Vijf jaar Zeehos deel 2
In de vijf jaar dat ik hier al woon op het Zeehos roep ik al dat we op een dag met z'n allen naar Noordwijkerhout moeten verhuizen, omdat het Zeehos dan een villawijk is geworden waar mensen met een lichamelijke beperking niet thuishoren.
En elke verandering weer, zie je dat het steeds meer die kant op gaat. Ik heb niet zo'n hoge pet op van dat omgekeerde integratie beleid. Ik weet hoe hard mensen zonder beperkingen kunnen zijn en in het begin zullen ze vast wel rekening met ons houden, maar ook dat zal op den duur vervagen, omdat er dan wederzijdse spanningen zullen ontstaan. Want als je auto zes keer beschadigd is, omdat er een roekeloze rolstoel tegenaan zit, dan ga je toch wensen dat die mensen een eigen plek krijgen om te wonen, als het maar ver bij jou vandaan is.
Maar goed over het omgekeerde integratie beleid schijnt nagedacht te zijn door de hoogste lagen van Het Raamwerk. Dus het zal vast wel goed komen, al houd ik zelf mijn hart vast, want ik zie alleen donkere wolken. Neem nu dat nieuwe verkeersplein, daar is ook totaal niet over nagedacht. We hebben een hoop bewoners die niet in staat zijn om zelfstandig naar het dorp te gaan. Ze raken in paniek, verdwalen of rijden overal tegenaan. En nu wordt van ze verwacht, dat als straks het Zeehos bij het dorp getrokken wordt, dat ze het allemaal wel kunnen.
Maar bij de hele bouw is niet aan de cliënten gedacht. Toen ze de huizen voor ons gingen bouwen hebben ze geen architect in de arm genomen die zelf in een rolstoel zit. Die had de keukenkastjes vast wel anders geplaatst dan waar ze nu hangen, boven het aanrecht. Of er zouden ruimtes zijn waar men de (elektrische)rolstoelen en/of scootmobielen konden stallen. Maar nee die mogen gewoon in de huis- of slaapkamer staan. Daar hebben we heel wat discussies over gehad.
Wie hier ook al vijf jaar is ?? Oma (smiley) Al vertellen we dat ze er al vanaf het begin van het Zeehos is, Ze schijnt ingemetseld te zijn in één van de muren van het Rozer-gebouw. En ze spookt nu rond in de kelders van het Rozer-gebouw (smiley) Ik weet zeker dat ze straks mee verhuist naar de nieuwe Rozer. Al vraag ik me ook af hoe die zal worden. Want ook daar hoor je in alle plannen dat het meer op de mensen zonder beperkingen is gericht dan op de bewoners van het Zeehos zelf. De Rozer moet commercieel worden. Zijn eigen huur bij elkaar gaan verdienen.
De Rozer was toen ik kwam nog een verlengde huiskamer voor de bewoners van de B-appartementen. Maar dat idee is ergens in de loop der jaren overboord geslagen. In de begin tijd was Marcel er, een harde werker, een feest voor de bewoners, maar niet echt een schoonmaker. Maar ik heb een onwijs leuke tijd met hem gehad. We hebben de Rozer wat op z'n kop gezet en wat lopen donderjagen. Heerlijk was dat. Nu zie ik zoiets niet meer gebeuren. Niet meer zo erg als hoe het toen was (smiley met een hele vette grijns)
Ik ben benieuwd hoe zo'n commerciële Rozer eruit moet gaan zien. De prijzen zullen vast horeca prijzen worden. Lekker voor bewoners met een afgepaste portemonnee.
We horen zo nu en dan wel wat de plannen zijn hoor. Want er wordt best gekletst zoals de hogere zouden zeggen. Maar ook na een paar rose-tjes kom je ook een hoop te weten over de nieuwe Rozer hoor, tis niet alleen grondpersoneel wat kletst (knipogende smiley zo van je snapt me wel)
Ach ja we zullen het wel zien. Ik vraag me af wat ik over het Zeehos schrijf als ik hier tien jaar woon. Want ondanks al mijn gezeur en geklaag heb ik het hier ontzettend naar mijn zin en wil ik beslist niet weg.
Tot een volgende keer maar weer.... Latersssssssssss...
Zo en dan nu even een mededeling naar mensen die willen reageren op mijn blog. Dat mag, maar in je eigen bewoording en niet via linkjes van sites die van Maarten afkomen. Als Maarten over het Zeehos wil klagen moet hij dat zelf doen. Ik draag verantwoording voor wat ik schrijf dan moet hij maar de verantwoording nemen over wat hij schrijft. Ik sta daar niet voor in.
