Mario's Blog

Nog even en dan is het jaar alweer voorbij en dan beginnen we aan 2016. Het jaar van de waarheid. Waar komt dat idee vandaan ? In de nummerologie is het getal 9 waarheid/volmaaktheid, omdat alle andere getallen gelijk blijven bij het getal 9. 2016 is een 9, 2 + 1 + 6 = 9. de 0 is te verwaarlozen dus die wordt niet meegeteld. Wat het verder allemaal inhoudt weet ik niet meer, omdat ik me er al heel lang niet meer mee bezig houd. De tijd van kaartleggen, handlezen en meer van die spirituele zaken ligt ver achter me. Maar goed het jaar 2016 wordt het jaar van de waarheid. En de waarheid is, zoals we allemaal weten, hard. Ik denk dat heel veel astrologen, zieners en toekomstvoorspellers al de nodige verschrikkelijke voorspellingen klaar hebben liggen voor 2016. Een jaar zonder al te veel sportevenementen, ondanks dat het een schrikkeljaar is en de Olympische Spelen voor de deur staan. Want er zullen wel heel veel aanslagen voorspeld worden. En uit voorzorg wordt bij ieder verdacht pa

Ik heb de blog "De jongen en zijn droom." verwijderd. Niet omdat ik het niks vond of omdat er commentaar op kwam of lelijk of positief over gedaan werd. (vaak wordt er niet eens iets gezegd over een blog) Maar meer omdat ik het verhaal eerst voor mezelf wil uitwerken. Er zijn teveel kanten waar ik op kan gaan. Mijn droom of sprookje is best groot en dat realiseerde ik me toen ik nadacht over het tweede deel. Als het af is, dan zou het best een boekwerk kunnen zijn. Ik wil hem al jaren schrijven en heb zelfs een heel begin gevonden in mijn "Oude herinneringen doos". Veel is onleesbaar omdat mijn handschrift niet erg netjes was of omdat er hele zinnen in spiegelbeeld zijn geschreven. "De oude Taal." Van rechts naar links. Er zijn zelfs zinnen helemaal in die "Oude Taal" (soort geheimtaal die ieder kind wel had) geschreven. Zelfs de allereerste tekening van Zerrozorre-ano (mijn pretpark) staat in dat schrift. Later heb ik die op een groot vel gete

Deze blog moet nu echt eens geschreven en gelezen worden. Ik heb er lang mee gelopen, over nagedacht, over gepiekerd en over wakker gelegen. Er zullen nu misschien wel een heleboel reacties komen, Een hoop "ja maars..", of een hoop "Ik dacht datjes....". Maar dat risico neem ik gewoon. In de periode dat de bult zo ernstig gelekt heeft heb ik me verschrikkelijk alleen gevoeld. Vooral de eerste twee weken daarna toen ik vooral thuis in bed lag te hangen en over van alles en nog niks moest/kon/ging nadenken. Ik heb één ding geleerd in deze periode. Van je vrienden moet je weinig tot niks verwachten, het zijn vooral de mensen waar je weinig tot niets mee hebt die willen weten hoe het met je gaat. Ik heb iedereen dagelijks op de hoogte gehouden via Facebook hoe het met me ging. Een hoop lieve reacties gekregen (dank daarvoor) Maar daar bleef het bij. Er verscheen nooit op Facebook een lief plaatje "Mario knap lekker op, we denken aan je". De postbode bracht v

Waarschuwing !! Dit is geen blog voor kinderen !! Zoals de titel ook al zegt. Eigenlijk is dit ook geen blog voor nette mensen of mensen die algauw alles maar vies vinden en niet van smerige dingen houden. Dus als je onder die doelgroep valt, stop dan hier met lezen !!! Ik heb wel eens van die buien dat alles eruit moet. Dat ik even moet etteren, klieren, mijn boosheid of frustratie kwijt moet. Normaal schrijf ik dan een hele zeikblog over de Rozer, maar vandaag kies ik voor de schunnige manier. Zet er de letter B voor en je hebt opeens een heel ander park. En dan heb ik het over de Efteling die dan de Befteling wordt. Je weet wel dat park in Ketsheuvel. Zo'n Sprookjesbos komt er dan opeens heel anders uit te zien. Het wordt dan een Sprookjes Seksbos. Denk aan Blootkapje, De gelikte kut, Hans en Tietje, De wolf en de zeven meiden. Dan loop je over zo'n paadje en worden je tepels opeens gestreeld. hoor je later zo'n kabouter zingen, "Niemand weet, niemand weet, dat

