Mario's Blog

Eigenlijk is het allang tijd voor een blog. Maar ja, waar gaat het over en over wat moet het gaan? Er gebeurt totaal niks zinnigs. Niet dat er niets gebeurt of gebeurt is, maar zinnig is het allemaal niet. We schieten er niks mee op en het zorgt alleen maar voor onvrede, haat en nijd en verdeling van het volk.. Neem die verkiezingen, fraude, fraude en nog eens fraude. En het werd al voorspeld nog voor we er aan begonnen. Als we ooit weer verkiezingen houden, schrap dan die drie dagen en het briefstemmen. Mijn hemel, wat is daar een hoop mee fout gegaan. Verkeerde passen in verkeerde enveloppen, afgekeurd, toch weer goed gekeurd en tenslotte is een groot deel, ongeopend blijven liggen en bij de VVD opgeteld. Dan de stemmen tellen op de verkiezingsdag. De exitpoll was meteen ook de einduitslag. Rotterdam stopte met het tellen van de stemmen en de VVD had gewonnen. Eerlijker kunnen we het niet maken, wel chaotischer.  Toen kwam het spelletje 'Hoedje Wip' met Pieter Omzicht en een

Wat een verschrikkelijke week was het vorige week. Het begon vorige week zondag, ik zat de live stream te kijken, van het coronaprotest op het Maliveld in Den Haag. Ik was woest over de manier hoe politie Haaglanden, de demonstranten, met buiten proportioneel geweld, letter en figuurlijk het veld afsloegen. Als ze ooit weer in Den Haag gaan demonstreren, mijdt dan het Maliveld en zet de binnenstad op stelten. Maken ze het de politie stukken moeilijker. Hopen dat dan de HTM ook mee demonstreert, dan kunnen die, met trams en bussen, voor de ME busjes gaan staan.  En toen begonnen ze op die zondagavond hier weer te zemelen met dat corona. Er was, naar alle waarschijnlijkheid, een begeleidster die corona had en er moest er eentje getest worden omdat ze zich wat ziekjes voelde. Wat een paniekvoetbal maken ze er dan van zeg. Het ene moment staan de begeleidsters nog in hun normale kleding bij je en het andere moment komen ze als Smurfen gekleed. Blauwe jasjes, die bij de één een jurk lijkt,

 Ja, jullie moesten even wachten. Maar hie is hij, het laatste deel van ons sprookje uit het Rijk Iramirch. "Jahoe!!", schreeuwde Brannetti, bovenop de rug van de draak. De draak beantwoordde haar kreet met een galmende brul. Achter Brannetti zat Ynskylibar, die zichtbaar genoot van de vlucht. De draak had zijn geheugen terug, dankzij het gedroogde vlees en het zalige water. Na dat Brannetti en Ynskylibar de draak hadden bij gepraat, hoe het er in het Doolhof aan toe was gegaan, besloot de draak om de beide meiden op zijn rug te nemen en vliegend te kijken of zij het midden zouden kunnen vinden. Na een poos gevlogen te hebben zagen zij plots een soort kasteel tussen de hagen opdoemen. Het kasteel van het midden. "Hoe kan een stenen wasbeer mij helpen weer groot te worden?", vroeg de koningin aan Brandonius. Deze zat heel bedenkelijk te kijken, toen Stefano opeens fluisterde, "Wat gebeurt er nu daar in de kamer?" De koningin en Brandonius keken naar de plaa

 In het beeld verscheen een jongeman, hij droeg een bordeaux rode pij. Een stem klonk, "Dit is het heden, maar dit is dezelfde jongeman in het verleden." Het beeld werd even zwart en toen kwam de jongeman weer in beeld. Hij las een groot dik boek. Naast hem zat een oude man, met een grijze baard. "Dat is tovenaar Merlijn Da Vinci." fluisterde de koning, die leefde ruim tweehonderd jaar geleden." Het beeld werd weer zwart en plots verscheen de fles 'Wijs en Reis' in beeld. En de stem zei, "Reis allen naar het Midden en vlug, red uw dierbaren en geliefde en keert vanuit het Midden weer terug." Er verscheen een beeld van een kamer vol kasten, opgezette vogels, een tafel vol paperassen. Toen werd het beeld weer zwart en verdween, de toverstaf gloeide niet meer. Stil zaten de koning en zijn dochters voor zich uit te kijken. Ze moesten deze informatie even verwerken. "Misschien moet ik wel een steen in het water gooien," zei Brannetti, &qu

 De koning zat droevig achter de werktafel in het kasteel aan de bosrand. Verschillende bodes hadden nieuws, vanuit bijna alle delen van het koninkrijk gebracht, over hoe het er voor stond met het Doolhof. Een bode vertelde dat, kort na het vertrek, van de koning en zijn dochters, een duif in het grote kasteel landde, met het bericht van Duncijan. De bode vertelde dat, in het bericht van Duncijan stond, dat de Buitenweg bijna helemaal verdwenen was. De koning had een bericht terug gestuurd, dat Duncijan en Ynskylibar beter in Ynskil konden blijven, om daar de mensen bij te staan. Dat Ynskylibar zelf naar het Doolhof was gegaan, wist de koning nog niet. Zuchtend zette de koning de ganzenveer weer in het inktpotje en keek droevig voor zich uit. Hij dacht aan dat nare moment dat zijn vrouw, de koningin, verdween in het Doolhof. Hij schrok op uit zijn gedachten omdat Femelina binnenkwam. Ze gaf hem een knuffel en zei, "Ingilla is naar Vrouwe Nietschrie om te kijken of die weer thuis i

 Ik ben verschrikkelijk opstandig, boos en agressief en dat komt omdat ik echt helemaal klaar ben met dat kut coronagedoe. Zoals ik me voelde na de eerste lockdown, zo voel ik me nu midden in deze lockdown.  Vandeweek is dat klote kabinet dan symbolisch gevallen. (stelt geen ene reet voor en is eigenlijk een dikke middelvinger naar al die gedupeerden van de kindertoeslagenaffaire) Maar goed, ze zijn nu demissionair, maar toch ook weer niet, want we gaan nog gebukt onder de corona dictatuur van Hugo en Mark. Want Nederland en dan met name de zorg, heeft het maar moeilijk met dit verschrikkelijke virus. En nu met de Britse variant, moeten we nog voorzichtiger zijn. Als we die ooit onder controle hebben komen de varianten uit de andere landen ook op ons af, dus we zijn pas in 2918 van dit coronagedoe af. En onze demissionaire vriendjes Hugo en Mark, beramen alweer nieuwe maatregelen. Een avondklok, een nachtklok, een ochtendklok en een overdagklok. De lockdown wordt verlengt tot volgend j