Mario's Blog

Het is vandaag Koningsdag. Onze koning Willem Alexander is vandaag jarig. Gefeliciteerd!! Hoewel we al weer een aantal jaartjes Koningsdag vieren, kan ik er nog steeds niet aan wennen. Ik ben opgegroeid met Koninginnedag, niet op zevenentwintig april, maar op dertig april. De verjaardag van de toenmalige koningin Juliana. En toen haar dochter prinses Beatrix in negentientachtig de nieuwe koningin werd, liet zij Koninginnedag op de dertigste april. Zelf is ze op eenendertig januari jarig en dat was in die tijd te koud voor vrijmarkten en andere vrolijke activiteiten. Vandaag blijf ik lekker thuis, ik houd niet zo van al dat geschuifel, de drukte, hutje bij mutje, die hele mensenmassa bij elkaar. Dat is niet altijd zo geweest, ik heb ook jaren tussen al het feestgedruis ingelopen. Maar ja toen had ik ook meer energie en moed dan tegenwoordig. Als kind zat ik vaak op Koninginnedag, zoals op vele andere dagen, 's morgens in de wachtruimte bij de dokter. Kleurplaat in mijn hand of

Lag eerst Sint Nicolaas onder vuur omdat hij ieder jaar maar weer, zijn zwarte kornuiten meebracht. Toen kreeg de Efteling het aan de stok met de "Anti Zwarte Piet" beweging, om de lieve en leuke negertjes in het Carnaval Festival. En nu heeft een nieuwe actiegroep de Efteling gevonden. Een veganistische organisatie die de Efteling diervrij wil hebben, Hoe wil je de Efteling nou diervrij maken?? Moeten de Bremer Stadsmuzikanten nou plaats maken voor André Rieu en zijn Johan Straus orkest? Moet de wolf van Roodkapje worden vervangen door een lugubere vieze man met kwade bedoelingen? Waar vinden we een multimiljardair die goudstukken wil rond strooien om zo Ezeltje Strek Je te vervangen? Welke zangeres heeft zo'n betoverende stem om de Dood van de Keizer z'n bed te verjagen en die zo de Chinese Nachtegaal kan vervangen? Wat doen we met Draak Lichtgeraakt en met de Wolf en de zeven geitjes? Wat doen we met de walvissen van Pinokkio en de Polka Marina? Naar het Dolfinar

Ik had altijd heel graag auto willen rijden. Mijn rijbewijs halen op mijn achttiende en dan geen auto kopen maar een personenbusje. Maar het liefst had ik dan zo'n stads-/streekbus gehad. Maar helaas, de cardioloog vond het alles behalve een goed idee om mij de weg op te sturen in een auto, dus die heeft het van het begin af aan tegengehouden. Rijlessen nemen en later examen doen had dus bijvoorbaat al geen nut, omdat hij nooit zijn handtekening zou zetten dat ik de weg op zou mogen. Ik weet niet of dat nog zo is, maar zo ging dat vroeger bij het CBR. Toen ik via de Welzorg mijn Canta kreeg, zo'n vijfenveertig kilometer wagentje, had ik voor mijn gevoel eindelijk een auto. Helaas was mijn Canta zo'n mindere onder de betere Canta's. Zodra ik alleen of met iemand in de wagen zat, besloeg de voorruit, of het nou winter of zomer was. De ruitenwisser had beter aan de binnenkant kunnen zitten, want we zaten constant de voorruit schoon te vegen. En in mijn hoofd was dat wag

Wat jullie niet zien, maar wat er wel is. Rare titel voor een blog zou je misschien denken. Maar vandaag ga ik het hebben over mezelf. Over een deel van mij die ik, vaak bewust, soms onbewust, veel te weinig aan jullie laat zien. Dat komt ook denk ik omdat ik niet zielig gevonden wil worden. Jullie kennen me als een vrolijke gozer (oudere jongere), die iedereen helpt als het nodig is. Die graag de draak met alles en iedereen steekt, inclusief zichzelf. Iemand waar vaak over gedacht wordt dat het allemaal wel mee valt, wat hij mankeert. De meesten zien mijn bult als mijn handicap en vergeten of weten vaak niet dat de bult een oorzaak van iets heel anders is. Ik ben geboren met een zeer gecompliceerde hartafwijking. Sommigen weten dat omdat ze trouw mijn blogs lezen, maar me echt als een hartpatiënt gedragen doe ik niet. Ik zeg vaak dat ik liever lui dan moe ben. Maar als ik thuis zit dan voel ik echt wel dat ik erg moe ben en alles behalve lui ben. De begeleiding vergeet ook vaak dat