Mario's Blog

Nog even en dan is het jaar weer voorbij. 2014 gaat over in 2015, Het was eigenlijk niet zo'n bijzonder jaar dat 2014. Een jaar van een hoop twijfel, veel ziek zijn en een hoop gedonderjaag met, op en in het Zeehos. Terwijl in de grote jaaroverzichten 2014 een heel jaar vol grote gebeurtenissen is. De grote (Olympische) Winter Poetin spelen, een heel jaar discuzeuren over Zwarte Piet. Een prachtige zomer, een neergeschoten vliegtuig, een hoop gezeik met het Islamitische geloof. Een veel bewogen jaar. Maar goed, nog even en hij is voorbij.... dan komt 2015. En bij een nieuw jaar horen de welbekende verplichte wensen en voornemens. Ik ben niet meer van die wensen. Ik word doodmoe van dat eeuwige "gelukkig" en "voorspoedig" nieuwjaar. En ook dat eeuwige "gezondheid" en het "aller aller beste". Want hoe meer we het elkaar toewensen, hoe minder er werkelijk van wordt. En ja, ik gun iedereen het aller aller beste en heel veel voorspoed en no

Hallo allemaal, sjonge een maand geleden alweer de laatste blog. Ik schrijf veel te weinig eigenlijk. En er gebeurt toch best een hoop. Maar ja een hoop dingen zijn nog in ontwikkeling of zijn eigenlijk te onaardig om op te schrijven. En elke keer op alles zeuren en zeiken gaat ook zo vervelen he (knipogende smiley) Laat ik eens een keer totaal iets anders doen en een positieve blog over de Rozer schrijven. Ik heb gemerkt dat als de blogs over de Rozer of rest van het Zeehos gaan, ze zeer goed gelezen worden. Vooral ook door mensen die ik in de blogs meestal als "hogerhand" beschouw. (beetje sarcastische smiley) Waarom een positieve blog over de Rozer ? Het antwoord is simpel, omdat er in de Rozer ook wel dingen gebeuren die niet vervelend zijn. Omdat er in en om de Rozer ook mensen werken die heel veel willen doen voor de cliënten en bewoners die komen in de Rozer, Mensen die tegen de stroom inzwemmen om leuke dingen te organiseren voor de cliënten en bewoners, terwijl

Ik ben de laatste maanden een aantal keren behoorlijk ziek geweest. Opgehoopte spanningen, stress en onverwerkte gevoelens hebben de spieren op en rond mijn buik/bult behoorlijk doen opspelen. Gevolg, veel in bed liggen, overgeven, dunne ontlasting en hele erge krampen (weeën) in mijn spieren. En als ik dan zo ziek lig te liggen, het leven eigenlijk niet meer hoeft en zin lijkt te hebben, dan roept dat binnenste stemmetje in mij "Wat ben je toch een lul he Mario !!" En dan denk ik "Ja, ik ben toch eigenlijk best een lul." Want het is toch eigenlijk van de zotte dat ik door spanningen, veelal voor en door anderen, ziek in bed moet liggen, terwijl die anderen vrolijk verder met hun leven gaan. En dan herhalen vele preken in mijn hoofd van mensen die me liefhebben, dan gaan eindelijk mijn open ogen en begin ik langzaam maar zeker in te zien wat zij allang zagen en me voor gewaarschuwd hadden. En dan wordt het tijd dat ik voor mezelf knopen ga doorhakken, punten ga z

Omdat ik me wat meer aan mijn vochtbeperkende en natriumarme dieet wil houden, houd ik voor de dokter (en mezelf) een schrift bij waarin ik opschrijf wat ik zoal eet en drink. En vooral hoeveel ik drink. Nou zat ik van de week in het schrift te schrijven: "150 mililiter water voor de nacht". Toen zat ik me te bedenken dat ik bij de dokter moet vertellen wat ik daarmee bedoel. Een glaasje water bij mijn bed en als ik dan 's nachts naar de wc moet dat ik daarna wat water drink. En meteen schoten mijn gedachten naar vroeger. Ik zag mijn vader weer in de keuken staan, 's morgens om vier uur, zijn brood klaarmaken. Ik was nog jong, was zachtjes uit bed gegaan omdat ik naar de wc moest en om mijn broer, die ook in dezelfde kamer sliep, niet wakker te maken. En als ik dan geplast had, dan had mijn vader, ik zie het nog zo voor me, een bruin/oranje doorzichtig kopje, met een beetje limonadesiroop voor me neergezet. Zwijgend dronk ik dat dan op, kreeg een aai over mijn hoo

