De nacht....
De nacht, de tijd dat we horen te slapen. Onze lichaam en geest de rust moeten geven om de voorbijgaande dag te verwerken en onze energie weer op te laden voor de komende dag. Zo hoort het in de nacht te gaan, maar ja, dat wil niet zeggen dat het ook altijd zo gaat.
Bij mij is de nacht meestal een puinhoop. Slaap momenten en een hoop geklier omdat ik wakker ben. Van kind af aan schijn ik al een nachtbraker te zijn. Er zijn maar weinig nachten dat ik slaap tot de volgende dag. En juist omdat mijn nachten zo vreemd gaan, gaat het met andere dingen waar ik op moet letten ook fout. Neem mijn vochtlijst. Overdag haal ik rustig lijsten tot onder een liter vocht. Maar in de nacht ga ik vaak compleet over mijn anderhalve liter heen. Er zijn nachten bij waarin ik het totaal zelfs weet te verdubbelen, dus drie liter. Alles onder het mom, nog een slokje van dit en zo is het ook lekker. En hoe zou het smaken als ik dit met dat meng. Zijn slokjes met een rietje kleiner dan kleine slokjes zonder rietje. En als het dan weer gebeurt of gebeurd is word ik verschrikkelijk boos op mezelf. Scheld ik mezelf verrot, doe ik overdag nog rustiger aan met vocht, in de hoop dat het in de nacht weer beter gaat.
Ik weet nog van vroeger, toen ik nog klein was, ook een lastige slaper was. Als we visite hadden kwam ik vele malen uit bed om er gewoon bij te zitten. Gewoon ergens in een hoekje of onder de tafel. Mijn beer bij me en mijn lap. Gewoon het "bij de mensen zijn" idee.
Ik deelde de slaapkamer met mijn broer, twee opklapbedden en een vouwdeur, die mijn vader als schuifwand had gemaakt. Zo hadden we het gevoel dat we apart sliepen. Mijn pleegbroer had een eigen kamertje. Als mijn broer zijn kussen voelde dan sliep hij al. Meestal was ik het die hem wakker hield. En hield ik hem niet wakker, dan deed ik het mezelf wel. Mijn vader werkte in Amsterdam in de bouw en moest 's morgens om vier uur opstaan. Hij moest eerst zijn maat uit Rotterdam halen en dan samen naar Amsterdam rijden naar het werk. Ik hoorde hem altijd naar de keuken gaan. Eerst naar de badkamer (daarvoor moest hij door de keuken) om zich te wassen en dan in de keuken zelf waar hij zijn ontbijt maakte. Vaak ging ik dan uit bed, even dag zeggen, maar vooral om het glaasje limonade wat hij dan voor me inschonk. Ik keek dan even hoe hij zich ging scheren, zei gedag en ging weer naar bed. Daar lag ik dan te luisteren naar zijn gestommel. Vaak kwam mijn moeder hem gedag zeggen, ik hoorde ze zoenen. Dan hoorde ik de buitendeur open gaan en hem weggaan. Mijn moeder sloot de deur achter hem en ging dan naar de wc. Als ik het idee had dat ze in bed lag kwam ik mijn bed weer uit. Zogenaamd om te plassen, maar eigenlijk om te kijken of het glaasje nog op het aanrecht stond. En als hij er stond, vulde ik hem zachtjes en dronk het vlug leeg.
Toen mijn pleegbroer uit huis ging kreeg mijn broer het kamertje van hem en ik had de grote kamer voor mezelf alleen. Nou het nachtelijke pretpark was toen geopend hoor. Vooral omdat ik zoveel Lego had en later een heuse Marklin treinbaan. Ik had eigenlijk geen tijd om te slapen. En toen ik mijn eigen lichaam begon te ontdekken in de pubertijd, was de kamer een heuse seksboerderij met al die knuffelbeesten die ik had. Over de nachten in de tijd dat ik op mezelf woonde en opzoek was naar mezelf dan maar te zwijgen.
Ik vraag me af of het ooit nog eens zal veranderen, dat de nacht ook eens bij mij zal gaan, zoals het in de nacht hoort te gaan. Ik weet nog dat vrienden zich aan me irriteerden omdat zij 's morgens brak en met een kater opstonden na een avond zuipen en ik nog net zo druk was als de dag en de zuipnacht ervoor. En ik was ook geen moeilijke drinker, waarom mengen als puur net zo lekker is. Lekkerder zelfs en dan nergens last van hebben, geen kater niks. Maar ja, ook dankzij de nacht, die gruwelijke nacht. Was het moeilijk om bij een vriend te slapen. Dat spoken van mij is niks, maar als ik naast iemand slaap en dan ook echt slaap, dan heeft diegene het nog zwaar te verduren met me. Want ik praat, zing, lach, sla en schop in mijn slaap. Bij mijn laatste vriend mocht ik alleen voor de seks in zijn bed, voor het slaapgebeuren moest ik op een logeerbedje.
De nacht... als deze blog klaar is, is het eigenlijk alweer tijd voor de nacht. Soms zie ik de nacht met angst en beven tegemoet.... zal het goed gaan deze nacht? Mag ik morgen schrijven dat ik een mooie lijst heb?
