Er was eens... eigenlijk nog niet zo lang geleden, de Rozer. En in die Rozer werd een filmavond gehouden. Een soort drive-in. De bedenker van die naam was erg wakker, want met rolstoelen is iets algauw een soort drive-in. (smiley) Het was er druk en gezellig, de nodige bak vrijwilligers was weer aanwezig, de bediening achter de bar had weer haar zonnigste gezicht op gezet. Lichten uit, monden dicht en de film kon beginnen. En de film begon ook met.. Er was eens... Over een koningin die ziek was en beter kon worden met een toverbloem, Rapunzel genaamd. Over een prinses met ontzettend lang haar met magische krachten die ontvoerd werd door een heks. Over een dief die per ongeluk in de toren van de prinses terecht kwam. Over ontluikende liefde en teleurstelling die erbij hoort. Kortom een machtige sprookjesfilm.
Ik wil eens verder gaan op de sprookjes, die prachtige verhalen die al eeuwen aan iedereen vertelt worden. Die ondanks hun magie en krachten, het maar niet lukt om uit te groeien tot wereld religies. De sprookjes zijn veranderd door de eeuwen heen. Vroeger waren het echte volksvertellingen, ze vertelden over ware gebeurtenissen die vaak zwaar werden aangedikt tot stoere verhalen, vol romantiek, passie en seksuele lust en meestal eindigend met de dood. Later zijn ze liever geworden, werden het meer kinderverhalen. De dood werd een lang en gelukkig leven. De seksuele lusten geschrapt.
Maar ook al noemen we het tegenwoordig kinderlijke sprookjes, behorend in de categorie Fantasie. Toch zijn de sprookjes ook voor volwassenen nog steeds even mooi en blijft het trekken. Sprookjes worden ook steeds echter, hele sprookjeswerelden werden en worden uit de grond gestampt. Denk aan het Sprookjesbos in de Efteling of Disneyland. Maar ook de huidige technieken, filmeffecten, 3D, laten de sprookjes steeds meer tot leven komen. En ook nu nog veranderen de sprookjes. Denk aan de Kleine Zeemeermin. Tot enkele jaren geleden eindigde dit sprookje, als één van de weinige nog met de dood. De Kleine Zeemeermin loste op als schuim der Zee of in een andere versie, steeg zij op als een rood/rozige wolk in het ochtendgloren. Ik denk dat door deze variant, zij haar rode haar in de Disneyfilm heeft gekregen. En ondanks dat het nieuwe einde heel mooi is, vind ik het einde in het Sprookjesboek mooier.
De film Rapunzel was hartstikke leuk en de grote verhaallijn die ik ken uit het Sprookjesboek klopte helemaal, alleen was ook nu het origineel heel anders dan de film. Maar het maakte het er niet minder leuk of spannend door. Integendeel, eigenlijk was het veel leuker. Alleen als het haar eraf gaat bij Rapunzel, dat stukje deed me heel erg denken aan Sneeuwwitje. Dat de oude vrouw/heks verging omdat haar eeuwige jeugd/ schoonheid voorbij was. In een Duitse Sprookjesfilm over Sneeuwwitje zie je ongeveer hetzelfde. De toverspiegel brak en met elke scherf die versplinterde, versplinterde de heks/koningin ook.
Ik vond dit een zeer geslaagde avond, dit moeten ze vaker doen. (smiley)
Dit is voorlopig even een laatste blog, vakantietijd he (smiley met koffers) Laat het mooie weer maar komen..
Allemaal fijne dagen, hastalapasta en tot ooit (knipogende smiley) Toedeloeeeeeeeeeeee !!
Ik wil eens verder gaan op de sprookjes, die prachtige verhalen die al eeuwen aan iedereen vertelt worden. Die ondanks hun magie en krachten, het maar niet lukt om uit te groeien tot wereld religies. De sprookjes zijn veranderd door de eeuwen heen. Vroeger waren het echte volksvertellingen, ze vertelden over ware gebeurtenissen die vaak zwaar werden aangedikt tot stoere verhalen, vol romantiek, passie en seksuele lust en meestal eindigend met de dood. Later zijn ze liever geworden, werden het meer kinderverhalen. De dood werd een lang en gelukkig leven. De seksuele lusten geschrapt.
Maar ook al noemen we het tegenwoordig kinderlijke sprookjes, behorend in de categorie Fantasie. Toch zijn de sprookjes ook voor volwassenen nog steeds even mooi en blijft het trekken. Sprookjes worden ook steeds echter, hele sprookjeswerelden werden en worden uit de grond gestampt. Denk aan het Sprookjesbos in de Efteling of Disneyland. Maar ook de huidige technieken, filmeffecten, 3D, laten de sprookjes steeds meer tot leven komen. En ook nu nog veranderen de sprookjes. Denk aan de Kleine Zeemeermin. Tot enkele jaren geleden eindigde dit sprookje, als één van de weinige nog met de dood. De Kleine Zeemeermin loste op als schuim der Zee of in een andere versie, steeg zij op als een rood/rozige wolk in het ochtendgloren. Ik denk dat door deze variant, zij haar rode haar in de Disneyfilm heeft gekregen. En ondanks dat het nieuwe einde heel mooi is, vind ik het einde in het Sprookjesboek mooier.
De film Rapunzel was hartstikke leuk en de grote verhaallijn die ik ken uit het Sprookjesboek klopte helemaal, alleen was ook nu het origineel heel anders dan de film. Maar het maakte het er niet minder leuk of spannend door. Integendeel, eigenlijk was het veel leuker. Alleen als het haar eraf gaat bij Rapunzel, dat stukje deed me heel erg denken aan Sneeuwwitje. Dat de oude vrouw/heks verging omdat haar eeuwige jeugd/ schoonheid voorbij was. In een Duitse Sprookjesfilm over Sneeuwwitje zie je ongeveer hetzelfde. De toverspiegel brak en met elke scherf die versplinterde, versplinterde de heks/koningin ook.
Ik vond dit een zeer geslaagde avond, dit moeten ze vaker doen. (smiley)
Dit is voorlopig even een laatste blog, vakantietijd he (smiley met koffers) Laat het mooie weer maar komen..
Allemaal fijne dagen, hastalapasta en tot ooit (knipogende smiley) Toedeloeeeeeeeeeeee !!
Fijne vakantie! :) We (Marie Elise en ik) gaan je blogs missen!
BeantwoordenVerwijderen