Hallo allemaal, hebben jullie ook het boekje gekregen voor de najaarsactiviteiten 2014, van onder meer Verstandigopstap.nl Stichting de Zevensprong en onze bekende Michel en Ben van Vrijetijd-vrijwilligers-HetRaamwerk. Er staan weer een hoop leuke dingen in waarvoor je je kunt aanmelden. Leuke dagjes uit met een kleine traktatie als koffie of thee met een gebakje. Hartstikke leuk maar hebben jullie de prijzen gezien ?? Die variëren nogal zeg. Enkele dingen zijn gratis maar voor de meeste uitjes betaal je goud geld. Zo'n avondje bij Kookclub Zeehos "Het Lekkerbekje" voor € 7,50 dat valt hartstikke mee. Gezellig samen zijn, een voor-, hoofd- en nagerecht en nog wat te drinken, dat is niet duur, dan ben je in de Rozer meer kwijt. Maar dan, dan gaan we gezellig een dagje naar Panbos met Verstandigopstap.nl. Voor Panbos betaal je normaal gesproken iets minder dan 2 euro aan intree. En dan kan je je een hele dag vermaken in het bos. Er is ook een leuk restaurantje waar j

Ik blog eigenlijk niet meer zoveel. Zeg maar gerust eigenlijk niet meer. Aan de ene kant komt dat omdat ik niet goed weet waar ik over zal bloggen en aan de andere kant weet ik genoeg dingen, maar zitten daar een hoop bedenkingen bij. Over een hoop dingen vraag ik me af of het nog wel goed is als ik er een blog over schrijf. Iedereen weet nu zo langzamerhand wel aan wie ik een hekel heb, hoe ik over sommige zaken denk en de meeste zeurpunten zijn allang bekend. En het is wel leuk om heerlijk mijn gal te spuwen in een blog, maar er komt zo weinig tot geen tegengas. En dat zou ook eens heerlijk zijn. Ik heb meer zin om een aantal dingen hard tegen hard uit te (bek)vechten. En ik merk dat ik voorzichtiger begin te worden. Mijn blogs zijn openbaar en dat vind ik op zich prima. Maar daar zitten ook nadelen aan, iedereen kan mijn blogs lezen, dus ook de mensen over wie ik mopper. En nu moet je wel privé en werk gescheiden houden, maar het zou best kunnen dat ik door mijn blogs eens probl

Hallo, Ik ben AJ, de computerdeskundige te gast bij Mario's blog. Zojuist heb ik de computer weer geschoond van alle vuiligheid die erop zat ;-) en nu gaan we kijken hoe we het blog via Mario's Facebook kunnen delen. Hier gaat die dus. Als dit gelukt is ziet iedereen dit nu staan bij Mario op zijn Facebook. Groetjes, Albert-Jan

Soms moet je jezelf eens verwennen. Ik lag vannacht wakker en toen bedacht ik mij, dat een pan soep toch wel lekker zou zijn dit weekend. Mijn kook-ideeën komen meestal 's nachts. Zo bedacht en ook makkelijk uitgevoerd. Ritje naar de Hoogvliet, kijken wat voor vlees er is, het soepvlees was er niet, dus dan maar gehakt. Zoeken naar groente, wat voor soep gaat het worden ?? Heel makkelijk een pak nasi-groenten. Thuis lekker een pepertje snijden, teentjes knoflook en een ui, alles fruiten in de pan, gehakt erbij. Dan het pak nasi-groenten, boullionblokje erin. Water in de waterkoker laten koken en er langzaam bij gieten en klaar is Klara (presenterende smiley) Het nadeel van mijn kookkunsten is dat ik niet klein kan koken. Ik heb dat denk ik van mijn moeder. Als die iets kookt dan kan ook het halve flat mee komen eten. Dus ja, daar zit ik dan met een heerlijke pan soep. Nadat ik er eerst zelf van gesmuld had en de soep redelijk was afgekoeld, heb ik maar een bak vol geschept en

