Mario's Blog

Nog even en dan is 2013 alweer voorbij. Tijd om dus terug te blikken. Het was een jaar van afscheid en veranderingen. Een vervelend jaar eigenlijk, die al ontzettend koud begon. Een zomer die maar niet opgang wilde komen, zodat we met Pasen nog met de Kerstboom zaten. En toen de zomer er eindelijk was, hebben we een klein hittegolfje gekregen, gevolgd door heerlijke najaarsstormen en een groene Kerst. Hebben we het jaar-weer-overzicht gehad (Erwin Krol smiley) Het eerste afscheid dit jaar was na een hoop gedonder bij de chat waar ik bijna dag en nacht zat, het geliefde Setfire. De generatiekloof werd te diep, laten we het daar maar ophouden. Dus na een hoop gekibbel hebben we (Meneer Rotzooi en ik) de stekker er maar uitgetrokken en ging ik zonder het enigszins christelijke Setfire verder met mijn leven. (traan wegvegende smiley) In het kader "Ik ben je meer dan zat" kwam mijn buurvrouw steeds vaker op zondag bij mij ontbijten. Ze werd (net als zoveel medebewoners) heel

Het is weer bijna Kerstmis en het gebedel begint weer. Je kan de tv rond etenstijd beter uitlaten want je wordt weer doodziek van alle bedelfilmpjes. Afrikaanse vrouwen met hoofdpijn, hongerige kindertjes die naar obesitas verlangen, zielige diertjes die nodig opvang nodig hebben of goede verzorging omdat ze anders kreupel geslagen worden en ga zo maar door. Allemaal van die geldkloppers die willen inspelen op dat Kerstgevoel van "Liever geven dan krijgen of nemen" Vanavond gaat dat glazen Huis weer beginnen en gaat (gestoord) Nederland weer heel veel geld inzamelen voor onder de poep zittend Afrika. U merkt het al, ik heb helemaal niks met deze bedelacties. Ik vind Afrika ook een bodemloze put waar we jaar in en jaar uit maar in blijven storten en waar niks veranderd. Toen ik vijf jaar was moest ik mijn bord al leeg eten omdat de arme kindertjes in Afrika honger hadden. Nu ben ik drieënveertig en hebben ze nog honger. Oke andere kindjes dan, omdat die kindertjes van toen

Helaas krijg ik de lettertjes niet roze, sorry excuus en ook pardon. Maar vandaag wil ik het over een hele bijzondere man hebben. Als ik denk aan een bijzondere man, dan schiet altijd dat liedje over Lee Towers in mijn hoofd gezongen door Bob de Rooy. "He is Lee" http://www.youtube.com/watch?v=KBrR8Ek_vNs De man waar ik het over wil hebben is geen zanger, maar een gewone eenvoudige werker. Op zich is dat al heel bijzonder dat hij werkt als je al die crisis werklozen ziet. Hij heeft een heel bijzondere baan (al kan ik niet zeggen welke baan vanwege privégelegenheden) Maar hij helpt meedenken, creatief meedenken, laat ik zo zijn werk omschrijven. (creatieve smiley) Hij loopt de hele dag met een gezellige glimlach op zijn gezicht over het terrein. Hij praat ook met iedereen en daar maakt hij ook echt tijd voor. Daardoor gaat hij vaak heel laat naar huis, maar dat deert hem niets, hij blijft opgewekt en vrolijk. (zonnige smiley) Gelukkig weet hij dat ik ooit eens een blog

We gaan het weer hebben over dat K(alitatief) U(itermate) T(eleurstellende) Zeehos/Rozergebouw hebben. Vandaag moet ik weer gezellig naar de tandarts. Voor de derde keer happen (half gebit met alleen kiezen erin). Maar net als vorige week is het pakje waar dat gebit in moet zitten kwijt. Het is toch schandalig dat zo'n groot gebouw, waar verschillende artsenpraktijken, psychologen, laboratorium en tandarts samen zitten geen behoorlijke receptie en postkamer heeft !! Het is toch schandalig dat de Rozer als receptie/ postkamer moet dienen, terwijl het al gedegradeerd is tot een simpele snackhoek waar je in de kou wat kunt eten en drinken. Het is toch te triest voor woorden dat de bewoners die jarenlang achter de receptie van het oude Rozergebouw hebben gezeten, nu wat verdwaald en doelloos in die grote hal hangen te hangen. Echt ik kan op het winkeltje na, niets positiefs bedenken over dat hele K.U.T. gebouw niet. Ik heb ook besloten dat als ik er niet hoef te zijn er zeker niet n

