Mario's Blog

Inspiratieloos, nee, dat ben ik niet echt. Alleen een verhaal wil niet echt lukken. Mijn hoofd zit vol losse flarden, onuitgewerkte ideeën en bij hele andere zaken dan het schrijven van een blog. Het is de tijd van het jaar denk ik. Die schitterende zomer die we gehad hebben gaat langzaam plaatsmaken voor de herfst. De verplichte feestdagen staan weer voor de deur. Terwijl de pepernoten, schuimpjes en marsepein staven alweer in de winkels verschijnen, begint het geouwehoer over de kleur van Piet ook weer. Grote, volwassen mensen die zeiken over een kinderfeest. En dan daarna weer het verplichte "Vrede op Aarde", wat wel weer zal uitmonden in het vele "(vol)vreten op Aarde". De verplichte "Oh, wat is het toch gezellig" kerstdagen. Ik heb nu al geen zin in beide feesten. Vind er nu al niks meer aan. Na vandaag begint ook alweer zo'n modernere traditie, "Stoptober", het gejank van o.a. het KWF, dat Nederland massaal de peuken en shaggies aan de

Het begon allemaal zo'n vierenveertig jaar geleden. In een fabriek werd ik in elkaar gezet en in een grote doos, met allemaal soortgelijke vriendjes en vriendinnetjes, naar een supermarkt gebracht. Het was de Profimarkt in Den Haag aan de Beresteinlaan. Daar werd ik met alle anderen in een bak gekieperd om in de verkoop te gaan. Op een donderdagavond, koopavond, kwam er een jongetje langs onze bak. Vrolijk zette hij wat vriendjes en vriendinnetjes op de rand zodat zij de winkel in konden kijken. "Mag ik er eentje ?" vroeg het jongetje aan zijn ouders. Ze vonden het best en het jongetje pakte mij uit de bak. Er was meteen een klik tussen ons. "Met dit jongetje ga ik heel wat beleven." dacht ik bij mezelf. Het jongetje heeft me de hele supermarkt door gezeuld, heeft staan blerren bij de kassa, dat ik van hem was en dat de kassière mij niet kreeg, wat wel de bedoeling was, want ik moest natuurlijk afgerekend worden. In de auto mocht ik naast hem zitten en toen het

Dit wordt een hele moeilijke blog. Er zullen vast ook hele moeilijke reacties op komen. Paul de Leeuw heeft ooit het "Knuffellied" gezongen "Men knuffelt niet meer men snuffelt niet meer men knabbelt men grabbelt men sabbelt niet meer de mannen de vrouwen de gozers de chicks ze vrijen niet meer 't is neuken of niks" De tekst komt van  https://muzikum.eu/nl/123-157-4950/paul-de-leeuw/knuffellied-songtekst.html#ixzz5PqJVubxu  (het schijnt dat je tegenwoordig ook bronvermelding moet doen, dus bij deze) En met deze gedachte en naar aanleiding van één van de positieve blogs en een aantal gebeurtenissen daarna, loop ik al een tijdje rond. Eigenlijk als ik er over nadenk loop ik er al heel wat jaren mee rond, want er zijn meer blogs die over intimiteit gaan. Wat ik hier op het Zeehos verschrikkelijk mis is een echte knuffel. Van een bewoner en/of een begeleidster/begeleider. Ik mis intimiteit op het Zeehos. Wat mij opvalt is dat, wat wij de "lagere niveaus