Moeilijk.
Beter worden is niet makkelijk, het lichamelijke gaat vanzelf, maar het geestelijke deel is moeilijk. Ik heb aardig wat klappen gekregen in de periode van de grote breuk lekkage. (overstroming) Het voelt alsof ik nog meer aangewezen ben op mezelf dan ik altijd al was. Ik ben niet zo'n prater die zegt wat hij voelt. Zo'n echte steenbok ben ik, een binnenvetter, dus alles moet eerst in mijn hoofd verwerkt worden. En als een malle molen malen mijn hersenen de gedachten steeds weer rond en rond en rond. Net zo lang tot de verwarde brij heldere gedachten worden waar ik iets mee zou kunnen. Alleen duurt dat soms zo ontzettend lang. En meestal gebeurt dat malen 's nachts. Eindeloos lang duren de meeste nachten. Verwarde dromen waarin ik vecht, heel veel faal en vaak moet rennen. Hele uren wakker zitten, roken, malen en uit pure verveling en hopend op afleiding, tig keer afleveringen van Bassie en Adriaan kijken op Telekids 24.
Maar ook overdag ben ik nog steeds niet de "oude" Mario. Ook dan dwalen mijn gedachten vaak nog af. Zelfs midden in een overvolle en gezellige Rozer voel ik me soms erg alleen, zijn mijn gedachten elders en niet op de plek waar mijn lichaam zit.
Dat heet verwerken, opnieuw leren accepteren en er zit een stukje rouwverwerking bij. Om alles wat ooit was en nooit meer zal zijn.
Maar ook het richten op de toekomst, wat die ook brengen zal. De zin van het leven (als het leven al zin heeft) En het zoeken en vinden van nieuwe dromen. De oude helpen me ook niet echt meer door de sombere periodes.
Maar niet alleen dat is moeilijk. Ook het "gewone" leven zelf is moeilijk. Het volgen van het vochtbeperkend dieet. In huis lukt het best, kom ik makkelijk aan de 1500 milliliter die ik per dag mag. (anderhalve liter) Alleen de Rozer, die hakt er zo in. De flesjes zijn 200 milliliter, dus met 2 flesjes zijn dat er al 400. En ik heb al 400 milliliter aan medicatie per dag. (innemen met en/of oplossen in water) Dus dan zit ik al op 800 milliliter. Op de dagen dat ik naar de Rozer ga gaat het dan ook meestal wel fout. Zit ik er iets, maar vaker, ver overheen. Thuis heb ik "lepellimonade", een uitvinding van mij en de diëtiste. Een glas limonade van 150 milliliter op het aanrecht, waaruit ik dan om de zoveel tijd 3 lepels vocht lepel. Soms doe ik over zo'n glas 3 uur om hem leeg te krijgen. Maar 3 uur met 1 flesje in de Rozer red ik niet. Ik vind het ook zo armoedig staan, zo zuinig. Terwijl iedereen om me heen drinkt wat hij of zij maar wil. Maar ja voor mij zou het wel beter zijn. zodat ik meer vocht over de dag kan verdelen.
En dan moet ik er niet aan denken dat ik eigenlijk ook op mijn zout gebruik moet letten. Want ik eet nu eigenlijk teveel zoute dingen. Maar ik stel het uit als een stap voor later. Alles weegt al zo zwaar in mijn hoofd. Ook het roken moet ik beperken. Maar ik ben een echte stressroker, dus het gaat hard. Veel te hard. Die 3 per dag ben ik allang voorbij. Ben al blij dat ik 2 dagen met 1 pakje shag red.
En ook op dat letten geeft veel stress. Ik scheld mezelf 100 keer uit als ik de vochtlijst overschrijd. Als ik de asbak leeg en zie hoeveel ik rook. Als ik dingen niet kan, die ik voorheen wel kon. Alsof ik teleurgesteld ben in mezelf. Maar ook in de wereld om me heen, in mijn vrienden en vooral in het leven.
Moeilijk !!!
Maar goed, "Eens zal het gebeuren is een regel geschreven op perkament. Eens zal het gebeuren.... eens, als je later groter bent". (Het laatste stukje is eigenlijk anders, maar ook in Hem ben ik teleurgesteld)
Volgende keer weer een nieuwe blog.
Maar ook overdag ben ik nog steeds niet de "oude" Mario. Ook dan dwalen mijn gedachten vaak nog af. Zelfs midden in een overvolle en gezellige Rozer voel ik me soms erg alleen, zijn mijn gedachten elders en niet op de plek waar mijn lichaam zit.
Dat heet verwerken, opnieuw leren accepteren en er zit een stukje rouwverwerking bij. Om alles wat ooit was en nooit meer zal zijn.
Maar ook het richten op de toekomst, wat die ook brengen zal. De zin van het leven (als het leven al zin heeft) En het zoeken en vinden van nieuwe dromen. De oude helpen me ook niet echt meer door de sombere periodes.
Maar niet alleen dat is moeilijk. Ook het "gewone" leven zelf is moeilijk. Het volgen van het vochtbeperkend dieet. In huis lukt het best, kom ik makkelijk aan de 1500 milliliter die ik per dag mag. (anderhalve liter) Alleen de Rozer, die hakt er zo in. De flesjes zijn 200 milliliter, dus met 2 flesjes zijn dat er al 400. En ik heb al 400 milliliter aan medicatie per dag. (innemen met en/of oplossen in water) Dus dan zit ik al op 800 milliliter. Op de dagen dat ik naar de Rozer ga gaat het dan ook meestal wel fout. Zit ik er iets, maar vaker, ver overheen. Thuis heb ik "lepellimonade", een uitvinding van mij en de diëtiste. Een glas limonade van 150 milliliter op het aanrecht, waaruit ik dan om de zoveel tijd 3 lepels vocht lepel. Soms doe ik over zo'n glas 3 uur om hem leeg te krijgen. Maar 3 uur met 1 flesje in de Rozer red ik niet. Ik vind het ook zo armoedig staan, zo zuinig. Terwijl iedereen om me heen drinkt wat hij of zij maar wil. Maar ja voor mij zou het wel beter zijn. zodat ik meer vocht over de dag kan verdelen.
En dan moet ik er niet aan denken dat ik eigenlijk ook op mijn zout gebruik moet letten. Want ik eet nu eigenlijk teveel zoute dingen. Maar ik stel het uit als een stap voor later. Alles weegt al zo zwaar in mijn hoofd. Ook het roken moet ik beperken. Maar ik ben een echte stressroker, dus het gaat hard. Veel te hard. Die 3 per dag ben ik allang voorbij. Ben al blij dat ik 2 dagen met 1 pakje shag red.
En ook op dat letten geeft veel stress. Ik scheld mezelf 100 keer uit als ik de vochtlijst overschrijd. Als ik de asbak leeg en zie hoeveel ik rook. Als ik dingen niet kan, die ik voorheen wel kon. Alsof ik teleurgesteld ben in mezelf. Maar ook in de wereld om me heen, in mijn vrienden en vooral in het leven.
Moeilijk !!!
Maar goed, "Eens zal het gebeuren is een regel geschreven op perkament. Eens zal het gebeuren.... eens, als je later groter bent". (Het laatste stukje is eigenlijk anders, maar ook in Hem ben ik teleurgesteld)
Volgende keer weer een nieuwe blog.
Reacties
Een reactie posten