Hallo allemaal weer, daar is ik weer. Zal ik weer eens vertellen wat mij en de rest van de Zeehosbewonertjes bezig houdt ? We hebben nu dus een nieuw gebouw, de Strandschelp, door de bewoners al steevast de Strontschep genoemd. Zo staat hij ook in mijn computeragenda, zodra ik daar een afspraak op het Zeehos in zet staat er bij locatie al: "De Strontschep". Het is een modern gebouw, open en ruim, met veel licht. Architectonisch een schitterend gebouw. In het dagelijks gebruik een complete ramp. De liften zijn niet al te groot, de indeling van medische ruimtes en kantoren niet erg praktisch en het restaurant te open en er mist een duidelijke receptie. Wat wel erg mooi is, is het winkeltje. Dat is er echt op vooruit gegaan, mooie grote ruimte, brede paden waar rolstoelen en scootmobielen makkelijk door kunnen. Ja, het winkeltje is echt een feest om naar toe te gaan. Het enige jammere is dat nu het winkeltje om 14:00 uur open gaat, je zou verwachten dat iedereen nog op de we

Morgenavond is het zo ver, dan nemen we afscheid van de Rozer, want maandag gaat ook die verhuizen naar de nieuwbouw. Maar of de nieuwe Rozer net zo gezellig gaat worden als de oude.. we hebben er eerlijk gezegd een hard hoofd in. We moeten hem gaan delen met mensen van buitenaf. Het is niet meer bedoeld als verlengde huiskamer voor cliënten van een B-woning. Het wordt nu zo'n ziekenhuisrestaurant idee, midden in de hal waar iedereen binnen wandelt om naar de arts, het bloedprikken of de fysio te gaan. Dus je hebt kans dat je heerlijk op de tocht zit als de deuren van de hoofdingang honderd keer open en dicht gaan. Je zit er gewoon te koop. Het knusse is dus al weg. En ook nieuw voor de Rozer, ze moet winst gaan maken, want het behoort niet meer tot Het Raamwerk. Nee ze huren de ruimte dus de inkomsten moeten ook de huur gaan opbrengen. Daarom richten ze nu hun pijlen op de mensen van buitenaf. De cliënten van het Zeehos zijn ze allang vergeten. De vrijdagavond was de beste avond

Zo we worden er allemaal doodmoe van maar het zwarte pieten is weer begonnen en in een zodanige dusdanigheid dat zelfs de Verenigde Naties zich ermee bemoeien. Zwarte Piet is racistisch !! Nou en al zou hij dat zijn. Als we eerlijk na gaan denken weten we allemaal dat het een slaaf van Sinterklaas was. We weten allemaal dat Nederland groot geworden is door middel van slavenhandel. Vroeger was Zwarte Piet nog de Boeman die stoute en luie kinderen kwam straffen met de roe of een zakje zout of in het ergste geval het stoute kind in de zak stopte om mee te nemen naar Spanje. De verspieder van Sinterklaas die overal en altijd in de donkerste hoeken en gaten zat om te kijken of je wel braaf was. Maar tijden veranderen en Zwarte Piet veranderde ook. Hij werd speelser, kindvriendelijker, de trouwe hulp van Sinterklaas. In het begin nog altijd gedwongen omdat de stoute kinderen die meegenomen waren in de zak naar Spanje, daar het Pietenvak moesten leren en het volgende jaar als hulpen mee naa

We zijn begonnen !! Dat lijkt me wel een mooi begin van deze nieuwe blog. We zijn begonnen !! Omdat ik er in de vorige blog aan zou beginnen. (smiley) Project "Dagje Uit" is gepresenteerd, bijna alle clusterbewoners van de FTP-Horen zijn enthousiast dus we zijn begonnen !! En niet alleen mijn clusterbewoners, maar ook Hoofd van Vrijetijd en Vrijwilligers is enthousiast. Zijn plan die niet echt van de grond wilde komen heb ik opgepakt, uitgewerkt en in werk gezet. Dus met deze aanknopingspunten kan hij ook aan de slag en gaan uitdenken hoe hij dit voor andere clusters zou kunnen uitwerken en wat hij voor ons cluster zou kunnen betekenen. Allemaal erg positief dus. Ik ben er dan ook erg trots op. Project "Dagje Uit" komt er op neer dat we als groep onderling gaan netwerken en bij elkaar gaan vragen of wij zelf mensen kennen die mee willen doen aan een vrijetijdsactiviteit. En bij gebrek aan familie, vrienden, kennissen of buren die willen helpen, kunnen we altijd op

Woeiii !! De voorbereidingen lopen ten einde. Alleen het gene wat besproken moet worden, moet nog netjes op papier gezet worden. Nu zijn het nog losse flarden en papiertjes met handige tips en belangrijke zinnen. Maar dat prutje moet nu dus nog tot een mooie soep geroerd worden. Een mooi en voor iedereen begrijpelijk verhaal. Ik heb er zin in. Eerst kon en mocht en wilde ik er nog niets over kwijt, nu kan, mag en wil ik graag. (smiley) Maar nu het kan, mag en de wil er is, zie ik hoe ontzettend moeilijk dat is. Ikzelf ben razend enthousiast, maar hoe kan ik dat enthousiasme overbrengen naar anderen ?? Tenslotte zijn mensen toch meer het negatieve van mij gewend, dus dit is voor iedereen een hele omschakeling. En het is nieuw voor me, omdat ik zelf eens het initiatief genomen heb. Normaal gesproken ben ik ook iemand die graag alles aan anderen uitbesteed. Wil ik best mijn (vaak negatieve of sceptische) mening geven en daarmee zoekt de ander het maar uit. Maar nu heb ik zelf het proble

