YouTube, vloggen en bloggen
Ik begin een beetje verslaafd te raken aan het kijken van filmpjes op YouTube. Eerst keek ik nog naar bus- en tramritten, Legofilmpjes en sfeer-. muziek- en attractiefilmpjes van de Efteling of Attractiepark en Vakantiepark Slagharen. Later kwamen daar de filmpjes bij over het bouwen van pretparken in Planet Coaster en steden bouwen in City Skylines (een spel die ik dit jaar beslist wil kopen). Maar nu heb ik de filmpjes gevonden van jongeren die echt van alles en nog niks doen. Ze gamen, ze komen bij elkaar en zijn dom bezig, ze gaan naar attractieparken, doen testjes met van alles en nog niks. Het lijken soms wel van die pubers al zijn het twintigers. Jongens die, net als ik, ook vergeten volwassen te worden omdat het leven te leuk is om saai te doen.
Ik ben zelf een blogger, echt veel likes krijgen mijn blogs niet. Ik heb wat volgers en afhankelijk van wat ik schrijf, loopt het aantal keer dat een blog gelezen is ver uit elkaar. Schrijf ik iets persoonlijks dan ligt het aantal hoger dan wanneer ik over van alles wat schrijf. Zo'n koetjes en kalfjes blog. Schrijf ik over het Zeehos of het Raamwerk, dan is het aantal lezers enorm. Alsof de hele woongemeenschap en de hele stichting via een tam tam wordt ingelicht dat ik weer iets geschreven heb. Meestal ook om te lezen of ik niemand of de stichting beschadig of diep door de stront haal.
Maar de aantallen die ik bij de likes van vloggers zie, zal een blog van mij nooit halen.
Maar echt begrijpen waarom sommige vlogs zoveel likes krijgen snap ik ook niet altijd. Neem bijvoorbeeld een groep jongens die in een kamer domme dingen doen. Met dom bedoel ik dan kinderlijke spelletjes, lachen om elke scheet, onderbroekenlol en dat soort dingen. Dan staan er soms zeventienduizend likes onder zo'n filmpje.
Dan zou ik best eens willen vloggen. Zetten we cams op en rond de Rozerbar (de ontmoetingsruimte//bar en restaurant van het Zeehos) zetten er een paar bewoners omheen en laten we ze gewoon doen wat ze elk weekend aan die bar doen. Drinken, zemelen, bekvechten, lachen om elke scheet en een hoop onderbroekenlol. Dan ben ik benieuwd of we ook zeventienduizend likes krijgen. Eigenlijk denk ik niet dat we dat dan gaan halen. Ik zal de kijkertjes dan eerst moeten laten wennen aan het verschijnsel gehandicapten. Ze in een aantal filmpjes moeten leren dat het ook gewone mensen zijn, zoals zij zelf. En dan stapje voor stapje wat gewaagdere filmpjes met mijn medebewoners moeten gaan maken. Pas als de kijkertjes dan gewend zijn aan dit nieuwe vloggende fenomeen, dan is er misschien wel een kans dat we boven de vijftienduizend likes gaan komen.
"Maar Mario, denk je nou echt dat mensen niet weten wat gehandicapten zijn ? Denk jij nou zo min over YouTube kijkers?" Nou ja, eigenlijk wel, want als je soms hoort wat kijkertjes aan vloggers vragen dan denk ik echt "Ben je wel van deze wereld?" Maar misschien ligt het ook aan de doelgroep. Geen idee of je vlogt voor een bepaalde doelgroep. Ik ga met mijn blogs er altijd wel van uit dat ze niet echt voor jonge kinderen zijn. Schijnbaar lezen jonge kinderen ze wel eens en dan krijg ik dom commentaar als "Je lijkt wel een homo." Een ouder iemand had begrijpend gelezen en allang geweten dat ik er eentje ben.
Maar als ik dan naar zo'n vlog van twintigers kijk en later in een filmpje hun fans zie, dan zie ik er kinderen tussen die volgens mij nog gewoon naar Dora moeten kijken i.p.v. naar twintigers die onderbroekenlol hebben.
Ik zit meteen te denken dat ik misschien wel veel te oud ben voor YouTube. Of zouden er ook oudere vloggers bestaan? Maar dan zie ik meteen filmpjes voor me als "Bloemschikken met Annie" of "De scootmobiel tocht van Bertus van Kampen." Of "Goudvissen breien met oma Trudy."
En dan alle drie met meer dan vijfentwintigduizend likes.
