Mario's Blog

Elke woensdag was het marktdag op het dorpsplein. Het dorp was gelegen binnen de enorme stadsmuren van het koninkrijk Iramirch. Achter de binnenmuren lag de stad en daar achter de slotgracht, met daarin, als op een berg gebouwd, het kasteel van koning Christiana De boeren van de landerijen, buiten de stadsmuren, kwamen met hun vee, groente en fruit naar het marktplein. Ook de pottenbaksters, kleermakers en timmerlieden van Het Gilde kwamen met hun koopwaar naar de markt. De markt begon 's morgens om tien uur al, dus voor dag en dauw was het al een drukte op het plein. Er werden dan kramen neergezet, handelaren begonnen al hun koopwaar uit te stallen en de boeren leidde hun vee naar de aangewezen hokken. Ook reden er grote wagens met hooi af en aan, om de dieren van voedsel en conform te voorzien. En tussen al die wirwar van mensen en dieren liep schout Dunkijan heen en weer, om toe te zien of alles goed verliep.  Daar kwam een bont gekleurde wagen de stadspoort binnenrijden. Twee e

 Lang geleden was er een koninkrijk met de naam Iramirch. Het koninkrijk werd geregeerd door koning Christiana en zijn lieftallige vrouw, koningin Mariello. Ze hadden twee dochters, een tweeling, al verschilden die als de dag en de nacht. Prinses  Femelina en prinses Ingilla. Prinses Femelina was echt een prinses, zo gedroeg zij zich ook. Ze hield erg van luxe, wilde graag jurken hebben en mooie, al dan niet glazen muiltjes. Ze liet zich graag bedienen en kon bij tijd en wijle hooghartig neerkijken op bodes en pages. Prinses Ingilla was meer een meisje die je kon vinden in de stallen of bij de boeren in het veld. Ze was dol op dieren, praatte ertegen en knuffelde graag met ze. Ook liep ze vaak met de honden van de jagers door het bos.  De dorpelingen waren erg blij met de koning en koningin en hielden van hun dochters. Ze wisten dat koning Christiana soms streng, maar altijd rechtvaardig regeerde. En ten tijden van oorlog waren zij niet bang, want de koning had een onverslaanbaar leger

 Daar stonden ze, Hannah, Bart, Dirk en Mieke. Vier jongeren van zeventien a achttien jaar. Vol ongeduld en met enige spanning stonden zij op het perron te wachten. Behalve Bart dan, die stond rustig kauwend van zijn burger te genieten. "Willen jullie je tassen, brillen, petjes en andere losse dingen afgeven?" vroeg een perronmedewerker, "Dan houd ik die in bewaring voor jullie." Hannah gaf hem haar tas en die van Bart, Mieke gaf die van haar en Dirk. Bart nam net zijn laatste hap van de burger, toen de trein het station binnenreed. Het stopte bij het perron en de beugels gingen omhoog. De poortjes op het perron gingen open en ze mochten instappen. In de gauwigheid kon Bart geen prullenbak vinden om het papier waarin de burger gezeten had, in te gooien. Dus propte hij het maar in zijn jaszak. Dirk was al voorin gaan zitten en Mieke en Hannah er achter, dus klom Bart naast Dirk. De beugels gingen naar beneden, klik deed het, dit zou hun beschermen tijdens de rit. &qu

Hahaha, welkom dames en heren, jongens en meisjes. Welkom in mijn IJspaleis!! Ik ben vandaag uw gastvrouw, ik ben de IJskoningin!! Ik word met de dag kouder en machtiger. En dat heeft een hoop redenen, die allemaal een samenspel zijn, hahaha! Hier in Fantasia is het een bende en het is niet eens door getover van mijzelf. Nee, hele delen van het Onbegrensde Rijk zijn verdwenen in het Niets. The Nothing!! Vooral de gewesten waar van dat vervelende liefde en warmte heerst, zijn verdwenen, hahaha!! Geen idee wat het Niets inhoud, ik weet alleen dat ieder goed wezen van Fantasia, door het Niets als een leugen of als een gebod of verbod op Aarde, waar jullie wonen, terecht komt. En dat is toch prachtig, hahaha!! Want hoe meer leugens, ge- en verboden er bij jullie komen, hoe minder jullie en jullie kinderen, Fantasia bezoeken. Dromen en fantasie sterven langzaam uit bij jullie, hahaha!! Wij kwade wezens worden er alleen maar machtiger door, hoe minder liefde in Fantasia, hoe machtiger wij