Beter worden is niet makkelijk, het lichamelijke gaat vanzelf, maar het geestelijke deel is moeilijk. Ik heb aardig wat klappen gekregen in de periode van de grote breuk lekkage. (overstroming) Het voelt alsof ik nog meer aangewezen ben op mezelf dan ik altijd al was. Ik ben niet zo'n prater die zegt wat hij voelt. Zo'n echte steenbok ben ik, een binnenvetter, dus alles moet eerst in mijn hoofd verwerkt worden. En als een malle molen malen mijn hersenen de gedachten steeds weer rond en rond en rond. Net zo lang tot de verwarde brij heldere gedachten worden waar ik iets mee zou kunnen. Alleen duurt dat soms zo ontzettend lang. En meestal gebeurt dat malen 's nachts. Eindeloos lang duren de meeste nachten. Verwarde dromen waarin ik vecht, heel veel faal en vaak moet rennen. Hele uren wakker zitten, roken, malen en uit pure verveling en hopend op afleiding, tig keer afleveringen van Bassie en Adriaan kijken op Telekids 24. Maar ook overdag ben ik nog steeds niet de "oud

Loop ik al jaren met mijn bulten en de grootste angst, "Wat als er eentje gaat stromen?". Dan zomaar op een nacht gebeurt het echt. Staat er zoveel spanning op de bult dat er een wondje openscheurt en spuit het vocht alle kanten op. Dat is schrikken !! In de nacht van vrijdag op zaterdag, op 25 september gebeurde het. Waarschijnlijk had het zich allang aangekondigd, maar hebben we de symptomen verkeerd begrepen. Er lag al dagen een spanning op de bult. Dat wil zeggen dat de opening in de buik, waardoor de darmen in en uit de bult kunnen, pijnlijk en gespannen was. Ik voelde me die avond al iet zo lekker. Een beetje koortsig en was vroeg gaan slapen. Om een uur of twaalf werd ik wakker, heb wat gedronken en tv zitten kijken en kwart voor een ging ik naar de wc om daarna weer naar bed te gaan. Maar op de wc gebeurde het. Bloed in mijn luier !! (ik draag een luier omdat de breukzak tussen mijn benen zo groot is dat de penis bijna in de zak verdwenen is en ik dus na druppel na

Vanmiddag kreeg ik van "Heils Angel" te horen dat ik maar weer eens een blog moest gaan schrijven. Hij had wel weer eens zin om flink uit zijn panty te gaan. Toen heb ik hem aangeraden om zelf maar een blog te gaan schrijven, geheel op zijn eigen naam en in zijn eigen stijl. Maar het klopt, ik blog eigenlijk niet meer. Ik wil wel hoor, er zitten enorm veel dingen in mijn hoofd die er best eens uit zouden mogen. Alleen het nadeel is dat er teveel reacties op zouden kunnen komen. Reacties van mensen die er totaal niets van begrijpen, mensen die er niets van willen begrijpen en mensen die denken dat ze het begrijpen en van mensen die dan graag de balletjes terug willen spelen zodat de eventuele schuld toch bij mij zou liggen. En als het puntje bij paaltje komt, komt het er toch op neer dat alle schuld bij mij ligt, omdat ik toch teveel met mezelf bezig ben. Dus zie ik, mede door het puntje en het paaltje, het nut van blogs even niet meer in.

Ik heb op mijn Facebook de status staan "Liefde is...... gek worden van jezelf en het niet kunnen delen met een ander." Toen kreeg ik de raad, "Schrijf het in een dagboek." Maar ja al schrijf ik veertig vellen vol, ik blijf gek worden van mezelf. Dus bedacht ik, "misschien moet ik maar eens ouderwets op jacht gaan." Maar nu ik daar zo over na zit te denken, weet ik eigenlijk niet of ik dat wel echt wil. Moet ik hier een beetje door de duinen gaan banjeren opzoek naar een gelijk gestemde die ook gek wordt van zichzelf en dat graag wil delen met een ander. Kan ik straks het verhaal van "De jongen in het duin." gaan schrijven. Zit hij ook eenzaam en alleen op een bankje te bedenken wat een eenzaam leventje hij eigenlijk heeft. Er is mij ook al eens de raad gegeven om op een datingssite te gaan kijken. Maar uit de herinneringen van vorige vriendjes en hoe die bezig waren op datingssites, weet ik niet of dat nou wel een oplossing is. Mannen van v

Ik had me een tijd terug voorgenomen elke dag of om de dag een blog te schrijven. Maar het versloft de laatste tijd. Ik weet even geen onderwerp meer. Heb ook het idee dat ik soms in herhaling val. Nu is het wel zomertijd en worden we op de tv doodgegooid met herhalingen van herhalingen en daar nog eens de herhaling van, maar om dat nu ook met mijn blogs te doen. Maar soms ontkom ik er niet aan. Sommige onderwerpen waren tijden terug actueel en nu nog steeds. Soms zit ik iets te schrijven en dan bedenk ik me "Daar heb ik toch al eens een blog over gemaakt ?" Maar niet alleen mijn blogs en de tv zijn vol herhalingen. Soms lijkt mijn leven ook wel een aan een schakeling van herhalingen. Dan denk ik :Dit heb ik toch al eens op een andere manier meegemaakt ? Moet ik dit alweer beleven en ondergaan ?" Maar ja sla het geschiedenisboek open en je ziet ook een aan een schakeling van herhalingen. Eerst gingen de christenen op kruistocht om overal ter wereld het geloof bij d

