Mario's Blog

Mijn levensmotto is altijd geweest; "Het leven is te leuk om zomaar weg te gooien." En al zaten er hele diepe dalen in het leven, er was altijd wel iets wat het leven toch leuk hield. Iets wat mij er toe zette om toch door te gaan. Maar we leven tegenwoordig in zo'n achterlijke wereld, die vol leugens, bedrog, manipulatie en wat niet meer aan elkaar hangt. Alle eventuele lichtpuntjes worden uitgetrapt alsof het enorme bosbranden zijn. Ik ga tegenwoordig steeds vaker met het gevoel naar bed: : Als ik morgen niet meer wakker word is dat ook best." Het begon allemaal met de grote en zeer intellectuele lockdown. Dertien weken binnen zitten, omdat er een levensgevaarlijk virus door de wereld trok. Dagelijkse televisie, waarin we doodgegooid werden met alle verschrikkelijke consequenties die het virus had of zou hebben. Een regering die achter de feiten aan hobbelde en steeds weer nieuwe maatregelen bedacht om het virus drastisch in te perken. Het land werd uit elkaar g

Zuchtend zat de jongen weer bij de boom, naar de vijver te staren. Wind en riet zorgden voor rimpels over het wateroppervlak. De jongen keek naar de rimpels en voelde dat frustraties rimpels over zijn innerlijke vijver liet trekken. Zijn innerlijke vijver vol boosheden, onuitgesproken woorden, gevoelens en gedachten. Gevoelens van machteloosheid, eenzaamheid, gebruikt te worden of zich weer hebben laten gebruiken. Al zijn hele leven liep hij rond met die innerlijke vijver vol boosheden en angst. Het was begonnen als wat druppels, groeide uit tot een plas, zo tot een vijver. En inmiddels is de vijver alweer gegroeid tot een groot meer. De kleur van het water is veel donkerder geworden. Onuitgesproken boosheden van vroeger, hebben zich als enorme waterplanten op de bodem genesteld. Ze zorgen voor deining in het meer, geen rimpels meer maar woeste stromen, draaikolken en soms een fontein vol haat.  Van onder het wateroppervlak zag de jongen twee ogen verschijnen, ze keken hem o zo vertrou

Wat wordt er een hoop gedemonstreerd tegenwoordig. Helaas tegen een dove regering, die toch doet wat ze zelf willen, met Mark Rutte en Hugo de Jonge als kapiteins op het schip. Al hoopt een groot deel van Nederland dat dat schip eindelijk eens zal zinken.  En waar wordt er zoal tegen gedemonstreerd? Allereerst tegen het beleid wat gevoerd wordt rondom de Coronacrisis. De anderhalve meter samenleving, de verplichte vaccinatie en het doolhof aan versoepelingen wat nou eigenlijk wel en wat niet mag. Kermisexploitanten hebben groen licht gekregen dat de kermissen weer mogen beginnen, maar de gemeenten in Nederland houden de boot af. Het moet niet te gezellig worden en de anderhalve meter maatregel breekt de boel op, want welke attractie mag dan wel en welke liever niet.  De boeren protesteren tegen een achterlijk idee van Carola Schouten (Minister van Landbouw), die het vee minder eiwitrijk voer wil geven, want dat bespaart CO2 uitstoot. Dan hebben we onze gekleurde Nederlanders nog die de