Mario's Blog

Vandaag gaan we het eens hebben over de ramp die Ziggo heet. Sinds Ziggo en UPC samengaan is het een ramp bij Ziggo. Half Den Haag en omstreken heeft problemen met telefoon, televisie en internet. Van mijn moeder en omwonende bij mijn moeder, maar ook van kennissen hoor ik regelmatig wat een puinhoop Ziggo geworden is. Bij mijn moeder doet de televisie het gelukkig zoals die het zou moeten doen. De overgang naar de nieuwe zenderindeling heeft hij glansrijk doorstaan. Niets geen foutjes, niets geen storingen en een gewoon heldere TVWest. (die schijnt bij een hoop Hagenezen niet meer of nauwelijks in beeld te verschijnen) Bij mijn moeder is het vooral de telefoon die ontzettend aan het vervelen is. In het begin kon mijn moeder alleen gebeld worden, uitgaande gesprekken (zelfs als dat nodig had geweest naar 112) waren totaal niet mogelijk. Hoe vaak er een monteur is geweest om de hele zooi na te kijken, het is niet meer op één hand te tellen. Dan weer een nieuw modem zo, dan weer nieu

Zodra het zonnetje schijnt dan kan ik er alweer op rekenen dat ik de volgende woorden te horen krijg. "Ga toch eens wat doen !!" Dan wordt er weer vertelt hoe mooi het weer is en dat buitenlucht enorm gezond voor me is. Dat thuis achter de pc hangen maar niets is en dat ik nog geen ouwe vent ben. Nee ik ben nog geen ouwe vent, dat is waar. Maar ik voel me vaak wel een ouwe vent. "Ga toch eens wat doen !!" Ik wil best wat doen, maar jongens, meisjes, iedereen, ik kan niet veel meer doen. Ik heb er geen energie meer voor, ik ben te moe om wat te gaan doen. Ik moet rekening houden met mijn buik, die nu over mijn lichamelijke conditie heerst En ik probeer dat altijd wel leuk te verbloemen door te zeggen dat ik lui ben of simpelweg geen zin heb, maar de werkelijke reden is dus dat het niet meer gaat. "Ga eens wat doen !!" Ga bijvoorbeeld eens lekker op vakantie. Lijkt me hartstikke leuk, graag zelfs. Alleen op vakantie gaan geeft zoveel stress en spanningen

Het is 27 april 2015 en om half 6 gaat de wekker af in Kasteel Drakensteyn. Zuchtend, maar met frisse zin, stapt Prinses Beatrix uit bed. Vrolijk neuriënd stapt ze onder de douche, kleedt zich aan en neemt een vluchtig ontbijtje. Een krentenbolletje met een plakje oude kaas. Als ze door de gang op weg naar de voordeur is, ziet ze in de spiegel, die in de hal hangt, dat ze een "just out bed hair coupe" heeft. Glimlachend haalt ze haar schouders op en gaat naar buiten. Naar haar Fiat Pandaatje die propvol spullen is gepakt. Allemaal cadeau's die zij als koningin door de jaren heen gekregen heeft. Ze stapt in en rijdt naar het dorpje Baarn. Daar staat een vriendin van haar op haar te wachten. Een goede vriendin, ooit was zij de hofdame van Beatrix, maar nu zijn ze gewoon vriendinnen. Ongeduldig zwaait ze naar het Pandaatje van Beatrix, "Hier moet je zijn meid !!" roept ze, "Hier heb ik een mooie plek." Beatrix parkeert haar autootje en samen met haar vrie

"Doe mij maar een harde." Zo luidt meestal mijn bestelling in de Rozer. Een heerlijke koude harde met een zuigbuisje.  Bij het zien van de titel van deze blog en de eerste zin, gaan sommige mensen vast een hele dubieuze kant op denken. Maar (helaas) gaat deze blog niet over zo'n "harde". (tong uitstekende smiley) Nee, met een "harde' bedoel ik een flesje regulair veel suiker bevattende Coca Cola, met zuigbuisje, is dus met een rietje. De light variant is dan weer een "zachte" of "softe". Voor de Zero en die nieuwe groene heb ik geen benaming. Geen idee hoe ik echt op de benaming "harde" ben gekomen, maar het zal wel in de trant zijn geweest dat we het over hard en zacht, light, soft, echte cola hebben gehad en dat toen de "harde" is blijven hangen en in gebruik is genomen. Eigenlijk ben ik nooit echt een cola drinker geweest, dat is pas sinds ik op het Zeehos woon en in de Rozer kom. Thuis in het ouderlijk huis