Toen ik nog "De jongen in het park" was, had ik al van die onbestendige gevoelens. het verlangen naar liefde, een man, seks en meer van die gevoelens die erbij horen. Nu ik "De jongen in het duin" ben, hier op het Zeehos, zijn veel van die gevoelens nog steeds actueel. Er blijft een enorm verlangen naar een man alleen voor mij. Een arm om me heen, een knuffel, samen kroelen en wie weet wel "meer". Niet dat er echt iets "meer" meer kan, want helaas heb ik het lichaam van "De jongen in het park" niet meer en schaam ik me best vaak voor het lichaam wat "De jongen in het duin" nu wel heeft. Toentertijd had ik nog een gewoon jongens lichaam en een gewone penis. Het enige wat wees op mijn handicap was het bijna 30 centimeter lange litteken van mijn hartoperatie. Tegenwoordig heb ik niet echt een penis meer, t'is meer een zielig velletje met een klein eikeltje erin, dat opgeslokt is door een enorme zak. Dus "meer"  zi

Shetland Ponypark Slagharen presenteert.... Ho, ho, rem, stop... Ja, het leek wel op het oude Shetland Ponypark Slagharen, maar het was gewoon op het Zeehosplein in Katwijk aan Zee. Een grote barbecue, zangers, dansers en danseressen, schmink meisjes, een jongen op een kip en een heuse goochelaar. Zomerfestival 2015 op het Zeehos, In tegenstelling met andere zomerfeesten, was het dit keer zeer geslaagd. Voor elk wat wils en super gezellig. Eigenlijk bijna net zo leuk als met het 100 jarig bestaan van het Zeehos. Van alle afdelingen heb ik wel mensen gezien, bewoners en begeleiding. Het weer was prachtig al leek het zo nu en dan te betrekken en te gaan regenen. Maar ik denk dat de wolken gewoon een spelletje met ons speelden, want elke keer weer kwam de zon weer tevoorschijn en bleef het zomers. Het was niet te heet en niet te koud, we hebben het wel getroffen. Je moet er toch niet aan denken zo'n feest bij 34 graden boven 0. De jongen met de kip (struisvogel) en de dansers zage

We hebben het gehad over al die vogeltjes hier. 's Morgens en overdag maken die meeuwen best een hoop herrie, zijn ze druk en irritant bezig. Maar 's avonds zijn ze rustigjes. dan zie je ze in grote groepen glijden op de wind. De ene zweefmoment na de andere. Met de vleugels bijna onbeweeglijk gespreid, zweven ze door de lucht. Best een mooi gezicht om naar te kijken. Dan zoeken ze zeker een slaapplek want je ziet ze dan langzaam een voor een verdwijnen. Af en toe roept er nog eentje naar de anderen waar hij/zij is, maar daarna zijn ze stil. Het zweefmoment is ontstaan als woord tijdens de Olympische Spelen, toen "vallende vriend" en ik nog onze commentaar mochten en konden geven bij de tv in de Rozer. Als zo'n paard over de hekjes en muurtjes zweefde, zonder ook maar iets te raken dan had hij prachtige zweefmomenten. Het leukste bleef echter als het paard halve hekjes en muurtjes meenam en de berijder hele slechte score kreeg. Ebke Zonderland die had ook pracht

Als ik 's morgens uit bed ben, me heb gewassen en aangekleed en buiten mijn eerste shaggie opsteek, dan valt het me op dat er aan de kust ontzettend veel vogeltjes zijn. Je zou denken dat er alleen van die schreeuwende, mens aanvallende, brood pikkende meeuwen hier rond fladderen, maar nee, er vliegen meerdere soorten. Je hebt van die zwarte (ik geloof eksters) die gezellig bij je komen zitten en rond scharrelen in het duingras. Dan zijn er nog andere zwartjes die meestal in groepjes zijn. Zij zitten meestal in de "leefkuil" tegenover het huis van het "meisje met de hond". Daar vinden ze zeker hun eten of dat is hun vergaderplek. De meesten landen er met een sierlijke boog, anderen lijkt het wel of ze boven het veld hun motortje uitzetten en als een baksteen in het gras kwakken. Dan scharrelen ze daar rond, vliegen weg en het volgende groepje neemt er weer plaats. Ook zie ik hele kleine vogeltjes. Als ze hoog vliegen zie je ze bijna niet, soort of echte musj