Ik ben zo verschrikkelijk boos. Ik woon best lekker rustig in een dooie hoek die uitkijkt op de lege gangen van de Hartschelp. Heerlijk rustig en zomers zie ik de bewoners gezellig op het terras zitten. Maar helaas wordt die rust verstoord omdat een of andere idioot bedacht heeft dat er juist door die dode hoek een pad moet gaan lopen. Er komt werkelijk geen enkele deur uit op het pad, het ligt er volkomen nutteloos te liggen als het straks klaar is. Maar ja, het hoort bij het grote prestige project van Het Raamwerk en het Zeehosplein en zal waarschijnlijk als nutteloos pad gaan dienen om dagjes mensen naar de boulevard te leiden. Toen de Schuitegatstraat en de Zeereepstraat klaar waren wilden we graag een paadje tussen die 2 wegen. We wilden graag geasfalteerde of betegelde paadjes, zodat we dan niet helemaal om hoefden te rijden. Je moest Het Raamwerk eens horen mekken, ze mochten niet zomaar duin misbruiken voor paden, het is natuurgebied wat je in ere moet houden !!  Nou we konde

Vanmorgen fijn bij de psych geweest. Heerlijk om weer eens te spuien wat er allemaal echt speelt en echt dwars zit. Dat ik dat niet meer in mijn blogs doe, komt, zoals ik nu tijdens het gesprek merkte, omdat ik mezelf censureer. Het niet kunnen/ mogen/ willen schrijven van dingen ligt dus om heel veel verschillende redenen bij mij zelf. Ik censureer mijn blogs dus bewust, maar ook soms onbewust, om mezelf, maar ook anderen te beschermen. Alleen de echt kritieke gevoelens of juist de dingen die (totaal) nergens op slaan komen naar buiten. Zoals de GRRR-blog. Sommige dingen kunnen ook niet beschreven worden omdat die in een fase zitten van uitwerken of nog uitgewerkt moeten worden. En om die dingen niet in gevaar te brengen (door er over te schrijven) censureer ik mezelf door het gehele onderwerp maar niet aan te snijden. Andere dingen wil ik nog niet beschrijven, juist omdat mijn gevoel er nog geen raad mee weet en ik het geestelijk nog nergens kan plaatsen. En toch zou het allemaal

Ik wil een enorme boze, gefrustreerde, ontploffende, kwalitatief uitermate teleurstellende blog maken. Even al mijn boosheid en frustraties eruit gooien, alles wat dwars zit eruit spuien. Maar helaas, het kan niet, het mag niet en sommige dingen willen niet. Omdat alles vaststaat in een beklemmende file van afspraken die nog altijd niet gemaakt zijn. Omdat anderen het gewoonweg te druk hebben met zaken die belangrijker zijn of belangrijker worden gevonden. Ik heb zin om te SCHREEUWEN !! Iemand eens lekker op zijn bek te slaan. Maar wel nadat ik zijn huid eerst eens lekker heb vol gescholden natuurlijk. Maar dat mag vast ook niet. Maar het heeft wel o.a te maken met al die dingen die in de wacht staan. Ik heb ook geen zin meer om dingen te doen die ik altijd al doe en heb gedaan. Ik denk dat ik het roer maar eens om ga gooien. Laten de mensen maar eens wat meer doen wat ik wil dan andersom. Misschien levert dat meer op dan nu het geval is. Ik heb een echte GRRR bui... Gelukkig m

Ik zit me een beetje te vervelen, hoewel er nog een afwas op me te wachten staat. En nu zit ik in gedachten te bedenken, wat je wel of juist niet op Facebook kunt delen met andere mensen. Zou je seks kunnen/mogen delen via Facebook ? Er zijn wel hele pagina's te vinden met heren, die schaars gekleed zijn. Het geslachtsdeel is verboden op Facebook, dus ze houden er allemaal netjes iets voor, al is het maar hun hand. Maar gewoon in de berichten onderling, zou dat kunnen ? In plaats van de brei-tips en verhalen van gemiste bussen, stageplaatsen en Zeehoskliekjes. Stel dat ik schrijf "Ik heb zin in seks.", wat zouden dan de reacties zijn ? Of wordt het onderwerp door iedereen genegeerd ? En als ik dan zo in gedachten mijn vriendenlijst na ga, dan bedenk wat er, mocht men er wel op ingaan, eventueel gereageerd zou kunnen worden (lekker lopende zin/ bedenkelijk kijkende smiley) Ik heb een groot aantal gelovige vrienden. Zouden die me aanraden dat het beter is te wachten me