Ik denk dat ik gewoon maar een stille kijker blijf op YouTube en dat het beter is dat ik blijf bloggen. Wie weet breek ik wel een keer door met mijn blogs... (ik zou niet weten hoe) en dat ik dan elke week een column in een krantje mag schrijven.
Ik zal eens eindigen zoals de meeste vloggers eindigen.
Leuk dat je er weer bij was. Vond je het leuk, doe dan een duimpje omhoog of abonneer en tot de volgende keer.......... Laters!!
Ik ben zelf een blogger, echt veel likes krijgen mijn blogs niet. Ik heb wat volgers en afhankelijk van wat ik schrijf, loopt het aantal keer dat een blog gelezen is ver uit elkaar. Schrijf ik iets persoonlijks dan ligt het aantal hoger dan wanneer ik over van alles wat schrijf. Zo'n koetjes en kalfjes blog. Schrijf ik over het Zeehos of het Raamwerk, dan is het aantal lezers enorm. Alsof de hele woongemeenschap en de hele stichting via een tam tam wordt ingelicht dat ik weer iets geschreven heb. Meestal ook om te lezen of ik niemand of de stichting beschadig of diep door de stront haal.
Maar de aantallen die ik bij de likes van vloggers zie, zal een blog van mij nooit halen.
Maar echt begrijpen waarom sommige vlogs zoveel likes krijgen snap ik ook niet altijd. Neem bijvoorbeeld een groep jongens die in een kamer domme dingen doen. Met dom bedoel ik dan kinderlijke spelletjes, lachen om elke scheet, onderbroekenlol en dat soort dingen. Dan staan er soms zeventienduizend likes onder zo'n filmpje.
Dan zou ik best eens willen vloggen. Zetten we cams op en rond de Rozerbar (de ontmoetingsruimte//bar en restaurant van het Zeehos) zetten er een paar bewoners omheen en laten we ze gewoon doen wat ze elk weekend aan die bar doen. Drinken, zemelen, bekvechten, lachen om elke scheet en een hoop onderbroekenlol. Dan ben ik benieuwd of we ook zeventienduizend likes krijgen. Eigenlijk denk ik niet dat we dat dan gaan halen. Ik zal de kijkertjes dan eerst moeten laten wennen aan het verschijnsel gehandicapten. Ze in een aantal filmpjes moeten leren dat het ook gewone mensen zijn, zoals zij zelf. En dan stapje voor stapje wat gewaagdere filmpjes met mijn medebewoners moeten gaan maken. Pas als de kijkertjes dan gewend zijn aan dit nieuwe vloggende fenomeen, dan is er misschien wel een kans dat we boven de vijftienduizend likes gaan komen.
"Maar Mario, denk je nou echt dat mensen niet weten wat gehandicapten zijn ? Denk jij nou zo min over YouTube kijkers?" Nou ja, eigenlijk wel, want als je soms hoort wat kijkertjes aan vloggers vragen dan denk ik echt "Ben je wel van deze wereld?" Maar misschien ligt het ook aan de doelgroep. Geen idee of je vlogt voor een bepaalde doelgroep. Ik ga met mijn blogs er altijd wel van uit dat ze niet echt voor jonge kinderen zijn. Schijnbaar lezen jonge kinderen ze wel eens en dan krijg ik dom commentaar als "Je lijkt wel een homo." Een ouder iemand had begrijpend gelezen en allang geweten dat ik er eentje ben.
Maar als ik dan naar zo'n vlog van twintigers kijk en later in een filmpje hun fans zie, dan zie ik er kinderen tussen die volgens mij nog gewoon naar Dora moeten kijken i.p.v. naar twintigers die onderbroekenlol hebben.
Ik zit meteen te denken dat ik misschien wel veel te oud ben voor YouTube. Of zouden er ook oudere vloggers bestaan? Maar dan zie ik meteen filmpjes voor me als "Bloemschikken met Annie" of "De scootmobiel tocht van Bertus van Kampen." Of "Goudvissen breien met oma Trudy."
En dan alle drie met meer dan vijfentwintigduizend likes.
Ik denk dat ik gewoon maar een stille kijker blijf op YouTube en dat het beter is dat ik blijf bloggen. Wie weet breek ik wel een keer door met mijn blogs... (ik zou niet weten hoe) en dat ik dan elke week een column in een krantje mag schrijven.
Ik zal eens eindigen zoals de meeste vloggers eindigen.
Leuk dat je er weer bij was. Vond je het leuk, doe dan een duimpje omhoog of abonneer en tot de volgende keer.......... Laters!!
Reacties
Een reactie posten