Mario's Blog

Dinsdag was het weer feest, eenendertig jaar geleden de dag van mijn grote (en enigste) open hartoperatie. En natuurlijk ben ik er weer nachten mee bezig, ook nu nog. Daar zat de jongen, zestien jaar, achter in de auto bij zijn vader en moeder. Mei negentienzesentachtig.  Het was druilerig weer, de dag dat ze eigenlijk naar de crematie van opa moesten, maar er was iets belangrijkers, een groot onderzoek en een zwaar gesprek met de cardioloog in het Academisch Ziekenhuis Leiden. De jongen was bang, had totaal geen zin om naar het ziekenhuis te gaan. In de buurt van station Hollands Spoor kregen ze een ongeluk, alleen blikschade. "Yes," dacht de jongen, "Nu gaat het ziekenhuis niet door." Maar de blikschade viel mee en zijn vader en de andere chauffeur handelden vlug alles onderling af. Toen kon de reis naar Leiden verder. Het onderzoek viel tegen, de jongen vond er niks aan. het gesprek met de cardioloog was heftig. De jongen en zijn ouders kregen te horen dat he

Vroeger dacht ik dat de letters LBHT voor Lesbienne, Bi-seksueel, Homo en Travestiet stonden. Maar het blijkt dat die letter "T" voor Transgender staat. Waardoor bij mij dan meteen de vraag opkomt "Waar is de travestiet gebleven?" Of is tegenwoordig iedere travestiet meteen ook een transgender ? Maar wil iedere travestiet dan ook echt iemand van het andere geslacht worden ? Volgens mij niet, als ik terug denk aan tante Bets en tante Siem vroeger in het park. Tante Bets en Tante Siem waren twee "dames" van rond en/of in de zeventig, die geregeld samen in het park kwamen om te klessebessen met de (zoals zij het noemde) "wilde jongens".  In het dagelijkse leven waren het twee mannen die gescheiden van elkaar in een bejaardenflat woonden. Alleen zo nu en dan vonden ze het heerlijk om zich als vrouw te kleden en zich ook zo te gedragen. Allebei in zo'n bloemetjes jurk, keurig opgemaakt, pantykousen en een bijpassend hoedje en tasje. Tante Bets w

Hallo allemaal, vandaag ga ik het wel heel persoonlijk maken. Want de blog gaat vandaag over mijzelf, ik, mij en toch ook weer niet. Zoals ik ooit wel eens geschreven heb, besta ik uit een heleboel persoonlijkheden. Nee ik ben niet schizofreen of "zietzovreemd" zoals ik het zelf uitspreken zou. Mijn persoonlijkheden heb ik zelf gecreëerd, vroeger al tijdens therapieën  om mezelf te leren begrijpen en te accepteren. Marijn is eigenlijk de bekendste. Die gebruik ik ook, samen met een nog onzichtbare voor jullie, het meest. Marijn heb ik gevisualiseerd door hem een eigen Facebook pagina te geven. Vaak is Marijn echt voor mij, al weet ik donders goed dat ik het zelf ben. Die andere persoonlijkheid, die grotendeels onzichtbaar is voor de buitenwereld, zit in mijn beer. Hij slaapt al tweeënveertig jaar bij me en ik kreeg hem toen ik vijf was. Marijn, mijn alter-ego, is ook mijn droomman. Eigenlijk moet mijn droomprins op mij lijken. Wat karakter dan, zijn uiterlijk is het tegen

Soms heb ik grote moeite om weer eens een blog te schrijven. In mijn hoofd spookt er wel van alles rond, heb ik al blogs genoeg tot eind maart. Maar dan gaat de kritische  kant van Mario morren, de ongeschreven blogs beoordelen. Zijn ze wel goed genoeg, schaad ik er niemand mee, komt het te dichtbij mezelf of staat het juist te ver bij mij vandaan... ? En dan verdwijnen de ongeschreven blogs in een onzichtbare la of worden ze in de onzichtbare prullenbak gegooid. En soms worden de ongeschreven blogs zo groot, zo omvangrijk als een boek met meer dan vijfhonderd bladzijden, dat ik ze al vanzelf niet eens meer echt opschrijf. En soms is mijn wereldje te klein, gebeurt er te weinig om daar iets bruikbaars uit te halen. Ligt mijn fantasie niet bij het schrijven, maar meer bij het virtueel bouwen van Lego modellen of bij het "kleuren", een andere hobby (ik noem het zelf een tik) van me, als bezigheid op de computer. Soms is mijn wereld ook echt te klein, wakker worden, achter de