Mario's Blog

Zo het is alweer een poosje geleden dat er een blog is geschreven. En wat is er in die tussentijd gebeurd ?? Nou zal ik dat eens even vertellen dan ?? (ik hoor jullie nu ja roepen) Vooruit dan maar (vriendelijk lachende smiley die een boek opent om voor te lezen) Ik ben een weekendje heerlijk naar mijn moeder geweest. Eigenlijk alleen om mosselen te eten, daar had ze me voor uitgenodigd omdat ze die week in de aanbieding waren. Maar die week kon ik helaas niet, dus werd het een weekje later, maar toen betaalden we de volle pond voor een bak van twee kilo. Ze waren wel heerlijk hoor. We hebben ze gekookt in een grote pan. Lekker twee flesjes bier erbij gedaan en een zak soepgroente. Van het nat hebben we een soepje gemaakt, het was echt om je vingers bij op te eten. Brood erbij en smullen maar. (smiley met koksmuts) Ik moest helaas al maandag weer naar huis omdat ik vandaag (donderdag) naar de tandarts moest. De gehele rechterkant, onder en boven is nu kiesloos (smiley met doek om d

Ik ben een homo. Dat is algemeen bekend en ik maak er absoluut geen geheim van. Maar ik heb en krijg de laatste tijd, een vreselijke hekel aan homo's. Bij de Gay Pride zou ik het liefst aan de kant willen staan en stoeptegels naar de bootjes en hun opvarende willen gooien. Ik vind het drie keer niks dat mannen in een string met veren in hun kont, ook mij als homo moeten vertegenwoordigen en zo willen laten zien dat homoseksualiteit heel normaal is. Nou sorry, maar op die manier is het alles behalve normaal. Als ik in een string vol veren naar de Hoogvliet ga, word ik er vast meteen uitgezet en wordt de politie gebeld omdat er een vieze man rond rijdt. Ik weet ook bijna zeker dat niemand mij op die manier zal accepteren. En al dat gezeur op tv over homo's... Waarom toch ?? Het is toch prachtig dat zo'n René van der Gijp zijn mening ventileert over homo's. Nou zegt er eindelijk iemand wat hij denkt, nee valt de hele pers en alle homobewegingen over hem heen. Soort media

Dit wordt waarschijnlijk de vaagste blog die ik ooit geschreven heb. Ik heb enkele dagen al hele rare gevoelens, gedachten, een verlangen naar iets, iets vertrouwds en toch onbekends. En ik ga het gewoon eens opschrijven zoals het voelt, dus niet mooi verwoorden in keurige, goed doordachte zinnen. Maar gewoon zoals het als de dikke soep in mijn hoofd borrelt. Mijn gedachten worden begeleidt door muziek uit de Efteling. Deze muziek:   http://www.youtube.com/watch?v=CkYxNctkvU8 Ik ben ook bezig met mensen die er niet meer zijn, eentje is er wel, maar die is toch afwezig door ziekte en de ander is mijn vader en die is al dertien jaar dood. Natuurlijk zijn er ook andere mensen bij, maar deze twee mensen voeren de boventoon. En dicht naast me speelt mijn moeder mee, die ook al enkele dagen met vreemde gevoelens loopt. Als een soort telepathische band, wat hangt er boven ons hoofd ? Wat is er aan de hand ? En ik verlang, verlang naar wouden, waar in vlammen roze en goud, verbrandend en

In de vijf jaar dat ik hier al woon op het Zeehos roep ik al dat we op een dag met z'n allen naar Noordwijkerhout moeten verhuizen, omdat het Zeehos dan een villawijk is geworden waar mensen met een lichamelijke beperking niet thuishoren. En elke verandering weer, zie je dat het steeds meer die kant op gaat. Ik heb niet zo'n hoge pet op van dat omgekeerde integratie beleid. Ik weet hoe hard mensen zonder beperkingen kunnen zijn en in het begin zullen ze vast wel rekening met ons houden, maar ook dat zal op den duur vervagen, omdat er dan wederzijdse spanningen zullen ontstaan. Want als je auto zes keer beschadigd is, omdat er een roekeloze rolstoel tegenaan zit, dan ga je toch wensen dat die mensen een eigen plek krijgen om te wonen, als het maar ver bij jou vandaan is. Maar goed over het omgekeerde integratie beleid schijnt nagedacht te zijn door de hoogste lagen van Het Raamwerk. Dus het zal vast wel goed komen, al houd ik zelf mijn hart vast, want ik zie alleen donkere wo

Nog even en dan is het zover, dan woon ik hier alweer vijf jaar. Donderdag 8 augustus om precies te zijn. Maar die dag mag ik naar de tandarts en ik weet zeker dat ik na het bezoek aan de tandarts te beroerd ben voor een blog. (smiley met glazenbol) Dus doe ik vandaag de grote blog over vijf jaar wonen op het Zeehos. Toen ik hier logeerde in het oude Herriehuis, had ik het verschrikkelijk naar mijn zin. Ik wilde dolgraag op het Zeehos komen wonen. Dus 8 augustus 2008 kwam ik op het Herriehuis te wonen. (blije smiley) Het Herriehuis had wel iets, ondanks de kleine kamertjes was het er gezellig, kwam je altijd wel een bewoner of personeelslid tegen. Je maakte met iedereen een praatje en je kon in de gezamelijke woonkamer leuke dingen doen met elkaar. En toen gingen we verhuizen naar de Zeereepstraat, naar de Tol-, Fuik- en Penhoorn. Ik kwam op de Penhoorn te wonen. Dat leek toch meer op het op mezelf wonen in Den Haag. Het was afstandelijker, geen gezamelijke woonkamer, er was geen gan

Halo allemaal. Ik heb al een aantal dagen een zeer vieze smaak in mijn mond. Wat ik er ook tegen probeer, niets helpt. Tandenpoetsen niet, gorgelen niet, spoelen niet, snoepen maskeren de smaak niet. Dit klopt niet, dacht ik. Ik heb het gevoel of ik een pakje shag heb leeggegeten of een vuilnisbak heb leeg gelikt. (zeer vies kijkende smiley) Dus ben ik er toch maar even mee naar de huisarts geweest. Die snapt er ook niks van en vroeg aan de toevallig ook aanwezige tandarts of hij wist wat het eventueel zou kunnen zijn. Ga ik eerst vertellen over de tandarts, stap 1. Ik ben geen held, ik ga niet graag naar de tandarts en ik roep al heel wat jaren dat ze de hele zooi het beste kunnen trekken en dat ik dan wel een gebit neem. Helaas hebben tandartsen al jaren dat vervelende beleid dat je je eigen tanden zo lang mogelijk moet houden. Maar met mijn ziekte is een gebit veel fijner omdat de kans op ontstekingen, rottingen en nog meer dan veel en veel kleiner zijn. Maar helaas daar will