Facebook is heel leuk. Ik zit er dagelijks op, speel een heleboel spelletjes, like veel berichten en geef hier en daar commentaar. Ik plaats foto's en andere onzin. Maar toch irriteer ik me soms mateloos aan Facebook. Ik vind een hoop berichten op de startpagina zwaar irritant. Berichten over vrienden die reageren op andere vrienden uit hun vriendenlijst bijvoorbeeld. Johan B. (vriend van mij) heeft gereageerd op een bericht van Gerrie J. Geen idee wie dat is, maar zij staat in de vriendenlijst van Johan B. Wat interesseert mij het nou wat Johan bij Gerrie te melden heeft !!! Het is zijn vriendin, niet de mijne en ik hoef toch hopelijk niet alle vrienden van Johan ook als mijn vrienden te hebben ?? Bart B. (mijn vriend) vindt een foto van Yvonne L (vriendin van hem). leuk. Ja en ?? Wat moet ik met die informatie ?? Bij zulke berichten blokkeer ik Gerrie J. en Yvonne L. maar, wil ik niets meer van deze mensen op mijn tijdlijn/ startpagina zien. Of die irritante berichten dat Joh

Muziek vertelt talloze verhalen. Als mijn wereld door muziek vertelt zou moeten worden dan wordt het vast een heel vreemd, waanzinnig, spannend, religieus, avontuurlijk en fantasievol muziekspektakel. Alleen al een reis door mijn favorieten op Spotify brengt je in een keur van verschillende werelden. Natuurlijk is er veel Nederlandstalig. Van Frans Bauer tot De Toppers. Van Paul de Leeuw tot Rob de Nijs en van Guus Meeuwis tot Brigitte Kaandorp. Hele shows van Hans Liberg tot de musicals Doornroosje en Kunt u ons de weg naar Hamelen vertellen meneer. En natuurlijk heel veel attractie en parkmuziek van de Efteling, maar ook Smallworld uit Disneyworld. En zo reizen we van Anita Meyer naar Donna Summer tot BZN. Maar dan slaan we opeens een vreemd pad in. Opwekking en Praise, waarna we Clocktown betreden samen met Link uit de spellen van Zelda. Spelen we Zelda's Lullaby en bezoeken we Zora's Fountain. En zo vliegen we opeens mee met Alladin op zijn vliegende tapijt "A whole

Er zit van alles in mijn hoofd. Er zit van alles in de pen. Er draait van alles rond, van alles wat best een mooie blog zou kunnen opleveren. Maar na het impulsieve en geheel spontane, zonder nadenken opschrijven van de blogs "De jongen in het park." denk ik enigszins geschrokken van mezelf, eerst na over wat en hoe ik een volgende blog zou kunnen en willen schrijven. "De jongen in het park." was eigenlijk niet zo gepland dat het een driedelige blog zou worden, ik had eigenlijk iets totaal anders in mijn hoofd. Wel een soort drieluik, maar dan over de jongen in verschillende parken. Nu wil ik die andere parken best in andere blogs doen, maar dan wil ik er toch beter over nadenken dan dat ik met "De jongen in het park." gedaan heb. De gevoelens in de verschillende parken komen redelijk met elkaar overeen. Alleen zijn de belevenissen geheel anders. Die verhalen staan in mijn hoofd als het ware in de grondverf. Ik ben aan het bedenken hoe ik het allemaal

Met Pinksteren hoorden we eigenlijk allemaal weer in Biddinghuizen te zijn. Vandaag horen we eigenlijk in het Gelderdome te zijn. Horen we te beginnen met het lied: "Ik wil jubelen voor de Heer" https://www.youtube.com/watch?v=7rY41c8aWGM Ondanks dat ik me blijf verzetten tegen het geloof, dat ik er niet in kan vinden wat ik zoek, dat het het me niet biedt wat ik nodig heb, ondanks dat alles, blijft het me wel trekken, triggeren, Want het blijft toch wel een aantrekkingskracht hebben. Het blijft me verbazen dat toch elke keer weer al die mensen samenkomen. Samen zingen, samen bidden, samen dansen en feesten, in, om, bij en met hun held Jezus. Het blijft me verbazen, maar ik heb er ook diep respect voor. Als ik al die filmpjes en foto's langs zie komen op Facebook, de links naar geestelijke liederen, de verhalen vol passie en onvoorwaardelijk geloof, dan vraag ik me af waarom ik me er toch niet in kan vinden. Hoewel ik donders goed weet op welke punten het geloof, d

