Vroeger is ook vandaag
Hallo allemaal, ik ben ergens mee bezig wat een hoop herinneringen van vroeger bij me boven brengt. Bewust en onbewust komen de herinneringen bij me op. En met een hoop herinneringen merk ik dat vroeger eigenlijk ook gewoon vandaag is, omdat vroeger mij toch gevormd heeft tot wie ik nu ben. Wat ik nu ben, hoe ik nu ben. Mijn denken, mijn praten, mijn gedrag, mijn humor en sarcasme en ook mijn stugheid en cynisme. Vroeger leeft nog altijd in mij voort en gebeurt gewoon vandaag de dag.
Gisteren riep ze mij, het klinkt misschien stom, maar ik heb haar weer heel even gezien. Ik liep gisteren de boekwinkel binnen want ik moest kaarten hebben voor verjaardagen en beterschapskaarten. De radio in de winkel speelde. Eerst drong het niet echt tot me door, maar opeens herkende ik de muziek. Het was The Neverending Story. Ik stond bij een van de kaarten molens, maar zag even totaal andere dingen. Voor me strekte een onbegrensd rijk uit, ik zag de Ivoren Toren. En toen, heel even maar, al staan ze in mijn gedachten gegrift om nooit meer te vergeten, zag ik twee gouden ogen en een stralende lach. "Ik ben er nog, jij toch ook", een knipoog en ik stond weer bij de kaarten molen. Frappant, in een boekwinkel, alsof ik opeens zelf in het boek en de film was. Ja, ik ben er ook nog.
En meteen zie ik de zon weer, draai ik muziek, heb ik het gevoel of de zomer in aantocht is.. Het moet wel heel donker in mij geweest zijn. Heeft het ziek zijn van de laatste keer er toch dieper ingehakt dan ikzelf gedacht heb. Heeft mijn rollercoaster dieper in een dal gestaan dan ik voelde. Of voelde ik het wel, maar heb ik het in mijn verdriet en cynisme als gewoon beschouwd als iets wat altijd wel zo zou blijven. Misschien wordt het vechten daardoor steeds moeilijker, zou ik me soms het liefst gewonnen geven.
Maar toch is vroeger dus nog steeds vandaag. Dus ook het licht, de krachten. Marijn, Oiram, Bange Ik, Moppermod, De jongen in het park en vele anderen en dus ook zij, de Kleine Keizerin. Ik draai weer alle muziek van toen, die nu nog steeds iets moois in me ophalen. Vluchtige herinneringen, kleine gedachten, pijnlijke herinneringen, een glimlach en een traan. Maar ook verlangen naar wat niet meer is en wat hopelijk ooit komen gaat.
Vroeger is vandaag en ik zie er naar uit wat vandaag brengen zal. En ik zie helemaal uit naar heel wat verder vandaag, (omdat elke keer morgen, toch ook weer vandaag genoemd wordt als het zover is.) gaat gebeuren. Dat brengt onder andere al die herinneringen naar boven. Ik kijk er naar uit en ergens zie ik er toch een heel klein beetje tegen op. Want wat zal het confronterend worden. Maar ja, ik ben gevormd door vroeger en vroeger is vandaag, dus mag ik er toch heel trots op zijn. Want ondanks alle verdriet en pijn die vroeger en vandaag meespelen en gespeeld hebben, heeft het mij gemaakt zoals ik nu ben.
Vroeger is vandaag en morgen zal vandaag ook aanwezig zijn en bedenk, vandaag is te leuk om zomaar weg te gooien.
Lekker vage blog weer, maar op en top mij.
Volgende keer (vandaag ergens later) weer meer.
Latersssssssss.............
Gisteren riep ze mij, het klinkt misschien stom, maar ik heb haar weer heel even gezien. Ik liep gisteren de boekwinkel binnen want ik moest kaarten hebben voor verjaardagen en beterschapskaarten. De radio in de winkel speelde. Eerst drong het niet echt tot me door, maar opeens herkende ik de muziek. Het was The Neverending Story. Ik stond bij een van de kaarten molens, maar zag even totaal andere dingen. Voor me strekte een onbegrensd rijk uit, ik zag de Ivoren Toren. En toen, heel even maar, al staan ze in mijn gedachten gegrift om nooit meer te vergeten, zag ik twee gouden ogen en een stralende lach. "Ik ben er nog, jij toch ook", een knipoog en ik stond weer bij de kaarten molen. Frappant, in een boekwinkel, alsof ik opeens zelf in het boek en de film was. Ja, ik ben er ook nog.
En meteen zie ik de zon weer, draai ik muziek, heb ik het gevoel of de zomer in aantocht is.. Het moet wel heel donker in mij geweest zijn. Heeft het ziek zijn van de laatste keer er toch dieper ingehakt dan ikzelf gedacht heb. Heeft mijn rollercoaster dieper in een dal gestaan dan ik voelde. Of voelde ik het wel, maar heb ik het in mijn verdriet en cynisme als gewoon beschouwd als iets wat altijd wel zo zou blijven. Misschien wordt het vechten daardoor steeds moeilijker, zou ik me soms het liefst gewonnen geven.
Maar toch is vroeger dus nog steeds vandaag. Dus ook het licht, de krachten. Marijn, Oiram, Bange Ik, Moppermod, De jongen in het park en vele anderen en dus ook zij, de Kleine Keizerin. Ik draai weer alle muziek van toen, die nu nog steeds iets moois in me ophalen. Vluchtige herinneringen, kleine gedachten, pijnlijke herinneringen, een glimlach en een traan. Maar ook verlangen naar wat niet meer is en wat hopelijk ooit komen gaat.
Vroeger is vandaag en ik zie er naar uit wat vandaag brengen zal. En ik zie helemaal uit naar heel wat verder vandaag, (omdat elke keer morgen, toch ook weer vandaag genoemd wordt als het zover is.) gaat gebeuren. Dat brengt onder andere al die herinneringen naar boven. Ik kijk er naar uit en ergens zie ik er toch een heel klein beetje tegen op. Want wat zal het confronterend worden. Maar ja, ik ben gevormd door vroeger en vroeger is vandaag, dus mag ik er toch heel trots op zijn. Want ondanks alle verdriet en pijn die vroeger en vandaag meespelen en gespeeld hebben, heeft het mij gemaakt zoals ik nu ben.
Vroeger is vandaag en morgen zal vandaag ook aanwezig zijn en bedenk, vandaag is te leuk om zomaar weg te gooien.
Lekker vage blog weer, maar op en top mij.
Volgende keer (vandaag ergens later) weer meer.
Latersssssssss.............
Reacties
Een reactie posten