Vandaag ga ik het hebben over ziektes. Dat komt na aanleiding van een heel bericht op Facebook van iemand die kanker heeft en verschrikkelijk graag beter wil worden. Met haar bericht wilde ze dat zoveel mogelijk mensen dat bericht zouden delen en dat op die manier misschien wel een hele goede arts gevonden zou worden, die haar beter kan maken. Nou gedeeld werd er, de startpagina stond vol met steeds weer hetzelfde verhaal. Ik ben het maar liefst zestien keer tegengekomen. Dat iemand in zijn/haar wanhoop dit doet, kan ik me best voorstellen. Dat iemand met alle macht een wonder dokter wil vinden, vind ik alleen maar logisch. Alleen snap ik de mensen die het bericht delen niet. Ik snap best dat je wilt dat die zieke beter wordt en dat men een helpende hand wil toereiken, maar heeft het echt nut om het verhaal tot in den treuren te delen ?? "Ja maar stel dat er een knappe dokter dit bericht leest" is een argument, dan denk ik, oke dat zou fijn zijn, maar ken je dan een knap

Van de week heb ik een film gezien waarin zombies voorkwamen. Nou houd ik niet zo van die films met enge wezens, maar goed ze zaten in de film, dus dan blijf ik toch maar kijken. Na een nachtje slecht slapen (wat ik meestal heb na zulke enge films) ben ik tot de conclusie gekomen dat zombies eigenlijk maar zinloze wezens zijn. Vampieren en weerwolven die hebben nog een soort van eigen leventje. Die jagen je ook wel de stuipen op het lijf, drinken je bloed of scheuren je aan stukken. Maar ze hebben toch een soort zinvol leventje vind ik. Zo'n vampier ook, die slaapt overdag, als hij uitgenodigd wordt gaat ie 's avonds/ 's nachts op visite en zuigt dan de halsslagader van zijn gastheer of gastvrouw leeg. Het slachtoffer is dan gewoon dood, niks geen gezeur dat ie dan ook vampier wordt. Dat wordt hij/zij alleen als de vampier hem/haar op een speciale manier half leegzuigt of hoe dat dan ook gaat. Zo'n weerwolf is het grootste gedeelte van zijn/haar tijd mens en heeft al

Het is weer schitterend weer, de zon schijnt, de lucht is blauw en de temperaturen stijgen. Wat een feest !! En ieder jaar weer als die zon eenmaal goed gaat schijnen dan wordt het verlangen naar .... steeds groter. Verlangen naar dingen die allang verleden tijd zijn. Verlangen naar de vakanties in Slagharen. Het plezier in dat mooie park, het zwemmen in het buitenbad of in het Fujibergbad. Verlangen naar het vijftig meter hoge reuzenrad, de monorail en het geluid van de Looping Star. Het is allemaal geweest, het gaat niet meer. De reis erheen en het er zijn kosten allemaal teveel energie, plus alle spanningen die het meebrengt. Het er naar toe leven, het er zijn. De zorgen of de bus wel op tijd zou komen. Zou de scootmobiel wel in het huisje kunnen ?? Het slapen gaat allang niet meer in die kleine bedden en op de bank is ook behelpen. Maar de zon doet ook verlangen naar andere tijden. De tijden in het park, het naakt recreëren met de jongens. Het ging heus niet alleen maar om één

Daar gaan we weer. Vier en vijf mei, het herdenken van de gevallene in de Tweede Wereldoorlog en het vieren van de Bevrijding van Nederland.  Omdat we nooit mogen vergeten wat er toen allemaal is gebeurd. Maar als we door de geschiedenisboeken heen bladeren zien we dat de mens keer op keer dezelfde fouten maakt. Dus ik vraag me af of het wel nut heeft om elk jaar weer die hele oorlog op te rakelen.  Maar zodra je over het afschaffen van de 4 mei herdenking en de 5 mei viering begint, belandt je algauw in oeverloze discussies.  En al die discussies hebben weer andere discussies tot gevolg, zodat je op het laatst door de bomen het bos niet meer ziet. Of door de gedenkkruisjes de begraafplaats niet meer vinden kunt.  Van mij mag dat hele gedoe best afgeschaft worden, of in elk geval een stuk minder uitgebreid gedaan worden. Het is toch belachelijk dat je via zoveel publieke en commerciële netten doodgegooid wordt met die oorlog van nu al meer dan zeventig jaar geleden. Houdt da