Hallo allemaal, daar ben ik weer. Sommigen van jullie dachten dat de laatste blog over "Ons Jan" meteen ook mijn laatste blog was. Maar ik zal jullie geruststellen dat het niet zo is. Maar ik geef toe dat de opvolging van de blogs wel erg langzaam gaat, terwijl er "in den beginne" elke dag een blog was. (smiley) Van het weekend is mijn moeder wezen logeren. Dat was erg gezellig, we hebben het erg naar ons zin gehad. Hoewel we niet echt wat "groots" hebben gedaan omdat het weer best nattig en vervelend was, hebben we ons toch uitstekend vermaakt. Dat komt omdat ik hier wel een Rozer heb en mijn moeder in Den Haag niet. En een bezoekje aan de Rozer, breekt toch eventjes weer de normale sleur, het normale ritme van de dag. Met mijn moeder bij me ben ik ook heel anders dan zonder mijn moeder. Maar mijn moeder en ik lijken, ook wat uitspraken en manieren van aanpak, toch ook weer erg op elkaar. Tenminste dat is wat ik zo om mij heen gehoord heb dit weekend.

Jan van Moorsel (of zoals hij in mijn blogs genoemd werd "Ons Jan") is overleden. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om een blog over hem te schrijven. Het is jammer dat zijn wens en weg om beter te worden zo is geëindigd. Van mij hoefde hij ook geen lijdensweg te hebben. We waren nu eenmaal verschillend. Hij was er heilig van overtuigd dat onderzoeken, ziekenhuizen en wat medisch allemaal nog meer, allemaal ten goede zouden komen en dat hij er beter door zou worden. Ik hoef al dat geëxperimenteer van dokters en onderzoeken niet. Ik ga een andere weg, een weg die ook steeds minder zal worden, maar hopelijk wel leefbaar.  En anders (grof gezegd) jammer dan en een spuitje en weg. En nu hij overleden is, is het eigenlijk voor mijn gevoel wel goed zo. We wisten al een tijdje dat Jan op sterven lag. Ik heb geen contact met hem gezocht. Ik vond dat niet nodig en ik heb hem al zo vaak boos en brutaal benaderd, dat andere woorden (niet alleen bij hem, maar ook bij mij) volkomen

Vandaag wil ik het hebben over: http://www.youtube.com/watch?v=EClWrn9r1HA Dit filmpje gaat over de examenstunt die we in 1988 hadden. In dit filmpje zijn mensen te zien waar ik al hele lappen blogs over geschreven heb. Die goeie ouwe tijd, het begin van een zeer rumoerig en dubbelleven dat ik zou gaan leiden. Mijn vertellingen over de Ds H.J Drostschool hielden altijd al op in 1986, omdat dat het belangrijkste jaar voor me was, vanwege de hartoperatie, mijn uit de kast coming tegenover Marc en het uiten van vriendschappelijke gevoelens naar andere leerlingen. 1988, dat is eigenlijk het begin van het grote zoeken. Wie is Mario ? Wat is Mario ? En wat zou er van Mario terecht komen ? Een reis met een dubbelleven, eentje waarin ik voornamelijk hielp in de zorg van anderen en eentje vol seksuele uitspattingen en pikzwarte bladzijden. Maar goed, het filmpje. Eindelijk kunnen jullie hem dan eens zien. (weliswaar toen hij nog jong was, maar goed) op minuut 1:37 komt Marc in beeld. Al

Zo het is alweer een poosje geleden dat er een blog is geschreven. En wat is er in die tussentijd gebeurd ?? Nou zal ik dat eens even vertellen dan ?? (ik hoor jullie nu ja roepen) Vooruit dan maar (vriendelijk lachende smiley die een boek opent om voor te lezen) Ik ben een weekendje heerlijk naar mijn moeder geweest. Eigenlijk alleen om mosselen te eten, daar had ze me voor uitgenodigd omdat ze die week in de aanbieding waren. Maar die week kon ik helaas niet, dus werd het een weekje later, maar toen betaalden we de volle pond voor een bak van twee kilo. Ze waren wel heerlijk hoor. We hebben ze gekookt in een grote pan. Lekker twee flesjes bier erbij gedaan en een zak soepgroente. Van het nat hebben we een soepje gemaakt, het was echt om je vingers bij op te eten. Brood erbij en smullen maar. (smiley met koksmuts) Ik moest helaas al maandag weer naar huis omdat ik vandaag (donderdag) naar de tandarts moest. De gehele rechterkant, onder en boven is nu kiesloos (smiley met doek om d