En elke verandering weer, zie je dat het steeds meer die kant op gaat. Ik heb niet zo'n hoge pet op van dat omgekeerde integratie beleid. Ik weet hoe hard mensen zonder beperkingen kunnen zijn en in het begin zullen ze vast wel rekening met ons houden, maar ook dat zal op den duur vervagen, omdat er dan wederzijdse spanningen zullen ontstaan. Want als je auto zes keer beschadigd is, omdat er een roekeloze rolstoel tegenaan zit, dan ga je toch wensen dat die mensen een eigen plek krijgen om te wonen, als het maar ver bij jou vandaan is.
Maar goed over het omgekeerde integratie beleid schijnt nagedacht te zijn door de hoogste lagen van Het Raamwerk. Dus het zal vast wel goed komen, al houd ik zelf mijn hart vast, want ik zie alleen donkere wolken. Neem nu dat nieuwe verkeersplein, daar is ook totaal niet over nagedacht. We hebben een hoop bewoners die niet in staat zijn om zelfstandig naar het dorp te gaan. Ze raken in paniek, verdwalen of rijden overal tegenaan. En nu wordt van ze verwacht, dat als straks het Zeehos bij het dorp getrokken wordt, dat ze het allemaal wel kunnen.
Maar bij de hele bouw is niet aan de cliënten gedacht. Toen ze de huizen voor ons gingen bouwen hebben ze geen architect in de arm genomen die zelf in een rolstoel zit. Die had de keukenkastjes vast wel anders geplaatst dan waar ze nu hangen, boven het aanrecht. Of er zouden ruimtes zijn waar men de (elektrische)rolstoelen en/of scootmobielen konden stallen. Maar nee die mogen gewoon in de huis- of slaapkamer staan. Daar hebben we heel wat discussies over gehad.
Wie hier ook al vijf jaar is ?? Oma (smiley) Al vertellen we dat ze er al vanaf het begin van het Zeehos is, Ze schijnt ingemetseld te zijn in één van de muren van het Rozer-gebouw. En ze spookt nu rond in de kelders van het Rozer-gebouw (smiley) Ik weet zeker dat ze straks mee verhuist naar de nieuwe Rozer. Al vraag ik me ook af hoe die zal worden. Want ook daar hoor je in alle plannen dat het meer op de mensen zonder beperkingen is gericht dan op de bewoners van het Zeehos zelf. De Rozer moet commercieel worden. Zijn eigen huur bij elkaar gaan verdienen.
De Rozer was toen ik kwam nog een verlengde huiskamer voor de bewoners van de B-appartementen. Maar dat idee is ergens in de loop der jaren overboord geslagen. In de begin tijd was Marcel er, een harde werker, een feest voor de bewoners, maar niet echt een schoonmaker. Maar ik heb een onwijs leuke tijd met hem gehad. We hebben de Rozer wat op z'n kop gezet en wat lopen donderjagen. Heerlijk was dat. Nu zie ik zoiets niet meer gebeuren. Niet meer zo erg als hoe het toen was (smiley met een hele vette grijns)
Ik ben benieuwd hoe zo'n commerciële Rozer eruit moet gaan zien. De prijzen zullen vast horeca prijzen worden. Lekker voor bewoners met een afgepaste portemonnee.
We horen zo nu en dan wel wat de plannen zijn hoor. Want er wordt best gekletst zoals de hogere zouden zeggen. Maar ook na een paar rose-tjes kom je ook een hoop te weten over de nieuwe Rozer hoor, tis niet alleen grondpersoneel wat kletst (knipogende smiley zo van je snapt me wel)
Ach ja we zullen het wel zien. Ik vraag me af wat ik over het Zeehos schrijf als ik hier tien jaar woon. Want ondanks al mijn gezeur en geklaag heb ik het hier ontzettend naar mijn zin en wil ik beslist niet weg.
Tot een volgende keer maar weer.... Latersssssssssss...
Zo en dan nu even een mededeling naar mensen die willen reageren op mijn blog. Dat mag, maar in je eigen bewoording en niet via linkjes van sites die van Maarten afkomen. Als Maarten over het Zeehos wil klagen moet hij dat zelf doen. Ik draag verantwoording voor wat ik schrijf dan moet hij maar de verantwoording nemen over wat hij schrijft. Ik sta daar niet voor in.
Reacties
Een reactie posten