Mario's Blog

Het is weer hommeles in Nederland. Voor- en tegenstanders vallen weer over elkaar heen, de beschuldigingen vliegen van links naar rechts en recht door het midden. En dat terwijl de Goedheiligman en zijn Zwarte kornuiten nog niet eens in de vele havens die Nederland telt , zijn aangekomen.  Tijden veranderen, was het sinterklaasfeest eerst nog gezellig met z'n allen bij elkaar, is het nu een tijd van haat en nijd. En dat allemaal omdat Zwarte Piet een andere vorm moet gaan krijgen.  Nou vind ik zelf dat er aan het feest zoals het was, niks mis is, maar er zijn mensen die er heel anders over denken. Dat die mensen dat vinden is hun goed recht, alleen heb ik eigenlijk nooit een echt goede reden gehoord waarom ze er zo fel op tegen zijn. Ik word alleen maar boos als ik het geschreeuw over racisme hoor, als er een geschiedenis aan vast wordt geplakt waar geen mens ooit aan gedacht heeft bij de sinterklaas intocht. Ik heb nooit iemand blij horen roepen "Kijk daar komt de Sint m

Ik ben leeg. En nee niet op de manier die doordenkers dan meteen in hun hoofd hebben. Eigenlijk is leeg niet het goede woord. Maar de woorden op, over, voorbij, niks, noppes, niets, zijn ook niet echt de goede woorden.Al komt het wel allemaal op hetzelfde neer en zouden ze wel op mijn gevoel slaan. Wat is er aan de hand ? De uitleg is ook niet zo simpel of lijkt niet simpel in mijn hoofd. Misschien is het goed om eens terug te gaan naar de 'oude Mario', de Mario van de jaren '80. Die Mario leefde in een droomwereld. Een wereld vol Lego, Fantasia en de wereld die Shetland Ponypark Slagharen heette. Toen ik net geopereerd was lag de wereld aan mijn voeten met als einddatum mijn vijfentwintigste levensjaar, want de artsen dachten dat ik tot zo ver zou redden met het kunstig geknutselde hart. Die Mario deed vrijwilligerswerk, later ook (op proef) betaald werk en die Mario ging het park in en kreeg er een totaal nieuwe wereld bij. En dan maken we weer een sprong naar de M

Ik word de laatste tijd strontziek van het Koningin Wilhelmina Fonds, het KWF, beter bekend als de kanker stichting. Bijna iedere avond komen die zeik kindertjes weer voorbij in de reclame van het KWF. Nou ja reclame, eerder een betuttelend filmpje waarin ze mensen oproepen te stoppen met roken. Het begint al met zo'n kind met een irritant kut stemmetje, "Soms zit ik op mijn kamer en ruik ik een vreemde lucht." Tsja, kind dan moet je een keer schone sokken aantrekken of je etensresten eens onder je bed opruimen. "Van meeroken krijg je ook zwarte longen." Knijper op je neus en je adem inhouden zou ik zeggen of lekker buiten gaan spelen. Pleurt op kut kinderen, maar ja, ze doen ook maar wat ze opgedragen is door volwassen mensen. "Waarom verkopen ze eigenlijk sigaretten?" Ik denk dat ze dat doen zodat jij er over kunt zeuren."Laten we zorgen voor een rookvrije generatie." Waar slaat die leus nou op ? Wanneer begint en/of eindigd een generatie ?

De zomer is in aantocht en dan weet je al van te voren dat de televisie, nog meer dan anders, een hoop ellende en herhalingen van herhalingen wordt. Helaas is deze zomer een speciale zomer. Normaal wordt het scherm al geterroriseerd door sport als de Tour de france, maar dit jaar zit er een EK voetbal bij en krijgen we ook nog de Olympische spelen. Een ding is wel fijn, Nederland doet zelf niet mee aan het EK, omdat de spelers zoveel geld verdienen en zichzelf zo belangrijk vinden, dat ze niet meer kunnen samenspelen. Maar nu zou je als sporthater denken, "We doen niet mee dus die troep hoeft ook niet op tv." Helaas zo werkt het dus niet. Nee alle wedstrijden worden uitgezonden, want voetbal is voetbal en dat zien de mensen graag. (kotsende smiley) Gelukkig hoef ik er niet naar te kijken en is mijn tv vaker uit dan aan. Maar in de Rozer hangt wel een tv en helaas wil men daar wel naar al die sport kijken. Voor mij is dan de hele sfeer (als die er al is) verpest. En ik verpe