Ik ben een homo. Dat is algemeen bekend en ik maak er absoluut geen geheim van. Maar ik heb en krijg de laatste tijd, een vreselijke hekel aan homo's. Bij de Gay Pride zou ik het liefst aan de kant willen staan en stoeptegels naar de bootjes en hun opvarende willen gooien. Ik vind het drie keer niks dat mannen in een string met veren in hun kont, ook mij als homo moeten vertegenwoordigen en zo willen laten zien dat homoseksualiteit heel normaal is. Nou sorry, maar op die manier is het alles behalve normaal. Als ik in een string vol veren naar de Hoogvliet ga, word ik er vast meteen uitgezet en wordt de politie gebeld omdat er een vieze man rond rijdt. Ik weet ook bijna zeker dat niemand mij op die manier zal accepteren. En al dat gezeur op tv over homo's... Waarom toch ?? Het is toch prachtig dat zo'n René van der Gijp zijn mening ventileert over homo's. Nou zegt er eindelijk iemand wat hij denkt, nee valt de hele pers en alle homobewegingen over hem heen. Soort media

Dit wordt waarschijnlijk de vaagste blog die ik ooit geschreven heb. Ik heb enkele dagen al hele rare gevoelens, gedachten, een verlangen naar iets, iets vertrouwds en toch onbekends. En ik ga het gewoon eens opschrijven zoals het voelt, dus niet mooi verwoorden in keurige, goed doordachte zinnen. Maar gewoon zoals het als de dikke soep in mijn hoofd borrelt. Mijn gedachten worden begeleidt door muziek uit de Efteling. Deze muziek:   http://www.youtube.com/watch?v=CkYxNctkvU8 Ik ben ook bezig met mensen die er niet meer zijn, eentje is er wel, maar die is toch afwezig door ziekte en de ander is mijn vader en die is al dertien jaar dood. Natuurlijk zijn er ook andere mensen bij, maar deze twee mensen voeren de boventoon. En dicht naast me speelt mijn moeder mee, die ook al enkele dagen met vreemde gevoelens loopt. Als een soort telepathische band, wat hangt er boven ons hoofd ? Wat is er aan de hand ? En ik verlang, verlang naar wouden, waar in vlammen roze en goud, verbrandend en

In de vijf jaar dat ik hier al woon op het Zeehos roep ik al dat we op een dag met z'n allen naar Noordwijkerhout moeten verhuizen, omdat het Zeehos dan een villawijk is geworden waar mensen met een lichamelijke beperking niet thuishoren. En elke verandering weer, zie je dat het steeds meer die kant op gaat. Ik heb niet zo'n hoge pet op van dat omgekeerde integratie beleid. Ik weet hoe hard mensen zonder beperkingen kunnen zijn en in het begin zullen ze vast wel rekening met ons houden, maar ook dat zal op den duur vervagen, omdat er dan wederzijdse spanningen zullen ontstaan. Want als je auto zes keer beschadigd is, omdat er een roekeloze rolstoel tegenaan zit, dan ga je toch wensen dat die mensen een eigen plek krijgen om te wonen, als het maar ver bij jou vandaan is. Maar goed over het omgekeerde integratie beleid schijnt nagedacht te zijn door de hoogste lagen van Het Raamwerk. Dus het zal vast wel goed komen, al houd ik zelf mijn hart vast, want ik zie alleen donkere wo

Nog even en dan is het zover, dan woon ik hier alweer vijf jaar. Donderdag 8 augustus om precies te zijn. Maar die dag mag ik naar de tandarts en ik weet zeker dat ik na het bezoek aan de tandarts te beroerd ben voor een blog. (smiley met glazenbol) Dus doe ik vandaag de grote blog over vijf jaar wonen op het Zeehos. Toen ik hier logeerde in het oude Herriehuis, had ik het verschrikkelijk naar mijn zin. Ik wilde dolgraag op het Zeehos komen wonen. Dus 8 augustus 2008 kwam ik op het Herriehuis te wonen. (blije smiley) Het Herriehuis had wel iets, ondanks de kleine kamertjes was het er gezellig, kwam je altijd wel een bewoner of personeelslid tegen. Je maakte met iedereen een praatje en je kon in de gezamelijke woonkamer leuke dingen doen met elkaar. En toen gingen we verhuizen naar de Zeereepstraat, naar de Tol-, Fuik- en Penhoorn. Ik kwam op de Penhoorn te wonen. Dat leek toch meer op het op mezelf wonen in Den Haag. Het was afstandelijker, geen gezamelijke woonkamer, er was geen gan