Ik ga het meemaken. Slaap lekker allemaal.
Volgende keer weer meer.............
Bij mij is de nacht meestal een puinhoop. Slaap momenten en een hoop geklier omdat ik wakker ben. Van kind af aan schijn ik al een nachtbraker te zijn. Er zijn maar weinig nachten dat ik slaap tot de volgende dag. En juist omdat mijn nachten zo vreemd gaan, gaat het met andere dingen waar ik op moet letten ook fout. Neem mijn vochtlijst. Overdag haal ik rustig lijsten tot onder een liter vocht. Maar in de nacht ga ik vaak compleet over mijn anderhalve liter heen. Er zijn nachten bij waarin ik het totaal zelfs weet te verdubbelen, dus drie liter. Alles onder het mom, nog een slokje van dit en zo is het ook lekker. En hoe zou het smaken als ik dit met dat meng. Zijn slokjes met een rietje kleiner dan kleine slokjes zonder rietje. En als het dan weer gebeurt of gebeurd is word ik verschrikkelijk boos op mezelf. Scheld ik mezelf verrot, doe ik overdag nog rustiger aan met vocht, in de hoop dat het in de nacht weer beter gaat.
Ik weet nog van vroeger, toen ik nog klein was, ook een lastige slaper was. Als we visite hadden kwam ik vele malen uit bed om er gewoon bij te zitten. Gewoon ergens in een hoekje of onder de tafel. Mijn beer bij me en mijn lap. Gewoon het "bij de mensen zijn" idee.
Ik deelde de slaapkamer met mijn broer, twee opklapbedden en een vouwdeur, die mijn vader als schuifwand had gemaakt. Zo hadden we het gevoel dat we apart sliepen. Mijn pleegbroer had een eigen kamertje. Als mijn broer zijn kussen voelde dan sliep hij al. Meestal was ik het die hem wakker hield. En hield ik hem niet wakker, dan deed ik het mezelf wel. Mijn vader werkte in Amsterdam in de bouw en moest 's morgens om vier uur opstaan. Hij moest eerst zijn maat uit Rotterdam halen en dan samen naar Amsterdam rijden naar het werk. Ik hoorde hem altijd naar de keuken gaan. Eerst naar de badkamer (daarvoor moest hij door de keuken) om zich te wassen en dan in de keuken zelf waar hij zijn ontbijt maakte. Vaak ging ik dan uit bed, even dag zeggen, maar vooral om het glaasje limonade wat hij dan voor me inschonk. Ik keek dan even hoe hij zich ging scheren, zei gedag en ging weer naar bed. Daar lag ik dan te luisteren naar zijn gestommel. Vaak kwam mijn moeder hem gedag zeggen, ik hoorde ze zoenen. Dan hoorde ik de buitendeur open gaan en hem weggaan. Mijn moeder sloot de deur achter hem en ging dan naar de wc. Als ik het idee had dat ze in bed lag kwam ik mijn bed weer uit. Zogenaamd om te plassen, maar eigenlijk om te kijken of het glaasje nog op het aanrecht stond. En als hij er stond, vulde ik hem zachtjes en dronk het vlug leeg.
Toen mijn pleegbroer uit huis ging kreeg mijn broer het kamertje van hem en ik had de grote kamer voor mezelf alleen. Nou het nachtelijke pretpark was toen geopend hoor. Vooral omdat ik zoveel Lego had en later een heuse Marklin treinbaan. Ik had eigenlijk geen tijd om te slapen. En toen ik mijn eigen lichaam begon te ontdekken in de pubertijd, was de kamer een heuse seksboerderij met al die knuffelbeesten die ik had. Over de nachten in de tijd dat ik op mezelf woonde en opzoek was naar mezelf dan maar te zwijgen.
Ik vraag me af of het ooit nog eens zal veranderen, dat de nacht ook eens bij mij zal gaan, zoals het in de nacht hoort te gaan. Ik weet nog dat vrienden zich aan me irriteerden omdat zij 's morgens brak en met een kater opstonden na een avond zuipen en ik nog net zo druk was als de dag en de zuipnacht ervoor. En ik was ook geen moeilijke drinker, waarom mengen als puur net zo lekker is. Lekkerder zelfs en dan nergens last van hebben, geen kater niks. Maar ja, ook dankzij de nacht, die gruwelijke nacht. Was het moeilijk om bij een vriend te slapen. Dat spoken van mij is niks, maar als ik naast iemand slaap en dan ook echt slaap, dan heeft diegene het nog zwaar te verduren met me. Want ik praat, zing, lach, sla en schop in mijn slaap. Bij mijn laatste vriend mocht ik alleen voor de seks in zijn bed, voor het slaapgebeuren moest ik op een logeerbedje.
De nacht... als deze blog klaar is, is het eigenlijk alweer tijd voor de nacht. Soms zie ik de nacht met angst en beven tegemoet.... zal het goed gaan deze nacht? Mag ik morgen schrijven dat ik een mooie lijst heb?
Ik ga het meemaken. Slaap lekker allemaal.
Volgende keer weer meer.............
Reacties
Een reactie posten