Vandaag is de zanger Albert West op 65 jarige leeftijd overleden. Op zo'n moment besef je dat je oud wordt. Want Albert West die ken ik vanuit mijn jeugd. De leuke zingende krullenbol. We kennen hem van veel liedjes zoals "Give a little hope"  Giovanni Bonamyhttps://www.youtube.com/watch?v=u6GxpJRjOho We hebben hem nog op zien treden in de grote "Bassie en Adriaan tent" die voor speciale shows stond opgesteld in het Shetland Ponypark Slagharen. Of bij "Op volle toeren" waar vooral mijn vader graag naar keek. (smiley) Die vond dat heerlijk al die liedjes van eigen bodem. Hoewel hij ook graag naar de "Stadlemuzikanten" keek bij de ZDF van Duitsland. Weer een artiest die ons verlaten heeft. Weer een stukje jeugd voorbij. Al die acteurs en zangers en zangeressen die mijn idolen waren. Nu zijn ze oud en er zijn er al zoveel overleden. Ik kijk vaak naar "NPO Best" de zender die oude programma's van de oude netten 1, 2 en 3 uitzend

Vandaag heb ik deelgenomen aan een scootmobiel cursus. Ik vind mezelf best een behoorlijke bestuurder ook al noemen sommige mensen mij hier op het Zeehos een snelheidsduivel. De cursus was georganiseerd door "Veilig Verkeer Nederland", "Het Welzijnskwartier", "Platform Gehandicapten", "Senioren Advies Raad Katwijk" en de "Gemeente Katwijk". "Eyewish-Groeneveld" en "Schononenberg Hoorcomfort" verzorgden de ogen en gehoortesten en verder waren er mensen aanwezig van de organisaties "Meyra", Marente"en "DSV". En het werd gehouden in en om de "Ontmoetingskerk" in Katwijk. Er waren vandaag dertig cursisten aanwezig. Ik was de jongste van het hele stel. de cursus werd door de wethouder van verkeer geopend. Hij vertelde het een en ander over zijn werk en waar je met vragen en klachten over stoepen, rijwielpaden e.d. terecht kunt. Hij hoopte dat er dan in de toekomst iets aan gedaan zou

Love Letters is weer op NPO Best. Heerlijk, lekker mee zwijmelen bij de aanzoeken. De bruidegoms in spé keuren en bij sommige bedenken dat het toch wel zonde is dat zo'n gozer het huwelijksbootje in stapt en niet liever naast mij wil kruipen (smiley) Meezingen met het koor als de bruid en bruidegom richting het altaar lopen. De jurk bewonderen. Heerlijk !! Eigenlijk wil ik ook wel trouwen. Maar ja, voor trouwen heb je een vrouw nodig. Althans dat vind ik zelf. Ik heb het niet zo op het homohuwelijk. Misschien omdat ik ervaren heb dat homo mannen, terwijl ze met de ene man bezig zijn, ze de andere man al met hun ogen uitkleden. Dus dat "ik houd van jou en ik blijf je trouw" komt voor mijn gevoel bij twee mannen echt niet voor. En of ik nou wel geloof of niet, trouwen hoor je in de kerk. Alleen in het gemeentehuis kan ook, niks mis mee en ook dat gaat goed (smiley) mijn broer en schoonzus houden het ook al vijftien jaar vol. Maar persoonlijk zou ik als ik zou trouwen het

Het valt me op dat er behoorlijk wat kleurstoffen in ons voedsel zit. Dat merk je meestal bij de afwas. Neem een witte bak en doe er iets in waar tomatensaus doorheen heeft gezeten. Je moet echt schrobben om de oranje-achtige kleur uit het wit te krijgen. Waarom zitten er eigenlijk kleurstoffen in ons voedsel ?? Een tomaat is van nature al heel mooi rood, net als paprika's en bieten. Je zou toch denken dat die geen extra kleur nodig hebben. Gistermiddag moest ik azijn hebben. In het winkeltje stonden twee soorten azijn. Allebei "natuur azijn" maar de ene was gelig gekleurd en de ander doorzichtig van kleur. Dus de winkeljuf en ik vroegen ons af wat dan het verschil tussen de twee zou zijn ? Het enige verschil is dat de gelige azijn, zoveel procent kleurstoffen bevat. Waarom moet azijn gelig van kleur zijn ?? Nou denken we dat het zo is omdat kinderen anders misschien denken dat er water in die fles zit. Maar na één slok zouden die kids toch wel doorhebben dat het geen w

Is het sjem, of is het jam ? Is het sju, of is het jus ? Wie weet het antwoord nu ? Zodat ik ook weet, dat is het dus. Is het gewoon wc of toilet of pisbak of urinoir ? Daar loop ik nu al tijden mee, weet jij het ? Het is allemaal kouwe kak. Is het een stoep of een trottoir ? Is het nu een flet of gewoon een flat ? En waarom wordt een gebed, in verleden tijd weer bad ? Dan is het weer dit en dan is het weer dat. Ik weet niet waar het hem in zit, maar het is altijd wat. Mario.

