Mario's Blog

Vanmorgen fijn bij de psych geweest. Heerlijk om weer eens te spuien wat er allemaal echt speelt en echt dwars zit. Dat ik dat niet meer in mijn blogs doe, komt, zoals ik nu tijdens het gesprek merkte, omdat ik mezelf censureer. Het niet kunnen/ mogen/ willen schrijven van dingen ligt dus om heel veel verschillende redenen bij mij zelf. Ik censureer mijn blogs dus bewust, maar ook soms onbewust, om mezelf, maar ook anderen te beschermen. Alleen de echt kritieke gevoelens of juist de dingen die (totaal) nergens op slaan komen naar buiten. Zoals de GRRR-blog. Sommige dingen kunnen ook niet beschreven worden omdat die in een fase zitten van uitwerken of nog uitgewerkt moeten worden. En om die dingen niet in gevaar te brengen (door er over te schrijven) censureer ik mezelf door het gehele onderwerp maar niet aan te snijden. Andere dingen wil ik nog niet beschrijven, juist omdat mijn gevoel er nog geen raad mee weet en ik het geestelijk nog nergens kan plaatsen. En toch zou het allemaal

Ik wil een enorme boze, gefrustreerde, ontploffende, kwalitatief uitermate teleurstellende blog maken. Even al mijn boosheid en frustraties eruit gooien, alles wat dwars zit eruit spuien. Maar helaas, het kan niet, het mag niet en sommige dingen willen niet. Omdat alles vaststaat in een beklemmende file van afspraken die nog altijd niet gemaakt zijn. Omdat anderen het gewoonweg te druk hebben met zaken die belangrijker zijn of belangrijker worden gevonden. Ik heb zin om te SCHREEUWEN !! Iemand eens lekker op zijn bek te slaan. Maar wel nadat ik zijn huid eerst eens lekker heb vol gescholden natuurlijk. Maar dat mag vast ook niet. Maar het heeft wel o.a te maken met al die dingen die in de wacht staan. Ik heb ook geen zin meer om dingen te doen die ik altijd al doe en heb gedaan. Ik denk dat ik het roer maar eens om ga gooien. Laten de mensen maar eens wat meer doen wat ik wil dan andersom. Misschien levert dat meer op dan nu het geval is. Ik heb een echte GRRR bui... Gelukkig m

Ik zit me een beetje te vervelen, hoewel er nog een afwas op me te wachten staat. En nu zit ik in gedachten te bedenken, wat je wel of juist niet op Facebook kunt delen met andere mensen. Zou je seks kunnen/mogen delen via Facebook ? Er zijn wel hele pagina's te vinden met heren, die schaars gekleed zijn. Het geslachtsdeel is verboden op Facebook, dus ze houden er allemaal netjes iets voor, al is het maar hun hand. Maar gewoon in de berichten onderling, zou dat kunnen ? In plaats van de brei-tips en verhalen van gemiste bussen, stageplaatsen en Zeehoskliekjes. Stel dat ik schrijf "Ik heb zin in seks.", wat zouden dan de reacties zijn ? Of wordt het onderwerp door iedereen genegeerd ? En als ik dan zo in gedachten mijn vriendenlijst na ga, dan bedenk wat er, mocht men er wel op ingaan, eventueel gereageerd zou kunnen worden (lekker lopende zin/ bedenkelijk kijkende smiley) Ik heb een groot aantal gelovige vrienden. Zouden die me aanraden dat het beter is te wachten me

Hallo allemaal, daar ben ik weer. Sommigen van jullie dachten dat de laatste blog over "Ons Jan" meteen ook mijn laatste blog was. Maar ik zal jullie geruststellen dat het niet zo is. Maar ik geef toe dat de opvolging van de blogs wel erg langzaam gaat, terwijl er "in den beginne" elke dag een blog was. (smiley) Van het weekend is mijn moeder wezen logeren. Dat was erg gezellig, we hebben het erg naar ons zin gehad. Hoewel we niet echt wat "groots" hebben gedaan omdat het weer best nattig en vervelend was, hebben we ons toch uitstekend vermaakt. Dat komt omdat ik hier wel een Rozer heb en mijn moeder in Den Haag niet. En een bezoekje aan de Rozer, breekt toch eventjes weer de normale sleur, het normale ritme van de dag. Met mijn moeder bij me ben ik ook heel anders dan zonder mijn moeder. Maar mijn moeder en ik lijken, ook wat uitspraken en manieren van aanpak, toch ook weer erg op elkaar. Tenminste dat is wat ik zo om mij heen gehoord heb dit weekend.

Jan van Moorsel (of zoals hij in mijn blogs genoemd werd "Ons Jan") is overleden. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om een blog over hem te schrijven. Het is jammer dat zijn wens en weg om beter te worden zo is geëindigd. Van mij hoefde hij ook geen lijdensweg te hebben. We waren nu eenmaal verschillend. Hij was er heilig van overtuigd dat onderzoeken, ziekenhuizen en wat medisch allemaal nog meer, allemaal ten goede zouden komen en dat hij er beter door zou worden. Ik hoef al dat geëxperimenteer van dokters en onderzoeken niet. Ik ga een andere weg, een weg die ook steeds minder zal worden, maar hopelijk wel leefbaar.  En anders (grof gezegd) jammer dan en een spuitje en weg. En nu hij overleden is, is het eigenlijk voor mijn gevoel wel goed zo. We wisten al een tijdje dat Jan op sterven lag. Ik heb geen contact met hem gezocht. Ik vond dat niet nodig en ik heb hem al zo vaak boos en brutaal benaderd, dat andere woorden (niet alleen bij hem, maar ook bij mij) volkomen

Vandaag wil ik het hebben over: http://www.youtube.com/watch?v=EClWrn9r1HA Dit filmpje gaat over de examenstunt die we in 1988 hadden. In dit filmpje zijn mensen te zien waar ik al hele lappen blogs over geschreven heb. Die goeie ouwe tijd, het begin van een zeer rumoerig en dubbelleven dat ik zou gaan leiden. Mijn vertellingen over de Ds H.J Drostschool hielden altijd al op in 1986, omdat dat het belangrijkste jaar voor me was, vanwege de hartoperatie, mijn uit de kast coming tegenover Marc en het uiten van vriendschappelijke gevoelens naar andere leerlingen. 1988, dat is eigenlijk het begin van het grote zoeken. Wie is Mario ? Wat is Mario ? En wat zou er van Mario terecht komen ? Een reis met een dubbelleven, eentje waarin ik voornamelijk hielp in de zorg van anderen en eentje vol seksuele uitspattingen en pikzwarte bladzijden. Maar goed, het filmpje. Eindelijk kunnen jullie hem dan eens zien. (weliswaar toen hij nog jong was, maar goed) op minuut 1:37 komt Marc in beeld. Al