Halo allemaal. Ik heb al een aantal dagen een zeer vieze smaak in mijn mond. Wat ik er ook tegen probeer, niets helpt. Tandenpoetsen niet, gorgelen niet, spoelen niet, snoepen maskeren de smaak niet. Dit klopt niet, dacht ik. Ik heb het gevoel of ik een pakje shag heb leeggegeten of een vuilnisbak heb leeg gelikt. (zeer vies kijkende smiley) Dus ben ik er toch maar even mee naar de huisarts geweest. Die snapt er ook niks van en vroeg aan de toevallig ook aanwezige tandarts of hij wist wat het eventueel zou kunnen zijn. Ga ik eerst vertellen over de tandarts, stap 1. Ik ben geen held, ik ga niet graag naar de tandarts en ik roep al heel wat jaren dat ze de hele zooi het beste kunnen trekken en dat ik dan wel een gebit neem. Helaas hebben tandartsen al jaren dat vervelende beleid dat je je eigen tanden zo lang mogelijk moet houden. Maar met mijn ziekte is een gebit veel fijner omdat de kans op ontstekingen, rottingen en nog meer dan veel en veel kleiner zijn. Maar helaas daar will

Ik ga toch bloggen. In mijn achterhoofd houdend wat voor gevaren er aan een blog kunnen hangen, welke schade een blog kan aanrichten en hoe onbegrijpend lezend zo'n blog kan worden gelezen. (dat laatste stukje is wel erg cryptisch) Ik zal zo min mogelijk vertellen over het Zeehos. Ik kan alleen zeggen dat je in deze tijd echt wenst dat je zo lang mogelijk onafhankelijk wilt blijven, mocht je ziek worden of wat gaan mankeren. Want zodra je enigszins afhankelijk begint te worden ben je in deze tijd aan de wilde wolven overgeleverd !! En dan weet je al dat het alleen maar slechter wordt en nooit meer beter !! Ze gaan door tot ze je verslonden hebben !! Maar goed, kennelijk pikken we het nog steeds allemaal, want er staat geen mens op het Binnenhof, zoals er massa's mensen staan op een Tahrirplein om te demonstreren tegen het foute beleid van onze/hun onderdrukkers. Ik heb een verschrikkelijk gezellig weekend gehad. Mijn moeder was een weekendje wezen logeren bij me. We hadden

Mensen vragen me, "Mario, waarom komt er maar geen nieuwe blog ?" En dan moet ik antwoorden dat ik wel een blog zou willen schrijven, maar dat ik de privacy van sommige mensen niet kan garanderen. En er zijn dingen zat waar ik eens mijn mening over wil schrijven of mijn gal eens wil spuwen, maar misschien is dat nog te vroeg. Misschien snijd ik daarmee wel in mijn eigen vingers of breng ik projecten in gevaar die nog in hun kinderschoentjes staan. Ik hoor en zie dingen om me heen waarvan ik denk "Waar zijn ze toch in vredesnaam mee bezig ?? Weten ze zelf wel wat ze aan het doen zijn ?" En overal zie ik het gebeuren, op het Zeehos, in het nieuws, bij mijn moeder in haar omgeving, overal. Wat de mensen na de oorlog hebben opgebouwd, wordt nu in rap tempo afgebroken, het wordt een beetje ieder voor zich en God voor ons allen. (diep droevige smiley) Het draait alleen nog om geld besparen, (zogenaamd) efficiënter werken, afschuif praktijken om de verantwoording niet te

Ben jij er ook zo verslaafd aan ? Ik wel, ik word ermee wakker en ik ga ermee naar bed. De spelletjes op Facebook. Ik zit heel veel achter de computer, dan weer op Candy Chrush, dan weer op FarmVille2 en dan een spelletje Angry Birds. En onsertussen maar mopperen op de dingen die niet goed gaan. Medespelers helpen als zij iets nodig hebben, zoals bij FarmVille2. Ik blijf klikken op de verzoekjes en bouwaanvragen en met veel plezier in de hoop dat ook al mijn verzoeken worden ingewilligd. Bij Candy Crush, Pengle en Farm Heroes, gaat het voornamelijk om de extra leventjes en de instapkaartjes naar een nieuw level. Bij Angry Birds/Angry Birds Star Wars kan ik heerlijk schelden op mijn medespelers. Meestal omdat zij beter zijn dan ik en veel meer punten halen, zodat ik ver onderaan hang in het klassement. Een hoop vrienden op Facebook spelen geen spelletjes of de verkeerde spelletjes die ik niet speel. ik roep die vrienden ook op om de spellen die ik speel te gaan spelen, dan wil ik even

Iedereen is welkom in de Rozer. Zo luidt het motto van de Rozer en zo moet het natuurlijk ook zijn. Maar soms komen er wel eens mensen, die je liever meteen weer buiten zou willen zetten. Een medebewoner heeft slikproblemen en mag onder begeleiding van een vrijwilliger in de Rozer iets komen drinken. Prima, hartstikke fijn voor die bewoner, het is gezelliger dan thuis zitten. Hij heeft twee vrijwilligers gevonden die om de week met hem wat willen drinken in de Rozer. Een man alleen en een man en een vrouw. De vrouw komt mee met haar man, voor de gezelligheid. Ik zal haar Tante Kletskip noemen. Echt die vrouw kletst drie kwartier in een half uur, maar of het zinnig is wat ze allemaal zegt... ik betwijfel het. Die man is wel een goedzak, een aardig baasje. Maar aan Tante Kletskip kan ik me af en toe behoorlijk ergeren. Omdat ik weet dat ze er vaak op vrijdag zou kunnen zijn ga ik vaak al wat later naar de Rozer (zo tegen etenstijd) zodat ik weinig contact met haar hoef te hebben. G

