De jongen in het park (deel 2)

Zuchtend pakte de jongen zijn pakje shag maar weer en draaide een shaggie. Hij stak hem aan en inhaleerde diep. Het onbestendige gevoel in hem maakte dat hij niet meer helder denken kon. Het verstandigst zou zijn als hij naar huis was gegaan. Maar de hunkering naar "aandacht en meer" was te groot. Hij keek eens naar de lege limonadefles en besloot dat hij nog een keer "het korte rondje park" zou lopen en zijn limonadefles bij de pomp te vullen met water. Met een beetje geluk liep hij nog iemand tegen het lijf die de "honger" naar meer eventjes zou stillen. Vermoeid stond hij op en ging in westelijke richting. Hij kon ook oostelijke richting gaan, dat maakte eigenlijk niks uit, de pomp en bankjes waren toch halverwege de route, dus even ver vanaf "zijn boom". Toen hij vijf minuten gelopen had hoorde hij stemmen. Ze kwamen van achter hem. Hij draaide zich om en zag in het licht van de maan, het silhouet van "Stekelige Simon" en zijn bende. "Shit !!" dacht de jongen "Potenrammers !!" en hij kroop vlug ver de bosjes in. Vanuit zijn schuilplaats zag hij de jongens naderen. Ze waren met z'n drieën en "Stekelige Simon" liep in het midden. Hij had een honkbalknuppel in zijn handen. Ze waren druk aan het praten en schenen eigenlijk niets van plan te zijn. De jongen hoorde dat ze tegen elkaar vertelde dat ze naar de "Shoarmahoek" zouden gaan, aan de overkant van het park. Voorzichtig en muisstil tussen de bosjes volgde de jongen het groepje. Ze gingen naar de "Westelijke Uitgang" en verdwenen het park uit. "Gelukkig", dacht de jongen "Die komen voorlopig niet meer terug. Hij kwam de bosjes uit en vervolgde zijn weg naar de pomp bij de bankjes. Daar aangekomen haalde hij zijn limonadefles uit zijn rugzak en hield die tussen zijn benen onder de pomp, terwijl hij met zijn handen begon te pompen. Er liep meer water langs zijn benen dan dat er in de fles kwam maar uiteindelijk was die toch redelijk vol. Hij was zo verdiept in het pompen dat hij schrok toen er iemand "Hey" zei. Hij keek om en tot zijn schrik zag hij "Stekelige Simon" op één van de bankjes zitten. Van schrik liet hij bijna de fles tussen zijn benen vandaan vallen. "Hey." groette "Stekelige Simon weer. "Hey". zei de jongn terwijl hij argwanend naar "Stekelige Simon" keek. Eigenlijk was de jongen helemaal niet bang voor "Stekelige Simon" de bijnaam stekelig had hij gekregen vanwege zijn gemillimeterde haar. "Simon" woonde bij hem in de straat, een rustige slungelige jonger, die net als de jongen zelf, weinig tot geen echte vrienden had. Hij hielp meestal bij de bejaarden in het tehuis in de wijk. "Wat doe je zo laat in het park ?" vroeg "Stekelige Simon" aan de jongen. "Die vraag kan ik ook aan jou stellen." antwoordde de jongen terug. "Stekelige Simon" lachte gemeen en zei "Ik ben opzoek naar jongens, naar mannen en jij ?" De jongen keek om zich heen, was "Simon" alleen of zouden zijn vriendjes ergens verscholen zitten. Het was alsof "Simon" zijn gedachten gelezen had. "Wees niet bang" had hij gezegd, "Ik ben alleen". "Soms sla ik met mijn vrienden wel eens een man in elkaar, maar ik vind het ook zo nu en dan fijn om andere dingen met ze te doen". De jongen lachte schamper, "Schaken zeker !?" zei hij "Nee lul", zei "Simon" fel, "Seks, net zoals jij ook doet !!" De jongen keek naar "Simon" en schudde zijn hoofd. "En wat wil je nu ?" vroeg hij. "Voor vijftig piek mag jij best even met mij wat doen". zei "Simon" uitnodigend. De jongen lachte, zoiets stom had hij nog nooit gehoord. Hij praktiseerde er niet eens over. Geld geven omdat de ander verwent wil worden. "Stekelige Simon" stond kwaad op, "Dan niet hoor.." snauwde hij, "Graag of niet hoor, je mag al niet eens meer !!" Scheldend was hij weggelopen. De jongen keek hem glimlachend na. En toch vond hij het best bedroevend. Ook hij had in de fase gezeten van wel willen en je toch tegen het feit verzetten. Hopelijk zou "Simon" zijn "zijn en wezen" ook eens op een rijtje krijgen. Niet dat het al echt bij de jongen zelf gelukt was, want die stond nog steeds met dat onbestendige gevoel in zijn lijf, dat schreeuwde om gestild te worden... Hij nam een paar slokken water, draaide een shaggie en vervolgde zijn weg, terug naar de boom en dan hopelijk naar huis...