Mario's Blog

We hebben weer eens een nieuwe dokter. Hier op het Zeehos hebben we van die artsen die helaas maar een jaar/anderhalf jaar blijven en dan weer weggaan. Dan gaan ze weer verder met hun studie en/of opleiding om een huisarts te worden. Toen ik hier kwam wonen hadden we een vaste arts, maar zoals dat gaat in het leven, ging zij naar een paar jaar met pensioen. En toen is de verandering van doktoren begonnen. Een man, een vrouw, weer een vrouw, een man en een man en ga zo maar door. Sommige hebben niet eens of net een jaar gehad. Heel vervelend allemaal. Heb je eindelijk iemand die je vertrouwd, gaat hij of zij weer weg. Het is moeilijk in dit soort instellingen om vaste artsen te vinden. Het is ook heel vervelend om elke keer weer je verhaal te doen. Constant kijken of het wel klikt, of je wel vertrouwen in hem of haar kan hebben. Ik kan voor mijn gevoel, zo nooit een echte band met zo'n arts opbouwen. Bij elke nieuwe arts ben ik ook bang dat oude gemaakte afspraken op lossen schr

Bij de titel alleen al zijn er vast vrienden die schrikken van me, want ze weten dat ik eigenlijk helemaal niet van sport houd. Persoonlijk mag er van mij veel minder sport uitgezonden worden op de televisie, maar ik maak in deze blog eens even een uitzondering. Om mij heen ken ik veel mensen en vrienden die sport heel erg kunnen waarderen. Een hoop van die mensen beoefenen zelf een sport. En ze kijken er maar wat graag naar op de televisie. Zowel de publieke omroep als de commerciële omroepen besteden ook veel zendtijd aan sport. Voetbal is vaak te zien en schaatsen, maar ook darten en op de speciale sportzenders zijn er ook meer sporten te zien. Het WK voetbal voor de mannen was een drama, ze mochten niet eens mee doen. Maar de sportfans stortte zich massaal op de voetballende leeuwinnen. Elke wedstrijd werd uitgezonden, iedereen aan de buis gekluisterd en zelfs de huldiging was live op de televisie te zien. Zodra er maar een schaatswedstrijd is, is deze wel op de televisie te zi

Twee weken terug bij de psychologe/gedragskundige geweest, een heerlijke vrouw waar ik echt al mijn denkwerk en gevoel kwijt kan. Ik heb het, zoals ik in mijn blog van drieëntwintig februari al beschreven heb, over wat ik wil of zou willen op seksueel gebied gehad. Ik heb toen ook verteld dat ik nagedacht heb over iemand  "huren" bij de S.A.R. Tijdens eerdere gesprekken met haar, hebben we het ook vaak over de S.A.R. (Sar) gehad. de psychologe/gedragsdeskundige, vertelde toen dat zij ooit zo'n dame had uitgenodigd om aan begeleiding in verzorgingstehuizen te vertellen wat hun taak nou eigenlijk inhield en hoe ze te werk gingen. En dat daar heel negatief op gereageerd werd. De begeleiding wilde niet weten wat die hoer deed, daar konden ze zelf wel iets bij verzinnen. In dit soort tehuizen/instellingen (ook het Raamwerk) heerst er nog een enorm taboe rond cliënten en hun behoefte aan seks. Ze vertelde ook dat die vrouw een boek had geschreven over haar werk, haar bevindin