Op de televisie zie je, omdat 4 en 5 mei naderen, steeds reclamefilmpjes over de vrijheid. Dat we al 76 jaar in vrijheid leven. Maar in het nieuws zie je dat die vrijheid best wankel is. We leven in vrijheid, maar ook in angst. Want, als we de woorden van regeringsleiders mogen geloven, we zijn nog altijd in oorlog. Lekker verwarrend, we zijn vrij, maar we zijn tegelijkertijd in oorlog. Een geheel nieuwe oorlog. Vroeger hadden we nog overzichtelijke oorlogen. Het ene land was slecht en ging donderjagen en de goede landen gingen het slechte land of landen bevechten, zodat die slechte landen weer even netjes meeliepen in het patroon zoals we landen graag zien meelopen. Maar tegenwoordig vechten we tegen een hele andere oorlog. Een oorlog waarin er groeperingen zijn die op een nieuwe manier donderjagen. Niet meer als groep maar als individuen, alleen of met een paar mensen. Het enige vertrouwde eraan is dat het om macht gaat. Hoewel, vaak gaat het om Heilige Machten, moeten we als het eve

De jongen dacht terug aan vroeger. Daar zat hij als jochie op de achterbank in de auto. Zijn vader reed en zijn moeder zat naast hem. Naast de jongen zaten zijn broertje en nichtje. Vijf paar ogen speurden de horizon af. Wie zou hem dit jaar als eerste zien ? Een gezonde pretspanning was voelbaar in de auto. De jongen keek rond. "Daar !!", riep zijn broertje, maar het bleek een rond dak van een schuur te zijn. Lichtelijk nerveus tuurde de jongen naar buiten. En ja hoor opeens zag hij hem. Als een regenboog vol gondels stak hij boven de bomen uit. "Jaaa daar !!", riep hij, "Kijk dan, we zijn er bijna !!" De vrolijke pretspanning werd groter in de auto. De boog aan de horizon werd groter en groter. Al leek ze soms na een bocht even verdwenen te zijn, toch vonden ze hem snel weer terug. Het hart van de jongen klopte snel, z'n ogen straalden, meer en meer was er te zien boven de bomen uit. Eerst nog de halve boog met gondels, maar nu ook de oranje zeppelin

Waarschuwing: Deze blog kan kwetsend zijn, al is dat totaal niet de bedoeling !! Jullie hebben er vast wel eens over gehoord of jullie doen het vast ook, "Kleuren voor volwassenen". Hele kleurboeken worden vol priegelige lijnen, vormen, beestjes, huisjes en ga zo maar door, worden door menig volwassenen ingekleurd. Meestal door dames, al zijn er ook mannen die er mee bezig zijn. Zelf heb ik ook zo'n kleurboek en ben al een half jaar aan een en hetzelfde plaatje bezig. Mij ontspant het niet en dat schijnt het wel te moeten doen. Mijn moeder heeft het virus wel te pakken en heeft al vele platen vol gekleurd. Om mij heen en soms zelfs op Facebook zie en hoor ik dat mensen er mee bezig zijn. Nu komt er af en toe een jongedame bij mij in huis, (ik heb beloofd haar naam niet te noemen of te omschrijven wie zij zou kunnen zijn, dus daar houd ik mij aan) die het leuk vindt om af en toe in mijn kleurboek te kleuren. Zij kleurt, zoals zij dat zelf noemt, erg autistisch. En om

We zullen het vast wel overal een keer gezien hebben, het is vandaag schrikkeldag, het is 29 februari. Mensen die op deze dag geboren zijn, zijn om de 4 jaar jarig. Kinderen die we als 12 jarigen zien zijn nu pas 4 jaar geworden, oma van 80 is eigenlijk 20 en iedereen die niet jarig is vandaag heeft er een extra dagje bij dit jaar. Volgens Google en Facebook een feestelijke dag. Maar ondanks dat we met alles zo ontzettend commercieel zijn, wordt er eigenlijk niks bijzonders van de 29ste februari gemaakt. Op 14 februari zijn de rozen, dozen bonbons en hartjes niet aan te slepen. Vanaf januari worden we al doodgegooid met paaseieren voor de paasdagen, vanaf augustus met pepernoten voor 5 december en ook al vanaf ergens augustus/september met kerstkransjes voor 25 en 26 december. Maar voor 29 februari hebben we niks. De extra dag die we eens in de 4 jaar hebben. Niet eens een naam, zodat de week opeens 8 dagen heeft in plaats van 7. Dat is toch leuk als 29 februari z'n eigen dag h

