Niet inspiratieloos, maar ook geen echt verhaal.

Inspiratieloos, nee, dat ben ik niet echt. Alleen een verhaal wil niet echt lukken. Mijn hoofd zit vol losse flarden, onuitgewerkte ideeën en bij hele andere zaken dan het schrijven van een blog. Het is de tijd van het jaar denk ik. Die schitterende zomer die we gehad hebben gaat langzaam plaatsmaken voor de herfst. De verplichte feestdagen staan weer voor de deur. Terwijl de pepernoten, schuimpjes en marsepein staven alweer in de winkels verschijnen, begint het geouwehoer over de kleur van Piet ook weer. Grote, volwassen mensen die zeiken over een kinderfeest. En dan daarna weer het verplichte "Vrede op Aarde", wat wel weer zal uitmonden in het vele "(vol)vreten op Aarde". De verplichte "Oh, wat is het toch gezellig" kerstdagen. Ik heb nu al geen zin in beide feesten. Vind er nu al niks meer aan. Na vandaag begint ook alweer zo'n modernere traditie, "Stoptober", het gejank van o.a. het KWF, dat Nederland massaal de peuken en shaggies aan de kant legt en stopt met roken. Nou ik rook lekker door hoor mensen, dus verwacht niet van mij dat ik er aan mee doe. En dan november, ook iets rond het thema kanker, je baard laten staan om aandacht te geven aan prostaatkanker. Wat een baard nou met je prostaat te maken heeft weet ik niet, laat dan je schaamhaar groeien tot uit je broekspijp. Het enige wat ik kan bedenken is dat zowel een baard als een prostaat iets mannelijks is. O. ja, bijna dierendag vergeten. Ook zo iets onzinnigs, doen we een dag in het jaar lief tegen dieren. De rest van het jaar geven we ze verder geen aandacht meer. Vegen we drie oktober het kadaver of wat er verder van je hond of kat over is op en gooien we dat weg. Nemen we vier oktober een nieuwe, vertroetelen we het en kijken we de rest van het jaar er niet meer naar om. Domme dag. Het enige handige van dierendag is dat je een makkelijk te onthouden dag hebt om je dier zijn/haar verjaardag te vieren. Geen idee wanneer onze hond geboren was, maar haar verjaardag was altijd op dierendag. En met de herfst komen regen en kou natuurlijk ook weer. En dan straks weer de winter, hoewel we weinig echte winters meer hebben. Ik zou er bijna "gelukkig" aan willen vastplakken, want van mij hoeft het allemaal niet. Al die sneeuw, wat meestal heel snel in blubber en derrie veranderd. En dan die vorst, alles spekglad, bah, sla maar een jaartje over hoor. Breng die zomer maar weer terug.

Het is wel een zeur verhaal aan het worden hé ? En toch ben ik niet depressief, integendeel, ik voel me best heel vrolijk. Alleen kan ik voor een blog niets van die vrolijkheid delen met jullie. Ik zit lekker te hangen in mijn tevreden wereldje. Nou is alles waar "te" voor staat ook niet goed dus ook tevreden niet. Dus is dat misschien de reden wel van deze zeurblog. (iets anders kan ik ook niet bedenken wat het dan kan zijn)

Ik had me begin dit jaar voorgenomen om elke week een blog te maken. Maar helaas is het dus even niet gelukt.

Hopelijk komt de volgende wel weer op tijd en gaat het dan weer ergens over.
Dus tot de volgende keer........