Mario's Blog

Ik heb op mijn Facebook de status staan "Liefde is...... gek worden van jezelf en het niet kunnen delen met een ander." Toen kreeg ik de raad, "Schrijf het in een dagboek." Maar ja al schrijf ik veertig vellen vol, ik blijf gek worden van mezelf. Dus bedacht ik, "misschien moet ik maar eens ouderwets op jacht gaan." Maar nu ik daar zo over na zit te denken, weet ik eigenlijk niet of ik dat wel echt wil. Moet ik hier een beetje door de duinen gaan banjeren opzoek naar een gelijk gestemde die ook gek wordt van zichzelf en dat graag wil delen met een ander. Kan ik straks het verhaal van "De jongen in het duin." gaan schrijven. Zit hij ook eenzaam en alleen op een bankje te bedenken wat een eenzaam leventje hij eigenlijk heeft. Er is mij ook al eens de raad gegeven om op een datingssite te gaan kijken. Maar uit de herinneringen van vorige vriendjes en hoe die bezig waren op datingssites, weet ik niet of dat nou wel een oplossing is. Mannen van v

Ik had me een tijd terug voorgenomen elke dag of om de dag een blog te schrijven. Maar het versloft de laatste tijd. Ik weet even geen onderwerp meer. Heb ook het idee dat ik soms in herhaling val. Nu is het wel zomertijd en worden we op de tv doodgegooid met herhalingen van herhalingen en daar nog eens de herhaling van, maar om dat nu ook met mijn blogs te doen. Maar soms ontkom ik er niet aan. Sommige onderwerpen waren tijden terug actueel en nu nog steeds. Soms zit ik iets te schrijven en dan bedenk ik me "Daar heb ik toch al eens een blog over gemaakt ?" Maar niet alleen mijn blogs en de tv zijn vol herhalingen. Soms lijkt mijn leven ook wel een aan een schakeling van herhalingen. Dan denk ik :Dit heb ik toch al eens op een andere manier meegemaakt ? Moet ik dit alweer beleven en ondergaan ?" Maar ja sla het geschiedenisboek open en je ziet ook een aan een schakeling van herhalingen. Eerst gingen de christenen op kruistocht om overal ter wereld het geloof bij d

Toen ik nog "De jongen in het park" was, had ik al van die onbestendige gevoelens. het verlangen naar liefde, een man, seks en meer van die gevoelens die erbij horen. Nu ik "De jongen in het duin" ben, hier op het Zeehos, zijn veel van die gevoelens nog steeds actueel. Er blijft een enorm verlangen naar een man alleen voor mij. Een arm om me heen, een knuffel, samen kroelen en wie weet wel "meer". Niet dat er echt iets "meer" meer kan, want helaas heb ik het lichaam van "De jongen in het park" niet meer en schaam ik me best vaak voor het lichaam wat "De jongen in het duin" nu wel heeft. Toentertijd had ik nog een gewoon jongens lichaam en een gewone penis. Het enige wat wees op mijn handicap was het bijna 30 centimeter lange litteken van mijn hartoperatie. Tegenwoordig heb ik niet echt een penis meer, t'is meer een zielig velletje met een klein eikeltje erin, dat opgeslokt is door een enorme zak. Dus "meer"  zi

Shetland Ponypark Slagharen presenteert.... Ho, ho, rem, stop... Ja, het leek wel op het oude Shetland Ponypark Slagharen, maar het was gewoon op het Zeehosplein in Katwijk aan Zee. Een grote barbecue, zangers, dansers en danseressen, schmink meisjes, een jongen op een kip en een heuse goochelaar. Zomerfestival 2015 op het Zeehos, In tegenstelling met andere zomerfeesten, was het dit keer zeer geslaagd. Voor elk wat wils en super gezellig. Eigenlijk bijna net zo leuk als met het 100 jarig bestaan van het Zeehos. Van alle afdelingen heb ik wel mensen gezien, bewoners en begeleiding. Het weer was prachtig al leek het zo nu en dan te betrekken en te gaan regenen. Maar ik denk dat de wolken gewoon een spelletje met ons speelden, want elke keer weer kwam de zon weer tevoorschijn en bleef het zomers. Het was niet te heet en niet te koud, we hebben het wel getroffen. Je moet er toch niet aan denken zo'n feest bij 34 graden boven 0. De jongen met de kip (struisvogel) en de dansers zage