Herdenken en vieren

Daar gaan we weer. Vier en vijf mei, het herdenken van de gevallene in de Tweede Wereldoorlog en het vieren van de Bevrijding van Nederland. 

Omdat we nooit mogen vergeten wat er toen allemaal is gebeurd. Maar als we door de geschiedenisboeken heen bladeren zien we dat de mens keer op keer dezelfde fouten maakt. Dus ik vraag me af of het wel nut heeft om elk jaar weer die hele oorlog op te rakelen. 

Maar zodra je over het afschaffen van de 4 mei herdenking en de 5 mei viering begint, belandt je algauw in oeverloze discussies. 

En al die discussies hebben weer andere discussies tot gevolg, zodat je op het laatst door de bomen het bos niet meer ziet. Of door de gedenkkruisjes de begraafplaats niet meer vinden kunt. 

Van mij mag dat hele gedoe best afgeschaft worden, of in elk geval een stuk minder uitgebreid gedaan worden. Het is toch belachelijk dat je via zoveel publieke en commerciële netten doodgegooid wordt met die oorlog van nu al meer dan zeventig jaar geleden. Houdt dan ook wat netten vrij voor de mensen die er liever niet meer aan willen denken. Alle programma's worden opgeschoven voor een saaie klok en om acht uur ben je vrijwillig verplicht je bek te houden omdat we de doden niet mogen vergeten. Als op 6, 7 of 10 mei (of welke datum ook) Syrië op tv verschijnt waar verschrikkelijke dingen gebeuren, zappen we vlug naar iets gezelligers. "Het is tenslotte onze oorlog niet." Maar ondertussen likken we wel. of liever likt onze regering wel, de reet van onze "bondgenoot", die ons meer dan zeventig jaar geleden heeft komen bevrijden en roepen we stoere taal naar de Russen.... 

Op 5 mei draait het meer om de vrijheid. Nou zijn we ten opzichte van veel andere landen, ontzettend vrij in Nederland. Tuurlijk, daar zijn we hartstikke trots op en blij mee. Maar aan die vrijheid zitten ook zat haken en ogen. Toch vraag ik me wel eens af, wanneer we nu de vrijheid krijgen om niks meer aan dat hele 4 en 5 mei gedoe te doen. Want ik vind het maar een hinderlijke verplichting elk jaar weer.