Mario's Blog

Het is weer hommeles in Nederland. Voor- en tegenstanders vallen weer over elkaar heen, de beschuldigingen vliegen van links naar rechts en recht door het midden. En dat terwijl de Goedheiligman en zijn Zwarte kornuiten nog niet eens in de vele havens die Nederland telt , zijn aangekomen.  Tijden veranderen, was het sinterklaasfeest eerst nog gezellig met z'n allen bij elkaar, is het nu een tijd van haat en nijd. En dat allemaal omdat Zwarte Piet een andere vorm moet gaan krijgen.  Nou vind ik zelf dat er aan het feest zoals het was, niks mis is, maar er zijn mensen die er heel anders over denken. Dat die mensen dat vinden is hun goed recht, alleen heb ik eigenlijk nooit een echt goede reden gehoord waarom ze er zo fel op tegen zijn. Ik word alleen maar boos als ik het geschreeuw over racisme hoor, als er een geschiedenis aan vast wordt geplakt waar geen mens ooit aan gedacht heeft bij de sinterklaas intocht. Ik heb nooit iemand blij horen roepen "Kijk daar komt de Sint m

Ik ben leeg. En nee niet op de manier die doordenkers dan meteen in hun hoofd hebben. Eigenlijk is leeg niet het goede woord. Maar de woorden op, over, voorbij, niks, noppes, niets, zijn ook niet echt de goede woorden.Al komt het wel allemaal op hetzelfde neer en zouden ze wel op mijn gevoel slaan. Wat is er aan de hand ? De uitleg is ook niet zo simpel of lijkt niet simpel in mijn hoofd. Misschien is het goed om eens terug te gaan naar de 'oude Mario', de Mario van de jaren '80. Die Mario leefde in een droomwereld. Een wereld vol Lego, Fantasia en de wereld die Shetland Ponypark Slagharen heette. Toen ik net geopereerd was lag de wereld aan mijn voeten met als einddatum mijn vijfentwintigste levensjaar, want de artsen dachten dat ik tot zo ver zou redden met het kunstig geknutselde hart. Die Mario deed vrijwilligerswerk, later ook (op proef) betaald werk en die Mario ging het park in en kreeg er een totaal nieuwe wereld bij. En dan maken we weer een sprong naar de M