Mario's Blog

Op de televisie zie je, omdat 4 en 5 mei naderen, steeds reclamefilmpjes over de vrijheid. Dat we al 76 jaar in vrijheid leven. Maar in het nieuws zie je dat die vrijheid best wankel is. We leven in vrijheid, maar ook in angst. Want, als we de woorden van regeringsleiders mogen geloven, we zijn nog altijd in oorlog. Lekker verwarrend, we zijn vrij, maar we zijn tegelijkertijd in oorlog. Een geheel nieuwe oorlog. Vroeger hadden we nog overzichtelijke oorlogen. Het ene land was slecht en ging donderjagen en de goede landen gingen het slechte land of landen bevechten, zodat die slechte landen weer even netjes meeliepen in het patroon zoals we landen graag zien meelopen. Maar tegenwoordig vechten we tegen een hele andere oorlog. Een oorlog waarin er groeperingen zijn die op een nieuwe manier donderjagen. Niet meer als groep maar als individuen, alleen of met een paar mensen. Het enige vertrouwde eraan is dat het om macht gaat. Hoewel, vaak gaat het om Heilige Machten, moeten we als het eve

De jongen dacht terug aan vroeger. Daar zat hij als jochie op de achterbank in de auto. Zijn vader reed en zijn moeder zat naast hem. Naast de jongen zaten zijn broertje en nichtje. Vijf paar ogen speurden de horizon af. Wie zou hem dit jaar als eerste zien ? Een gezonde pretspanning was voelbaar in de auto. De jongen keek rond. "Daar !!", riep zijn broertje, maar het bleek een rond dak van een schuur te zijn. Lichtelijk nerveus tuurde de jongen naar buiten. En ja hoor opeens zag hij hem. Als een regenboog vol gondels stak hij boven de bomen uit. "Jaaa daar !!", riep hij, "Kijk dan, we zijn er bijna !!" De vrolijke pretspanning werd groter in de auto. De boog aan de horizon werd groter en groter. Al leek ze soms na een bocht even verdwenen te zijn, toch vonden ze hem snel weer terug. Het hart van de jongen klopte snel, z'n ogen straalden, meer en meer was er te zien boven de bomen uit. Eerst nog de halve boog met gondels, maar nu ook de oranje zeppelin