Hallo iedereen !! Het grote nieuwe Zeehosplein begint steeds meer vorm te krijgen. En zoals het nu lijkt wordt het best een ruim plein. Hele stukken nieuwe bestrating, voor zowel wel de weg als de stoep, zijn al betegeld. Maar terwijl ik dan zo de vorderingen overzie, bedenk ik me dat er vanaf de kant van het Zeehos ook best het een en ander moet veranderen. Dat Zeehosplein wordt doorgetrokken naar de rotonde bij de Parklaan. Dat betekend dat er meer verkeer gaat komen, ook door de nu relatief rustige Schuitegatstraat. Nu rijden er nog kriskras rolstoelen doorheen die zich weinig tot niets aantrekken van wat er om hen heen gebeurt. Maar ja met meer verkeer, denk aan de nieuwe dokterspost, de nieuwe bloedprik lokatie en de nieuwe kinderopvang, moeten die rolstoelen vind ik ook wat meer verkeersregeltjes worden bijgebracht. We zullen vast wel goed verzekerd zijn voor als we per ongeluk tegen een auto zitten, maar voorkomen lijkt me beter dan genezen. Wat sowieso aangepakt moet worden

Hallo allemaal !! Ik zit me toch een partijtje te snotteren voor mijn pctje zeg (smiley met snotneus) Nee ik ben niet verkouden hoor, maar ik zit te smullen van een gloeiend hete soep, maar ook erg pittige soep. Ik heb bij de Blokker de Genius NicerDicer plus gekocht. Ik hoor mensen al vragen of een snijmachine of staafmixer niet handiger is, maar ik heb al 2 keer met van die dingen bijna onder stroom gestaan, dat ik het maar bij handmatig houd. (smiley) Zo'n ding snijdt, als je het eenmaal door hebt en ook zo slim bent geweest om wel het boekje door te lezen, hartstikke handig. (smiley met pleister om zijn duim) Die mesjes zijn best loei scherp. Dus ik heb wat tomaten gesneden, een uitje, wat pepertjes (vandaar ook de snotterigheid) een paprikaatje en ipv gewoon rundergehakt, voor de ballen, een keer stroganoff gehakt gebruikt. Heerlijk eerst het gehakt gerult met de pepertjes en de ui. Toen het prutje in een pan gegooid met een bouillonblokje, kokend water erbij, de paprika erbi

Ik ga nu iets over mijn vakantie vertellen. Om het netjes te houden houd ik de scheldwoorden achterwege.(smiley) Vorige week dinsdag was ik dus gezellig bij mijn moeder in Den Haag. We zijn toen samen gezellig naar de Leyweg geweest, een winkelcentrum in de buurt van waar mijn moeder woont. Op dinsdag is er altijd markt op de Leyweg. Nou ja markt, we noemen het wel zo maar meestal staan er een hoop kraampjes leeg. Den Haag verpaupert een beetje, komt vast door de crisis. Er staan ook veel winkelpanden leeg op de Leyweg, de huren schijnen erg hoog te zijn en de omzet te laag. Maar goed we waren dus gezellig op de markt en langs de winkels. We moesten ook wat boodschappen hebben dus we zijn naar de Jumbo gegaan. Deze supermarkt zit onder het winkelcentrum en is per lift, roltrap of via de parkeergarage bereikbaar. Met de scootmobiel is de lift natuurlijk het makkelijkst en die werkte ook toen mijn moeder en ik naar beneden gingen. Maar toen we de boodschappen hadden gedaan en weer bi

Halo allemaal !! De heerlijke week bij mijn moeder zit er helaas weer op (genietende smiley) Ik ben weer thuis. Heerlijk een week in Den Haag geweest en wat een mooi weer hadden en hebben we zeg. Fantastisch, eindelijk zomer. (smiley in een ligstoel) Eigenlijk heb ik een heleboel te vertellen, maar zoals dat gaat, als je weer thuis bent, weet ik niet waar ik beginnen moet of wat ik eens vertellen zou. Misschien is de mededeling dat ik weer thuis ben al meer dan voldoende. En komen de verhalen later vanzelf wel in een blog. (nadenkende smiley) En het rare is, aan de ene kant wil ik best van alles nu hier neer knallen, hoe lekker ik tot rust gekomen ben, het avontuur op de Leyweg in de parkeergarage, maar aan de andere kant lijkt het wel of ik er even geen zin in heb. Misschien kan je zoiets "thuiskomst moeheid" noemen, vol van indrukken, maar te moe (of uitgerust) in het hoofd om het allemaal op te schrijven. Ik hou het maar bij dit kleine blogje (smiley) Ik ben weer thui