Na een paar stappen bleef de jongen staan. Hij keek om naar de bankjes en de pomp. Hoe vaak had hij hier niet gezeten met een groepje jongens dat een hecht vriendenclubje was geworden. Ze hadden er samen gelachen, gehuild, lief en leed gedeeld en onder het genot van drank en jointjes enorme gore moppen getapt. De jongen glimlachte. Helaas had aids er een einde aangemaakt. Enkele jongens uit de groep kregen het HIV-virus en waren er ook aan overleden. De jongen zuchtte, draaide zich met een bedroefd gevoel om en begon weer te lopen. Hoe meer hij in de buurt van "zijn boom" kwam, hoe meer stadsgeluiden tot in het park reikten. Ergens in de verte hoorde de jongen een kerkklok twaalf uur slaan. Verschrikt stond hij stil. Twaalf uur, nu moest hij echt richting huis, nou ja richting de bushalte want over drie kwartier zou de laatste bus komen. Maar binnenin hem vrat dat onbestendige gevoel, de hunkering, de honger naar "samen zijn" de lust naar seks en al die andere onbes

Zuchtend pakte de jongen zijn pakje shag maar weer en draaide een shaggie. Hij stak hem aan en inhaleerde diep. Het onbestendige gevoel in hem maakte dat hij niet meer helder denken kon. Het verstandigst zou zijn als hij naar huis was gegaan. Maar de hunkering naar "aandacht en meer" was te groot. Hij keek eens naar de lege limonadefles en besloot dat hij nog een keer "het korte rondje park" zou lopen en zijn limonadefles bij de pomp te vullen met water. Met een beetje geluk liep hij nog iemand tegen het lijf die de "honger" naar meer eventjes zou stillen. Vermoeid stond hij op en ging in westelijke richting. Hij kon ook oostelijke richting gaan, dat maakte eigenlijk niks uit, de pomp en bankjes waren toch halverwege de route, dus even ver vanaf "zijn boom". Toen hij vijf minuten gelopen had hoorde hij stemmen. Ze kwamen van achter hem. Hij draaide zich om en zag in het licht van de maan, het silhouet van "Stekelige Simon" en zijn bende

Het was avond, bijna nacht, de maan scheen en weerspiegelde in de vijver. De jongen stond met zijn rug tegen een boom en liet zich langzaam naar beneden zakken, zodat hij voor de boom kwam te zitten. Hij keek naar het pad voor hem en de vijver achter het hek dat langs het pad stond. "Wat een ongelofelijk klote dag was het vandaag", dacht de jongen. En dat terwijl het de hele dag prachtig weer was geweest. Volop zomer, maar echt ervan genoten had de jongen niet. Hij was al met dat onbestendige gevoel van eenzaamheid en hunkering naar "samen zijn" naar het park gegaan. Tot zijn teleurstelling kon hij niet op de ontmoetingsplek gaan liggen, waar hij normaal altijd met vrienden lag. Ze waren van de Gemeente Werken het gras aan het maaien en de haagjes en bosjes aan het snoeien. "Er werd teveel geklaagd over viezigheid door de buurt." Mopperend was hij naar de dichte bebossing gegaan, maar juist toen hij daar zijn kleding stond om te wisselen voor zijn "zo

Het is tegenwoordig helemaal in, bijna iedereen speelt het wel, vooral op de smartfoon, maar ook op de pc, het spel Trivia Crack. Zo'n Triviant-spel waarin je tegen elkaar speelt en als eerste alle zes de trivianten van de zes verschillende categorieën probeert te behalen. Men verwacht dat je enige algemene kennis hebt, anders is dit spel nog moeilijker dan het nu al is. De verschillende categorieën zijn, kunst, sport, amusement, wetenschap, geografie en geschiedenis. Waar ik zelf heel vaak over struikel zijn vooral de vragen bij amusement en bij de sport. Bij amusement ken ik geen enkele artiest van de laatste jaren (want een BZN-vraag wordt niet gesteld) Geen idee wie in welke film gespeeld heeft. Geen idee wat "Het hongerige Spel" is (vrij vertaald van het Engels) en wie er allemaal in spelen. Ik heb ook geen idee wie de familieleden van Harry Potter zijn, hoe zijn huisdieren heten en wie er allemaal zijn vriendin zijn geweest. Soms komt er een vraag over Walt Dis

Het is alweer een poosje geleden dat ik een blog heb geschreven. Het elke dag een blog is eventjes wat verwatert. En toch waren er best dingen om over te schrijven hoor. Maar toch heb ik dat bewust en misschien ook onbewust niet gedaan. Het komt omdat ik wat mopperig ben. Er zijn wat irritaties en omdat ik me voor genomen heb geen zeikblogs meer te schrijven over het Zeehos (want daar gaan de meeste irritaties over) leek het me beter om maar niet te bloggen. Toch denk ik dat ik er niet altijd omheen zou kunnen. Dat zo nu en dan een enorme zeikblog over het Zeehos wel eens goed zou zijn. Tenslotte breng ik de meeste tijd hier door op het Zeehos. Of het nu thuis is of in de Rozer of bij de arts, in de werkplaats, het winkeltje of bij de gedragsdeskundige, ik ben en blijf op het Zeehos. En daar ontstaan zo nu en dan toch wel enige irritaties. En er zijn ook best wel bewoners en/of personeelsleden waar ik zo nu en dan een hekel aan heb. Ik denk dat iedere bewoner dat hier wel heeft. Hela

