De rit.

 Daar stonden ze, Hannah, Bart, Dirk en Mieke. Vier jongeren van zeventien a achttien jaar. Vol ongeduld en met enige spanning stonden zij op het perron te wachten. Behalve Bart dan, die stond rustig kauwend van zijn burger te genieten. "Willen jullie je tassen, brillen, petjes en andere losse dingen afgeven?" vroeg een perronmedewerker, "Dan houd ik die in bewaring voor jullie." Hannah gaf hem haar tas en die van Bart, Mieke gaf die van haar en Dirk. Bart nam net zijn laatste hap van de burger, toen de trein het station binnenreed. Het stopte bij het perron en de beugels gingen omhoog. De poortjes op het perron gingen open en ze mochten instappen. In de gauwigheid kon Bart geen prullenbak vinden om het papier waarin de burger gezeten had, in te gooien. Dus propte hij het maar in zijn jaszak. Dirk was al voorin gaan zitten en Mieke en Hannah er achter, dus klom Bart naast Dirk.

De beugels gingen naar beneden, klik deed het, dit zou hun beschermen tijdens de rit. "Oeh, spannend!"riep Hannah. De trein kwam langzaam in beweging. Voor hen doemde een enorme heuvel op. De trein stopte even, alsof het op iets wachtte. Kloen klonk het en met een geweldige vaart werd de trein de heuvel opgetrokken. "Hoe hoog gaat hij?" vroeg Mieke zacht. "Tot wel vijftig meter." zei Dirk. Angstig keek Mieke voor zich uit. Helemaal bovenaan de heuveltop stopte de trein even. Langzaam werd het eerste wagonnetje over de rand getrokken en stopte de trein weer. "Wow, wat een uitzicht!" riep Dirk. "Gaaf, machtig mooi." bevestigde Hannah. "Van mij hoeft het niet zo nodig." mompelde Bart. Mieke zei niks en keek angstig tussen Bart en Dirk door naar beneden. 

Plots zette de trein zich weer in beweging. Meerdere wagonnetjes werden over de rand geduwd. Met een duizelingwekkende vaart stormde de trein, bijna loodrecht naar beneden. "Jahoe!!" riepen Hannah en Dirk en zwaaiden met hun armen in de lucht. Mieke had de beugel vastgegrepen en kneep erin alsof ze hem wilde verbuigen. Dirk zag vanuit zijn ooghoek dat Bart er wat groenig uit begon te zien. Plots schoot de trein steil omhoog, een halve looping rechts in, gevolgd door een halve kurkentrekker links. Daarna weer een halve kurkentrekker rechts en een halve looping links, om vervolgens weer bijna loodrecht naar beneden te vallen. "O jee," piepte Bart, "Mijn burger komt omhoog." Een steile scherpe bocht omhoog volgde en daarna stormde de trein weer omlaag. "Buhoep." deed Bart en kotste zijn burger uit. "Getver!!," riep Mieke, "Ik zit helemaal onder!!" Hannah keek naar Mieke en kreeg de slappe lach. De trein denderde door een hele looping links en een hele looping rechts. "Lachen!", riep Dirk, "Fotomoment." De trein schoot in een steile bocht omhoog, toen weer omlaag, kort recht stuk en flits, flits deden de camera's. "Buhoep", deed Bart weer. De trein schoot weer omhoog, iets omlaag, twee hele kurkentrekkers en kwam na wat minder hoge heuvels weer in de richting van het station. Taktaktak, deden de remmen en blokremmen zorgde ervoor dat de trein voor het station tot stilstand kwam. 

"Dit was echt wel gaaf!", zei Hannah. Dirk knikte eenstemmig. "Gaaf?," vroeg Mieke, "Doodeng zal je bedoelen en ik ben nog onder gekotst ook!" Hannah schoot weer in de lach, "Ach meid," zei ze, "Ik zal je straks helpen opfrissen bij de toilethuisjes." "Mwa," zei Bart, "Het was wel een aardige rit, alleen jammer van mijn burger." De trein reed het station binnen en stopte bij het perron. De beugels gingen omhoog en de vier jongelieden stapten uit. "Hier zijn jullie spullen." zei de perronmedewerker. Hij keek naar Mieke en gaaf haar een vochtige handdoek, "Jij hebt het zwaar te verduren gehad." zei hij en knipoogde naar haar. Mieke pakte de handdoek aan en begon haar gezicht schoon te wrijven. Bart pakte ook een puntje van de handdoek en haalde die langs zijn mond. Daarna groette zij de perronmedewerker en gingen via de uitgang naar de fotoshop. 

Ze bekeken de monitoren om te zien of ze hun foto konden vinden. "Ja!!," riep Dirk, "Daar, monitor zes, dat zijn wij!" "Meteen kopen," zei Hannah, "Altijd leuk voor later voor het nageslacht." giechelde ze. Twee minuten later stonden ze alle vier met een foto in hun handen, gierend van het lachen, de prenten te bekijken. Dirk zat met zijn armen omhoog zwaaiend en zijn tong uit zijn mond. Naast hem zat een groenige Bart en langs Barts hoofd vlogen klodders kots richting Mieke. Mieke zat met klodders kots in haar haar en op haar gezicht, met stijf dicht geknepen ogen. Hannah zat lachend naast haar, met een arm in de lucht, de ander op haar buik van het lachen en een stralend gezicht.

"Dit was echt een gave rit." zei Hannah. Daar was iedereen het mee eens. Zo'n rit zouden ze vast niet snel meer meemaken.

Volgende keer meer...