Een nieuwe dokter
We hebben weer eens een nieuwe dokter. Hier op het Zeehos hebben we van die artsen die helaas maar een jaar/anderhalf jaar blijven en dan weer weggaan. Dan gaan ze weer verder met hun studie en/of opleiding om een huisarts te worden.
Toen ik hier kwam wonen hadden we een vaste arts, maar zoals dat gaat in het leven, ging zij naar een paar jaar met pensioen. En toen is de verandering van doktoren begonnen. Een man, een vrouw, weer een vrouw, een man en een man en ga zo maar door. Sommige hebben niet eens of net een jaar gehad. Heel vervelend allemaal. Heb je eindelijk iemand die je vertrouwd, gaat hij of zij weer weg.
Het is moeilijk in dit soort instellingen om vaste artsen te vinden.
Het is ook heel vervelend om elke keer weer je verhaal te doen. Constant kijken of het wel klikt, of je wel vertrouwen in hem of haar kan hebben. Ik kan voor mijn gevoel, zo nooit een echte band met zo'n arts opbouwen. Bij elke nieuwe arts ben ik ook bang dat oude gemaakte afspraken op lossen schroeven komen te staan. De een heeft weer een andere methode van "dokteren" dan de ander. Ik houd niet van ziekenhuizen en onderzoeken, daar heeft de ene arts geen moeite mee en de ander ziet je liever wel naar een ziekenhuis gaan, omdat ze het daar beter zouden weten. De ene arts denkt ook makkelijker over wilsbeschikking en eventuele levensbeëindiging dan de ander. Dus keer op keer moet je weer een (vertrouwens-)band opbouwen. En als je dan bijna zover bent...., dan zegt de arts blij dat hij of zij het Zeehos gaat verlaten en kan je weer helemaal opnieuw beginnen met een nieuwe arts.
Begin dit jaar ging er weer een arts weg. Ik had een hele goede band met haar, dus ik vond het maar niks dat ze wegging. Normaal zou ik mijn frustratie rondslingeren in de Rozer, mopperen op en met de andere bewoners, maar dit keer heb ik het anders aangepakt. Ik heb een gesprek gehad met de RVE-Manager. Het was een heel goed gesprek, leuke vrouw, heel open en begripvol, echt luisterend. En ook zij vindt het enorm jammer dat er geen vaste artsen te vinden zijn. Ze doet er ook echt alles aan om er een of meerdere te vinden. Ze bekijkt het ook echt vanuit de cliënt, hoe het voelt of zou voelen. Dus ze begreep waar ik mee zat en ik ook waar zij mee zit.
Maar ja, nu hebben we dus weer een "voor-hoe-lang-blijft-deze-weer arts". Van de week heb ik kennis met haar gemaakt. De eerste indruk valt tegen. Ze is best een aardige meid, niet in te schatten welke leeftijd ze heeft, jong dat wel. Te jong voor mijn gevoel of ze gedraagt zich te jong. Ik kreeg het gevoel dat ik doktertje speelde met mijn nichtje (wordt achttien dit jaar) Deze dokter mist voor mijn gevoel levenservaring. Ik vind haar een beetje fladderig, kinderlijk. Dus het wordt denk ik moeilijk om daar vertrouwen in te krijgen, om er een band mee op te bouwen. Ik heb haar maar wel vast heel duidelijk gemaakt dat ik absoluut niet voor liflafjes en onderzoeken naar het ziekenhuis ga. Dat ze dat maar vast weet, hoeft ze dat alvast niet voor te stellen. Dat is misschien wel een voordeel met een kinderlijke arts, daar kan ik, denk ik, makkelijk mijn zin doordrijven. Loop ik misschien wel makkelijk overheen.
Maar we gaan het zien.....
Volgende keer weer meer....
Toen ik hier kwam wonen hadden we een vaste arts, maar zoals dat gaat in het leven, ging zij naar een paar jaar met pensioen. En toen is de verandering van doktoren begonnen. Een man, een vrouw, weer een vrouw, een man en een man en ga zo maar door. Sommige hebben niet eens of net een jaar gehad. Heel vervelend allemaal. Heb je eindelijk iemand die je vertrouwd, gaat hij of zij weer weg.
Het is moeilijk in dit soort instellingen om vaste artsen te vinden.
Het is ook heel vervelend om elke keer weer je verhaal te doen. Constant kijken of het wel klikt, of je wel vertrouwen in hem of haar kan hebben. Ik kan voor mijn gevoel, zo nooit een echte band met zo'n arts opbouwen. Bij elke nieuwe arts ben ik ook bang dat oude gemaakte afspraken op lossen schroeven komen te staan. De een heeft weer een andere methode van "dokteren" dan de ander. Ik houd niet van ziekenhuizen en onderzoeken, daar heeft de ene arts geen moeite mee en de ander ziet je liever wel naar een ziekenhuis gaan, omdat ze het daar beter zouden weten. De ene arts denkt ook makkelijker over wilsbeschikking en eventuele levensbeëindiging dan de ander. Dus keer op keer moet je weer een (vertrouwens-)band opbouwen. En als je dan bijna zover bent...., dan zegt de arts blij dat hij of zij het Zeehos gaat verlaten en kan je weer helemaal opnieuw beginnen met een nieuwe arts.
Begin dit jaar ging er weer een arts weg. Ik had een hele goede band met haar, dus ik vond het maar niks dat ze wegging. Normaal zou ik mijn frustratie rondslingeren in de Rozer, mopperen op en met de andere bewoners, maar dit keer heb ik het anders aangepakt. Ik heb een gesprek gehad met de RVE-Manager. Het was een heel goed gesprek, leuke vrouw, heel open en begripvol, echt luisterend. En ook zij vindt het enorm jammer dat er geen vaste artsen te vinden zijn. Ze doet er ook echt alles aan om er een of meerdere te vinden. Ze bekijkt het ook echt vanuit de cliënt, hoe het voelt of zou voelen. Dus ze begreep waar ik mee zat en ik ook waar zij mee zit.
Maar ja, nu hebben we dus weer een "voor-hoe-lang-blijft-deze-weer arts". Van de week heb ik kennis met haar gemaakt. De eerste indruk valt tegen. Ze is best een aardige meid, niet in te schatten welke leeftijd ze heeft, jong dat wel. Te jong voor mijn gevoel of ze gedraagt zich te jong. Ik kreeg het gevoel dat ik doktertje speelde met mijn nichtje (wordt achttien dit jaar) Deze dokter mist voor mijn gevoel levenservaring. Ik vind haar een beetje fladderig, kinderlijk. Dus het wordt denk ik moeilijk om daar vertrouwen in te krijgen, om er een band mee op te bouwen. Ik heb haar maar wel vast heel duidelijk gemaakt dat ik absoluut niet voor liflafjes en onderzoeken naar het ziekenhuis ga. Dat ze dat maar vast weet, hoeft ze dat alvast niet voor te stellen. Dat is misschien wel een voordeel met een kinderlijke arts, daar kan ik, denk ik, makkelijk mijn zin doordrijven. Loop ik misschien wel makkelijk overheen.
Maar we gaan het zien.....
Volgende keer weer meer....
Reacties
Een reactie posten