Alles maakt geluid, aan de meeste geluiden raak je gewent. Maar er zijn ook geluiden die irriteren. 's Nachts is het nooit echt stil in huis. Overal zijn wel geluiden. De koelkast die aan slaat, omdat hij op temperatuur moet blijven, De vriezer die aan slaat. De luchtverplaatsing in het luchtkanaal. Piepjes en fluitjes omdat mensen midden in de nacht op Facebook of Wat's up Doc bezig zijn, waardoor je telefoon geluid maakt. (kan je ook uitzetten, maar ik als bejaarde vergeet dat vaak) Het tikken van de klok, gestommel van buren, gerammel van centrifugerende wasmachines bij de buren. (die weten dat 's nachts wassen goedkoper is) Het is nooit stil 's nachts. En aan de meeste geluiden ben ik wel gewend, de klok irriteert zelden, soms word ik wakker van een fluitende telefoon en draai ik me weer om, ik weet al precies wanneer de koelkast en vriezer aanslaan. De buren hoor ik wel, maar weet ik te negeren, net als de wasmachines. Maar onbekende piepjes, rammelende geluiden,

In het fel fluoriserende roze kwamen de witte letters van het woord "homies" ons tegemoet. Homies zijn je beste vrienden, volgens De Dikke Van Dale. Nou deze twee "Ho" en "mies" behoren tot mijn beste vriendjes hoor. Was ik maar dertig jaar jonger, nou dan wist ik het wel. "Homies" is gezelligheid ten top. Beetje jong, dat wel, eigenlijk te jong, maar onwijs gezellig. Het woord "Homies" zweeft ook altijd boven een leren broek of een broek waar wel iets van leer aan zit. Ondeugend en uitdagend tegelijkertijd. Iedereen is dol op "Homies", ze is altijd vrolijk, beleefd en behulpzaam. Ze zegt ook netjes u, waardoor ik me meteen nog veel ouder voel. Ze kon mijn dochter zijn (als ik niet voor hetzelfde geslacht gekozen had) Ondeugend en uitdagend, dat blijkt wel uit haar verhalen, want jong en onschuldig past er beslist niet bij. Zo komt ze wel over zo nu en dan, maar als je goed luistert is het nu al een beest. Ze zuipt, ze fee

Het is wat.. na ruim twee en een half jaar gestopt te zijn met roken, heb ik nog steeds dat ik soms snak naar een shaggie of peuk. Vanavond ook weer , zit ik gezellig naar zo'n ouwe serie te kijken, er steekt een (leuke) gozer een peuk op en meteen denk ik "Ik wil ook". (die peuk dan, hoewel die jongen ook erg leuk was) Volgens zeggen blijft het verlangen naar roken erin zitten als je eenmaal als roker gestopt bent. Bij mij komt dat verlangen dus ook bij tijd en wijle opzetten. Ik heb periodes gehad dat ik 's nachts in mijn dromen opzoek was naar shag en dat alle tabakswinkels mijlen ver weg waren en ik er op geen enkele wijze kon komen. Of ik kwam er wel, maar dan waren ze dicht of er was wel een ander probleem. Met januari heb ik na een gesprek met de doktersassistente weer een shaggie gerookt, gewoon om het verlangen te stoppen. Vond er geen barst aan, het smaakte maar vies en toch had ik iets van voldoening. Het voelde even weer als vroeger. Later heb ik er no

Hallo allemaal, ik ben een beetje van het padje af. De reden waarom kan ik niet vertellen dat is veel te gevaarlijk. In mijn hoofd rinkelen ook alle alarm bellen, van "Pasop, kijk uit en doe dat maar niet !!" Terwijl de andere gevoelens hele andere dingen zeggen en denken en doen. Vannacht kon ik al niet slapen, maar gelukkig kon mijn buurvrouw dat ook niet. Die was druk aan het posten op Facebook. Dus via "Watt's Up Doc ?" liggen kletsen saampjes. Ondertussen Rudolph kijken, hij ging een perentaart in elkaar flansen. Vermoeiende man die Rudolph, dus het slapen ging dankzij hem een stuk makkelijker. Ben heel erg bezig geweest in allerlei dromen, heb op plekken gezeten waar ik lang niet meer geweest ben. Ik heb me gek geschommeld in de "Halve Maen" in de Efteling en in "Pirates" in Drievliet. Hartstikke gaaf. Nu draai ik muziek, natuurlijk weer BZN, dat hoort bij gekke buien, maar ook oude liedjes van vroegertijd. Kan er niet eentje opnoem