Ja jongens was ik me toch een poos ziek. Niet dat ik nu echt beter ben hoor, maar wel weer meer op de rails dan enkele dagen geleden. Alle dingen komen tegelijkertijd, dus ik had een buikgriepje, last van mijn buikspieren die (te) moe worden om de bult nog te sjouwen en een lichtelijke depressie. Nou kunnen ze best wel iets aan de eerste twee dingen doen, maar uit zo'n depressie moet je toch voornamelijk je zelf eruit zien te werken. Ze kunnen allerlei hulp aanbieden, maar het grootste gedeelte moet je toch zelf doen. Nou staan er wel hele lieve mensen om me heen die me er doorheen willen helpen hoor, dus dat helpt best wel mee. Ik ben een steenbok als sterrenbeeld. Nou zou je denken wat heeft dat te maken met een depressie. Maar steenbokken schijnen echte binnenvetters te zijn. En dat ben ik ook heel erg. Ik ben luchtig, vrolijk en blij van buiten, maar binnenin worden alle negatieve ervaringen, meningen, gedachten, ideeën enz. opgepot en opgekropt. En dan komt er zo'n perio

Dat hele gedoe met die meneer Wilders vind ik maar knap ouderwets. In 1996 heb ik al eens een gedicht geschreven over allochtonen en eigenlijk voorspelde die al wat er nu dus aan het gebeuren is. Kijk zelf maar: 22-01-1996 Allochtoon. In de straat waar ik woon, woont ook een Bosjesneger, Alloch-Toon. Samen met zijn vrouw, zo'n dikke bolleboos, zij heet Alloch-Toos. Beiden lopen in de steun en voeden hun zoontje op, Alloch-Teun. Ze zijn alle drie hartstikke bruin en telen plantjes in hun tuin. Maar Afrikaantjes vind je in hun tuintje niet. Nee, ze planten hoofdzakelijk, mariuhana  en wiet. In AllochtonenLand hadden ze het erg slecht. Daar waren verschillende stammen Bosjesnegers met elkaar in gevecht. Hun Allochtonenleven was er verschrikkelijk zwaar, men gooide kokosnoten naar elkaar. Nee, in AllochtonenLand was het beslist niet pluis !! Dus vluchtte zij naar Nederland, hun nieuwe AllochtonenThuis. Op Schiphol werden zij ontvangen door de koningin, die riep

Dit gedicht vertelt waarom God de Hel geschapen heeft. Hij moest eerst zelf een les leren en heeft de Hel als oplossing bedacht. De eerste twee coupletjes komen uit een (christelijk) lied, dat gebruikt werd in een toneelstuk over Frankenstein. Dat werd gespeeld door mijn eerste vriend en de toneelgroep waar hij speelde werd begeleid door Paul van Gorcum. De Hel. De Heer is uit Zijn slaap ontwaakt, Hij heeft heel goed geslapen. Hij heeft de Wereld nieuw gemaakt een nieuwe lucht geschapen. De Heer is toen, voldaan, maar moe terug in bed gekropen. Hij deed terstond Zijn ogen toe, maar liet de ramen open. Ooh Heer !!, Ooh Heer !! Begrijp mij niet verkeerd. Ik wil U beschermen tegen verdriet en pijn. Maar heeft Uw Moeder U nooit geleerd dat er buiten dieven zijn ? En zo werd onze lieve God, die heerlijk lag te dromen, slachtoffer van een vreselijk lot, zijn stereotoren en cassettebanden werden meegenomen. Des morgens ontdekte God de enorme bende, wat een hevige schr

