Mario's Blog

Wat een verschrikkelijke week was het vorige week. Het begon vorige week zondag, ik zat de live stream te kijken, van het coronaprotest op het Maliveld in Den Haag. Ik was woest over de manier hoe politie Haaglanden, de demonstranten, met buiten proportioneel geweld, letter en figuurlijk het veld afsloegen. Als ze ooit weer in Den Haag gaan demonstreren, mijdt dan het Maliveld en zet de binnenstad op stelten. Maken ze het de politie stukken moeilijker. Hopen dat dan de HTM ook mee demonstreert, dan kunnen die, met trams en bussen, voor de ME busjes gaan staan.  En toen begonnen ze op die zondagavond hier weer te zemelen met dat corona. Er was, naar alle waarschijnlijkheid, een begeleidster die corona had en er moest er eentje getest worden omdat ze zich wat ziekjes voelde. Wat een paniekvoetbal maken ze er dan van zeg. Het ene moment staan de begeleidsters nog in hun normale kleding bij je en het andere moment komen ze als Smurfen gekleed. Blauwe jasjes, die bij de één een jurk lijkt,

 Ja, jullie moesten even wachten. Maar hie is hij, het laatste deel van ons sprookje uit het Rijk Iramirch. "Jahoe!!", schreeuwde Brannetti, bovenop de rug van de draak. De draak beantwoordde haar kreet met een galmende brul. Achter Brannetti zat Ynskylibar, die zichtbaar genoot van de vlucht. De draak had zijn geheugen terug, dankzij het gedroogde vlees en het zalige water. Na dat Brannetti en Ynskylibar de draak hadden bij gepraat, hoe het er in het Doolhof aan toe was gegaan, besloot de draak om de beide meiden op zijn rug te nemen en vliegend te kijken of zij het midden zouden kunnen vinden. Na een poos gevlogen te hebben zagen zij plots een soort kasteel tussen de hagen opdoemen. Het kasteel van het midden. "Hoe kan een stenen wasbeer mij helpen weer groot te worden?", vroeg de koningin aan Brandonius. Deze zat heel bedenkelijk te kijken, toen Stefano opeens fluisterde, "Wat gebeurt er nu daar in de kamer?" De koningin en Brandonius keken naar de plaa