Het is vandaag weer Dodenherdenking. Buiten is het een mooie dag op deze dooiedag. Vandaag is het de dag dat we voor de zeventigste keer de gevallen mensen uit de Tweede Wereldoorlog gaan herdenken. Zeventig jaar alweer en hopelijk de laatste keer. Want nu is het wel genoeg geweest vind ik hoor. "Dit nooit meer !!" zo'n tekst die dan over de Tweede Wereldoorlog gaat. Nooit meer apartheid van mensen, nooit geen vreemdelingenhaat meer. Maar we staan er al zeventig jaar bij stil en ondertussen zijn we er al zeventig jaar mee bezig dat we ons er schuldig aan maken. Zwarte Piet hoeft eigenlijk niet te verdwijnen ondanks dat onze zwarte medemens er nare gevoelens bij heeft. We juichen als bootvluchtingen verdrinken, want Nederland is al zo vol. De Islam is fout, homo's zijn vies en mongolen horen in tehuizen ver buiten de normale samenleving. Maar "Dit nooit meer !!" (schijnheilig gedoe) Nou ben ik al jaren niet meer stil op vier mei hoor. Als de klok om acht

Er is iets waar ik me aan erger aan de Rozer bar. Mensen die ziek zijn, ik vind dat helemaal niks. Van die snuivende, rochelende, proestende mensen, van die pleuritus gevallen. Zo zit onze "Ouwe Man" (al zeg ik liever "Ouwe Gek" al een aantal dagen, blaffend als een doodgaande zeehond in de Rozer te hangen. Hartstikke triest hoor dat iemand ziek is, maar kom niet je bacillen en snotjes met anderen delen. Kruip je nest in en ziek lekker een paar dagen uit. Maar helaas wordt daar waarschijnlijk door de begeleiding niet op gelet. En negen van de tien keer zijn een hoop cliënten zelf zo eigenwijs als de pest en doen ze toch wat ze zelf willen. De "Ouwe Man" had vanmiddag het excuus dat hij geen koorts heeft. Pleuritus kan ook best zonder koorts hoor, gewoon je nest in en ons er niet mee vervelen. Maar helaas bleef hij zitten waar hij zat. En dan word ik kribbig en dus onaardig en denk ik bij ieder kuchje of zeehonderige hoestbui, dat ie erin blijft. Dan gaa

Goeiemorgen meneertje Rutte en goeiemorgen meneertje Samson !! Hebben jullie het blijde nieuws al gehoord ?? Jullie mogen nog meer gaan bezuinigen want er is nog geld genoeg onder de Nederlanders. Ze hebben gisteravond zo'n acht en een half miljoen eurootjes op tafel gelegd voor de rampenbestrijding in Nepal. En maar schelden dat de zorgpremies zo hoog zijn, dat de AOW zo laag is, dat er zoveel mensen in de rij staan voor de voedselbank. We komen zoveel geld te kort volgens de klagers. Maar gisteren hebben ze laten zien dat de eigen bijdrage in de zorg makkelijk naar zevenhonderdvijftig euro kan. We hebben immers nog genoeg in potjes en sokken zitten. Dat klagen is gewoon maar uiterlijke schijn. Wie er gisteravond al heel blij was, was de directeur van het Rode Kruis. Die had eerder op de dag al laten weten dat van elke gegeven euro er tien cent naar zogenaamde administratiekosten gaan, dus die stond zich al helemaal rijk te rekenen toen hij het bedrag van acht en een half milj

Wat je ook doet, doe je, maar één ding is zeker, het is nooit goed !! Ga ik vol goede moed elke dag bloggen schrijven, houd ik ze netjes zonder gezemel over het Zeehos, want dat vindt hogerhand niet zo prettig, gaan mensen weer klagen dat mijn blogs zo EO-softie zijn. Zo liefjes en rooskleurig. De reden dat ik geen zeikblogs schrijf over het Zeehos, is omdat je tegenwoordig zo'n raar antwoord krijgt als "Je hoeft hier niet te wonen hoor, er zijn zat andere tehuizen, ga je daar toch wonen." Dan ben je toch uitgeluld ?? Ik wel, dan hoeft het eigenlijk al niet eens meer, dan heb ik het idee dat ik net zo goed tegen een muur kan lullen, die doet er ook niks mee. En klachten indienen doe ik ook niet meer, want elke klacht wordt een werkgroep en als ik ergens een hekel aan heb zijn het wel werkgroepen. Dus sorry dan blijven de blogs maar EO-softie, rooskleurig en liefjes. Dan ben ik maar braaf. Maar mensen kennen geen brave Mario, dat blijkt dan wel weer. Ik heb een versc