Ik ben iemand die graag voor mensen klaar staat. Iemand die graag mensen helpt, beschermt, lief heeft en steunt. Iemand die des gevraagd of geheel ongevraagd met raad en daad en op- en aanmerkingen komt aandraven wanneer iemand hulp nodig heeft of ik denk dat ie hulp nodig heeft. Op allerlei gebieden heb ik altijd wel in de zorgverlenende sector gezeten. Ik heb veel met (al dan niet dementerende) bejaarden gedaan. Gezwommen met verstandelijk beperkte kinderen en dove kinderen. Ik heb menig jongen door de eenzaamheid geholpen. Kortom ik stond en sta altijd wel voor iedereen klaar. Ook hier op het Zeehos, ik wil graag helpen als ik dat kan. Ik leef met bijna iedereen mee, zorg goed voor mijn buurvrouw en help soms op plekken waar ik eigenlijk niet mag staan of komen. Helemaal niet erg, in het geval van zorg zijn regels en grenzen om overtreden te worden. Maar !!! Daar schuilt dus een gevaar !! Ik overschrijd zoals ik de laatste tijd uit ervaring ondervind, ook mijn eigen grenzen. Loo

Als ik naar 24Kitchen kijk of Masterchef dan valt het me op dat er ongelofelijk veel zout wordt gebruikt. Bij "Grenzeloos koken" begint het al met een pannetje kokend water met een handje zout. Dat is om de spaghetti, de macaroni of welke andere pastasoort dan ook in te koken. Dan volgen er in de rest van de bereiding van het recept nog vele snufjes zout en wordt het op het laatst op smaak gebracht met een snufje zout. Bij "Rudolphs Bakery" beginnen we met bloem, gist, een snufje zout (wat je beslist niet op de gist mag gooien omdat dan de gist afbreekt) en een beetje water. En dan wordt het geheel tot een deegplak gekneed. Bij Masterchef is vooral Robert Kranenborg de man van het zout. Bereidingen moet hoog op smaak zijn en dus vooral veel zout bevatten. Ieder recept, iedere creatie, ieder dessert of welke vorm van maaltijd ook, alles moet zout bevatten. Zout is heerlijk, het is een levensbehoefte, we hebben zout nodig. Maar helaas zijn er ook mensen die geen to

Kennen jullie de nieuwe reclamespot van de Efteling ?? Hebben jullie hem al eens een keer voorbij zien komen ? Wat een stomme reclame he. Het filmpje is opzich wel mooi, maar de nieuwe leuze van de Efteling is zo tenenkrommend "Efteling, echt waar !!"   https://www.youtube.com/watch?v=kX1UBS27NNk   Nu is er maar één merk die ik ken waar het woordje "echt" meteen zegt dat het ook echt is. Maar dan zou Max, de hoofdpersoon uit het reclamespotje ergens anders vandaan moeten komen. Dan zou hij het volgende aan zijn klas vertellen... "Hallo ik ben Max en ik kom uit een land waar ze fantastische stapelweken hebben. Waar eenheidsprijzen gehanteerd worden. De worsten nog lekker vet en sappig zijn, de taarten zelfgebakken worden en de saucijzenbroodjes knapperig krokant. Het land waar Zwarte Piet in de ban is gedaan, maar Jip en Janneke hoogtij vieren.  Echt Hema, echt waar !!"  Dan is Max wel geloofwaardig en nemen we zijn verhaal meteen voor waar a

In de begin periode toen ik net Blogger had ontdekt schreef ik bijna elke dag of elke week wel een stukje. Tegenwoordig is het nog maar zelden zo. Toch ga ik mezelf er weer toe verplichten elke dag of minstens twee maal per week een stukje te bloggen. Gewoon omdat schrijven best leuk is en om de ophopende spanningen in mijn buik kwijt te raken via het schrijven. Er zijn nog mensen die vragen "Mario wanneer schrijf je weer eens een nieuwe blog ?" Dat gebeurt niet vaak, maar het gebeurt wel. En dan voel ik me een beetje schuldig omdat ik niks geschreven heb. Maar in de meeste gevallen dat het gevraagd wordt, hopen de mensen op een smeuiige blog waarin vooral hogerhand van het Zeehos flink wordt afgezeken. Dat zal minder gebeuren dan in het begin het geval was. Ik heb gemerkt dat mensen dat vooral graag hebben omdat het dan op mijn naam terecht komt en zij gevrijwaard blijven van welke schuld dan ook. Poepen op andermans naam heet dat. Wat voor soort blogs de blogs gaan word