Mario's Blog

Ik zou een heleboel willen schrijven. Schrijven over wat er vandaag, negentien jaar geleden, gebeurd is. Over hoe ik me er nu nog steeds bij voel. Ik zou willen schrijven over wat ik van hem mis, hoe hij was, hoe ik me hem herinner. Ik zou willen schrijven over mijn dromen. Over de vragen die ze oproepen. Ik zou willen schrijven hoe ik me erbij voel, welke rollen ik er in speel. Ik zou willen schrijven over iets wat iemand mij pas verteld heeft. Welke herinneringen die bij me boven brengen. Ik zou willen schrijven over de eenzaamheid die ik gevoeld heb. Ik zou willen schrijven over de boosheid die meer voor de ander is dan voor mezelf. En naar aanleiding van alle drie de gebeurtenissen, zou ik het liefst eens willen schrijven over datgene wat ik "mijn donkere periode" noem. Ik zou willen schrijven over de wanhoop, de leegte. Ik zou willen schrijven over het valse geluk en de zoektocht naar het eeuwige geluk. Maar ik zou ook willen schrijven over de trots, trots verkeer

Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw en vandaag, een hele tijd geleden, had ik vast al in mijn blote kont, in het park gelegen.Gezellig kletsend met vrienden en avontuurtjes beleefd in de bosjes en zwemmen in de vijver.  Maar nu vandaag, zit ik achter mijn computer en kijk ik terug naar die tijd van toen. Ik vond het heerlijk om buiten te zijn, vaak nam ik zo'n dag in het park, de hond mee. Onze Joy, die zich ook best vermaakte in het park. Spelend met takken, zwemmend in de vijver en uit hijgend van het ravotten, naast me liggend te rusten. Ik kan me nog zo'n dag herinneren dat het echt snikheet was. De lucht was strak blauw en elke zonnestraal was warm. Afkoelen in de vijver ging niet, want er zat blauwalg in, dat ontstaat door de warmte. Dus Joy lag aan een lange riem aan een paaltje, zodat zij ook niet het water in zou gaan. Ik zat te praten met wat vrienden en toen hoorden we een klap. Onweer!! De strak blauwe lucht werd ontzettend snel grijs en toen zwart. Snel kleedd

Hallo allemaal, ik ben ergens mee bezig wat een hoop herinneringen van vroeger bij me boven brengt. Bewust en onbewust komen de herinneringen bij me op. En met een hoop herinneringen merk ik dat vroeger eigenlijk ook gewoon vandaag is, omdat vroeger mij toch gevormd heeft tot wie ik nu ben. Wat ik nu ben, hoe ik nu ben. Mijn denken, mijn praten, mijn gedrag, mijn humor en sarcasme en ook mijn stugheid en cynisme. Vroeger leeft nog altijd in mij voort en gebeurt gewoon vandaag de dag. Gisteren riep ze mij, het klinkt misschien stom, maar ik heb haar weer heel even gezien. Ik liep gisteren de boekwinkel binnen want ik moest kaarten hebben voor verjaardagen en beterschapskaarten. De radio in de winkel speelde. Eerst drong het niet echt tot me door, maar opeens herkende ik de muziek. Het was The Neverending Story. Ik stond bij een van de kaarten molens, maar zag even totaal andere dingen. Voor me strekte een onbegrensd rijk uit, ik zag de Ivoren Toren. En toen, heel even maar, al staan z

Er was eens lang geleden een arm schoonmakertje. Vanaf zijn jeugd hing hij al boven poepdozen die hij leeg schepte. Hing hij papieren vellen aan de haakjes en schrobde hij vloeren. 's Morgens vroeg ging hij al vanuit zijn armzalige hutje, op weg naar de huizen van de rijke hotemetoten, waar hij, bijna onzichtbaar zijn werk deed. Pas heel laat in de avond ging hij weer naar zijn hut. Meestal nam hij dan de weg door het Koninklijke Bos. Midden in dat bos stond het paleis van de koning en die had een hele mooie zoon. Vaak zag het schoonmakertje dan de prins zitten op een van de vele balkons die het paleis telde. En elke keer dacht het schoonmakertje dan met een zucht; "Wat een heerlijke gozer die prins, wat zou ik daar graag een banaan mee willen pellen." Ondanks dat het schoonmakertje zoveel smerig werk deed, was hij zelf ook best aantrekkelijk. Op een avond stond hij weer naar de prins te gluren, tot hij de koningin naar haar zoon hoorde roepen; "Xander jongen, ga na

Ja, de titel zegt het al, het is weer tijd voor een blog. Alleen wat zal ik eens gaan bloggen? Er heeft best een leuk gesprek plaats gevonden (zeg maar liever een gaaf gesprek) Er is zelfs een datum geprikt, alleen kan ik er nog niks over vertellen. Dat is niet alleen frustrerend voor jullie, want ik snap dat jullie nieuwsgierigheid alleen maar groter wordt. Maar het is ook voor mij (en nog iemand) erg frustrerend om er niks over te vertellen. Want het brandt op onze lippen. En dat er mensen nieuwsgierig zijn, merken we aan het raden wat sommigen bij ons doen. Is er verder nog iets gebeurt deze week? Deze gebroken week waarin we twee zondagen hebben gehad. Daardoor liep mijn biologische klok meteen van slag. Donderdag was het dan Hemelvaartsdag en mijn gevoel zei dat het zaterdag was. Dus had ik heel slim de oude gids weggegooid en de nieuwe op tafel gelegd. Maar ja, toen 's avonds de programmering van de tv totaal niet overeen kwam met die van de gids, bedacht ik me dus dat Hem