Mijn enige en grootste blogfan, die ik vanmiddag weer eens zag, vond dat het wel tijd werd dat ik een nieuwe blog zou schrijven. Ik zei nog dat ik eigenlijk niet weet waar ik dan over schrijven moet, maar opeens bedacht ik me dat ik van de week naar KPN heb gebeld. Dat is best een blog waard. Ik belde naar KPN omdat ik informatie wilde over mijn Cloud-diensten, een service van de KPN. Als je je eens een middagje wilt ergeren of als je je verveelt, moet je eens bellen met een vraag die niet voorkomt in de lijst van de automatische telefooncentrale. Ook informatie over Cloud-diensten komt niet in die lijst voor, met als gevolg dat je in een grote cirkel van doorverbindingen terecht komt. Als eerste kwam ik bij de algemene klantenservice terecht. Een jong meisje die volgens mij net van school kwam, nam op. Cloud-diensten ?  Daar had ze nou nog nooit van gehoord. Dus mocht ik voor de eerste keer mijn postcode, huisnummer en mijn laatste drie cijfers van mijn rekeningnummer doorgeven.

Het grote fantasie park Zerrozorre-ano werkt onder de naam Z-Zo Compagnie. Dat is voortgekomen uit weetjes dat bijvoorbeeld het Shetland Ponypark Slagharen draaide onder de naam Bemboom BV. Dus moest mijn park ook zoiets krijgen en dat is dus Z-Zo Compagnie geworden. Z-Zo Compagnie gaat over de geldzaken, aankoop/verkoop van attracties, entertaining, exploitatie en dat soort zaken. Bij de naam Z-zo Compagnie had ik zelfs mijn eigen mailadres: z-zocompagnie@zerrozorre-ano.nl. En er was een website: www.zerrozorre-ano.nl en ik had domeinnamen voor het park: zerrozorre-ano.com, .net, .biz, .org en .info. Want ooit zou ik samen met iemand er een grote website van maken. Mijn park in een Rollercoaster Tycoon-achtige versie. Waar je in attracties zou kunnen stappen en de wildste, leukste en gaafste ritjes zou kunnen maken. Maar het bleef alleen bij een plaatje en een, met paint gemaakt, filmpje op zerrozorre-ano.nl. En zoals ik al zei, zerrozorre-ano had dat allemaal. Had,...... want van

Zoals jullie weten ben ik homoseksueel. Dat steek ik niet onder stoelen en banken, maar ik loop er ook niet mee te koop. (ook niet meer op de plekken waar het wel kon) Normaal gesproken heb ik ook geen moeite met het homo zijn. Ik heb mezelf geaccepteerd en vind het prima zoals het is. Maar tegen de gedachten hoe heteroseksuelen over homo's denken heb ik me wel vaak verzet. Momenteel verzet ik me meer tegen het beeld wat homo's neer zetten over hoe homoseksuelen zouden zijn. Vroeger was je gewoon een homo, een lesbiëne of bi-seksueel. Later bleek dat ook travestie onder homoseksualiteit valt.(een man in een jurk of een vrouw in mannenkleding) Maar tegenwoordig is transgender helemaal hot lijkt het wel en ook dat schijnt onder homoseksualiteit te vallen. Een transgender is een man die vrouw wil worden of een vrouw die liever man wil worden. (even kort door de bocht uitgelegd) Zij zijn het ene geslacht en voelen zich niet thuis in dat lichaam en willen graag het andere geslach

Ik ga een gevaarlijk onderwerp aansnijden vandaag. Het wordt geliefd, gehaat, verguist en de hemel in geprezen. Het programma Utopia. Vijftien mensen op een terrein die samen een samenleving opbouwen tot hun ultieme Utopia. Ik kijk het programma nu ruim een jaar en eerlijk gezegd vind ik het vaker een bron van ergernis dan een opbouwend en prettig geheel. Utopia is voor mij een Zeehos in het klein. Soort Smurfendorp met echte mensen. Alle personages hebben wel iets herkenbaars in hun doen en laten zoals iedereen zou doen en laten. Bij de Smurfen hebben alle personages één bepaalde eigenschap. Potige Smurf is stoer en sterk, Klungel Smurf is een onhandig ventje en Grote Smurf is de leider van het geheel. Zo'n rolverdeling zie je in Utopia ook. Boekhouder Mark lijkt op de nerd Bril Smurf, doet slim en stiekem, maar stelt eigenlijk weinig voor. Cees, een oudere man die vaak de jongere inwoners op hun fouten wijst lijkt op Mopper Smurf of als Mopper Smurf aangezien. Ivan, een Irakees