Er was eens... eigenlijk nog niet zo lang geleden, de Rozer. En in die Rozer werd een filmavond gehouden. Een soort drive-in. De bedenker van die naam was erg wakker, want met rolstoelen is iets algauw een soort drive-in. (smiley) Het was er druk en gezellig, de nodige bak vrijwilligers was weer aanwezig, de bediening achter de bar had weer haar zonnigste gezicht op gezet. Lichten uit, monden dicht en de film kon beginnen. En de film begon ook met.. Er was eens... Over een koningin die ziek was en beter kon worden met een toverbloem, Rapunzel genaamd. Over een prinses met ontzettend lang haar met magische krachten die ontvoerd werd door een heks. Over een dief die per ongeluk in de toren van de prinses terecht kwam. Over ontluikende liefde en teleurstelling die erbij hoort. Kortom een machtige sprookjesfilm. Ik wil eens verder gaan op de sprookjes, die prachtige verhalen die al eeuwen aan iedereen vertelt worden. Die ondanks hun magie en krachten, het maar niet lukt om uit te groeien

Goeieavond allemaal, ik heb vandaag het dorp weer genoeg gezien (smiley) Vanmiddag ging ik eventjes naar het dorp om een maaltijd bij de Hoogvliet te halen. Bij de Blokker bedacht ik me dat schuursponsjes nooit weg zijn, zeker niet voor zestig eurocent. En ik wilde ook wel even kijken voor een mixer/blender omdat mijn oude kapot is en voor twee diepe borden, omdat ik er nog maar eentje heb, want de ander had ik in een boze bui op de grond gegooid. Maar de prijsklasse voor de mixer/blender viel me tegen en de borden waren voor mijn smaak te ouderwets. Dus ik had alleen schuursponsjes. Toen ik buiten kwam ging mijn mobiel, het was Femke met de vraag of er nog interessante dingen bij de Blokker te vinden waren. Ze stond met de taxibus bij de Hoogvliet en werd daar afgezet. Ze moest ook eten hebben voor de avond, dus zijn we dat eerst binnen in de Hoogvliet gaan halen. Lekker allebei een maaltijdsalade, zij met zalm en ik met rivierkreeftjes. (we hebben er vanavond in de Rozer van zitten

Goeiemorgen, vandaag is het een spannende dag voor "Ons Jan", hij ligt al vanaf vrijdag in het L.U.M.C. in Leiden en hij krijgt vandaag waarschijnlijk zijn buikdialyse. Spannend hoor. Ondanks dat hij nu in Deurne woont, houd ik toch wel bij hoe het met hem gaat wat betreft die buik, via zijn blogs. Want eigenlijk vind ik het toch best reuze interessant. En of ik hem nou wel of niet mag, stiekem hoop ik tocht echt wel dat het hem gaat lukken en hij, voor zijn doen, beterder gaat worden. En ja, ergens diep van binnen ben ik ook jaloers ja. Hij wel en ik niet. Maar hij zit nu op zijn punt dat hij er voor wil en kan gaan en toen ik op dat punt zat, toen waren de middelen waarvan hij nu gebruik kan maken er nog niet. Mijn punt was tien jaar geleden en toen was alleen het aftappen van vocht nog maar een optie. De gedachte van een kraantje op je buik, dat je het vocht wanneer je wou en wanneer het geschikt zou zijn om het te doen, dat was toen nog maar een kinderlijke gedachte.

Hallokidoki (smiley) Weten jullie dat ik nou werkelijk geen idee heb waar de blog over moet gaan. Er zitten wel allerlei dingetjes klem in mijn hoofd, gedachten van gebeurtenissen, boosheden om (in mijn ogen) domme regels. Boosheden omdat sommige mensen zo verschrikkelijk dom kunnen doen, ondanks dat ze er voor gewaarschuwd zijn. Maar het zijn allemaal dingen die beter niet opgeschreven kunnen worden. Gewoon omdat ik er zelf nog weinig mee kan, of omdat ik het nog niet op een rijtje heb. Of omdat ik dan kwaad bloed zet bij anderen en ja ik vind dat bij sommige mensen wel vervelend. (wat ik bij Setfire totaal niet vond) Er broeden dus allerlei zaken, maar de eieren zijn nog niet uitgekomen, niet gerangschikt en dus kan ik er nog weinig mee. Maar het zorgt wel weer voor de nodige spanningen en die wil ik juist niet meer hebben. Ik merk ook dat ik nu op een grens kom dat ik me enorm af ga zetten tegen bepaalde dingen. Ik wil niet meer van alles doen van iedereen om me heen, een paar st