Ik was een week bij mijn moeder en toen kwam tijdens dingetjes opzoeken en opruimen mijn gedichtenboek tevoorschijn. Ik heb ergens tussen mijn zestiende en drieëntwintigste zoveel gedichten geschreven, dat we (moeders en ik) het idee kregen om die eens te bundelen en in een eigen boek zouden laten plaatsen. We hadden iemand gevonden die het tegen een mooie prijs wilde doen en zo zijn er vijf exemplaren, ingebonden en met verharde kaft, gemaakt. Drie zijn bij tantes van me en die van mijn moeder en mij heb ik nu hier bij me thuis. De boeken zijn dus iets meer dan twintig jaar oud en die van mijn moeder, daar laten bladzijden los. Best jammer eigenlijk, want het zijn mooie boeken. Nu heb ik bedacht dat ik best, bij gebrek aan inspiratie om te bloggen, of gewoonweg omdat ik geen zin heb om weer over het Zeehos en/of de Rozer te zemelen, eens wat gedichten uit dat boek kan plaatsen. Ik heb de gedichten eens doorgelezen en sommigen passen zelfs nu nog bij me, alsof ik ze gisteren geschrev

Vandaag gaan de Grote Poetin Spelen van start. Ik noem ze zo omdat het niets met de normale Olympische Spelen te maken heeft. Daar draait het om gelijkheid en dat doen de Grote Poetin Spelen absoluut niet. Als je op Youtube de filmpjes ziet hoe er in Rusland met homo's en lesbienes wordt omgegaan dan zit je met kippenvel op je stoel. Ze worden geslagen, geschopt, mishandeld. En in dat land moeten dan vandaag de Olympische Spelen gaan beginnen. Ieder weldenkend mens zou het boycotten, maar helaas bestaan er teveel onnadenkende mensen. Alleen al de grote merken die het hele gebeuren sponsoren. Die zouden zich toch kapot moeten schamen lijkt mij. Ik verwacht van Coca Cola roze flesjes als protest. Een grote roze M van McDonald's. KPN met veel roze in hun schaatspakken en veel regenboog handschoenen. Want van regenbogen schijnen, als ik zo het nieuws hoor, die Russen ook huiverig te zijn. Gek eigenlijk want in de Olympische Vlag zitten ook regenboog kleuren. Of zouden deze spel

Waar doe ik goed aan ?? Dat is de vraag die me deze week bezig houdt. De welbekende irritaties en frustraties stapelen zich maar op en worden almaar meer. Ik hoor teveel, ik zie teveel en misschien weet ik ook wel teveel. Boosheden bouwen muren met kantelen vol haat. Ergernissen verblinden de dingen die nog wel leuk zijn. Het maakt ook dat "het normaal reageren" zoals ik gewend ben en was te doen op dit soort dingen, verdwijnt. De drang om er tegenin te gaan is enorm. Maar waar doe ik goed aan ? En heb ik daar wel zin in ?? Misschien moet ik de bom gewoon maar een keer laten barsten en maar zien wat daar uit voortkomt. De tijd van praten is toch allang verstreken. Of moet ik maar gewoon mee blijven doen, me aanpassen aan de anderen en net doen of mijn neus bloedt. Gewoon de marionet spelen in de dagelijkse poppenkast. Of voor de optie gaan die ik nu maar even gekozen heb. Gewoon me afzijdig houden van alles waar ik me aan erger, van alles wat me boos maakt. Waar doe ik

Hallo allemaal, in deze eerste blog van 2014 wil ik het graag hebben over Marijn Vos. De meeste mensen kennen Marijn als account op Facebook. Als "de vriend van Mario". Sommigen denken dat hij een echt bestaande jongen is, anderen twijfelen er aan en denken dat hij een creatie van mij is. Ik kan zeggen dat Marijn helaas geen echte jongen is en dat ik een account voor hem heb aangemaakt om mij zelf verder te helpen met spelletjes als FarmVille2, waarin je veel dingen moet vragen aan je mede vrienden. En om het grote protocol te omzeilen die personeel verbiedt om met cliënten vrienden te zijn op de sociale media. Omdat ik vond en vind dat het Raamwerk zich niet met privé aangelegenheden van hun medewerkers kan en mag bemoeien. Toch is Marijn Vos een ontzettend grote vriend van me en is hij meer dan een extra account. Als ik er zo over na denk dan staat hij voor meer dingen/gedachten dan ik eigenlijk soms denk. Marijn heeft als geboortedatum 28 november 1986. De dag dat ik