Goeiemorgen, vandaag is het een spannende dag voor "Ons Jan", hij ligt al vanaf vrijdag in het L.U.M.C. in Leiden en hij krijgt vandaag waarschijnlijk zijn buikdialyse. Spannend hoor. Ondanks dat hij nu in Deurne woont, houd ik toch wel bij hoe het met hem gaat wat betreft die buik, via zijn blogs. Want eigenlijk vind ik het toch best reuze interessant.
En of ik hem nou wel of niet mag, stiekem hoop ik tocht echt wel dat het hem gaat lukken en hij, voor zijn doen, beterder gaat worden.
En ja, ergens diep van binnen ben ik ook jaloers ja. Hij wel en ik niet.
Maar hij zit nu op zijn punt dat hij er voor wil en kan gaan en toen ik op dat punt zat, toen waren de middelen waarvan hij nu gebruik kan maken er nog niet.
Mijn punt was tien jaar geleden en toen was alleen het aftappen van vocht nog maar een optie. De gedachte van een kraantje op je buik, dat je het vocht wanneer je wou en wanneer het geschikt zou zijn om het te doen, dat was toen nog maar een kinderlijke gedachte. Een wens die iedereen met vocht wel zou willen, maar waar nog geen echte experimenten mee waren gedaan. Nu tien jaar verder, is de medische wetenschap ook tien jaar verder en zijn de kinderlijke gedachten opeens realiteit en uitvoerbaar.
En hopelijk heeft Ons Jan er profijt van en lukt het.
En stel dat voor mij ook die mogelijkheid er zou zijn voor zo'n dialyse ding. Dan nog zou ik er, ondanks dat ik het vocht en de bulten liever vandaag nog dan morgen kwijt ben, er niet voor gaan. Ik heb de keuze gemaakt dat er niets meer hoeft, ik heb me erbij neergelegd dat het goed is zo. Dat ik mijn leven leidt zoals het is en komt. Ik houd me niet aan mijn dieet voorschriften, ik eet en drink wat ik lekker vind, want ik heb het op het medische gebied wel gehad. Ik heb mijn houdbaarheidsdatums gehaald, over sommige ben ik al heel ver heen gegaan. Ik heb heel veel meegedaan aan medische experimenten, ben proefkonijn geweest en kermisattractie in menig ziekenhuis. Tijdens mijn operatie in 1986 hebben ze een techniek bedacht waar ze nu kinderen van drie maanden al mee helpen, ik ben klaar !!
En ja dat klinkt hard en ja dat klinkt eigenwijs of bang of hoe je het wil vinden klinken. Maar ik sta achter die keuze. Ook al hoor ik ook vaak, "joh is dat niks voor jou" of "jij wilt ook nooit wat" of "als je je angst eens opzij zou schuiven, wordt je ook misschien eens beter" Ik zal jullie maar uit de droom helpen (smiley) Ik kan niet beter worden, ja zoals Marijke zou zeggen, er is er maar eentje die me beter zou kunnen maken en dat onze Vader God. Maar ook die heeft andere plannen met me (smiley) En ook Hij staat achter mijn keuze.
Het is een spannende dag vandaag en ik hoop echt dat dat dialyse ding er vandaag bij Ons Jan erin gaat en dat het goed gaat. Dan kan hij beter worden, ik hem eindelijk ook eens geestelijk loslaten en kunnen we beiden ons eigen leven weer gaan leven.
Hele fijne dag allemaal en mocht je geloven, doe dan eens een klein gebed voor Onze Jan.
Laterssssssssssssssssss....
En of ik hem nou wel of niet mag, stiekem hoop ik tocht echt wel dat het hem gaat lukken en hij, voor zijn doen, beterder gaat worden.
En ja, ergens diep van binnen ben ik ook jaloers ja. Hij wel en ik niet.
Maar hij zit nu op zijn punt dat hij er voor wil en kan gaan en toen ik op dat punt zat, toen waren de middelen waarvan hij nu gebruik kan maken er nog niet.
Mijn punt was tien jaar geleden en toen was alleen het aftappen van vocht nog maar een optie. De gedachte van een kraantje op je buik, dat je het vocht wanneer je wou en wanneer het geschikt zou zijn om het te doen, dat was toen nog maar een kinderlijke gedachte. Een wens die iedereen met vocht wel zou willen, maar waar nog geen echte experimenten mee waren gedaan. Nu tien jaar verder, is de medische wetenschap ook tien jaar verder en zijn de kinderlijke gedachten opeens realiteit en uitvoerbaar.
En hopelijk heeft Ons Jan er profijt van en lukt het.
En stel dat voor mij ook die mogelijkheid er zou zijn voor zo'n dialyse ding. Dan nog zou ik er, ondanks dat ik het vocht en de bulten liever vandaag nog dan morgen kwijt ben, er niet voor gaan. Ik heb de keuze gemaakt dat er niets meer hoeft, ik heb me erbij neergelegd dat het goed is zo. Dat ik mijn leven leidt zoals het is en komt. Ik houd me niet aan mijn dieet voorschriften, ik eet en drink wat ik lekker vind, want ik heb het op het medische gebied wel gehad. Ik heb mijn houdbaarheidsdatums gehaald, over sommige ben ik al heel ver heen gegaan. Ik heb heel veel meegedaan aan medische experimenten, ben proefkonijn geweest en kermisattractie in menig ziekenhuis. Tijdens mijn operatie in 1986 hebben ze een techniek bedacht waar ze nu kinderen van drie maanden al mee helpen, ik ben klaar !!
En ja dat klinkt hard en ja dat klinkt eigenwijs of bang of hoe je het wil vinden klinken. Maar ik sta achter die keuze. Ook al hoor ik ook vaak, "joh is dat niks voor jou" of "jij wilt ook nooit wat" of "als je je angst eens opzij zou schuiven, wordt je ook misschien eens beter" Ik zal jullie maar uit de droom helpen (smiley) Ik kan niet beter worden, ja zoals Marijke zou zeggen, er is er maar eentje die me beter zou kunnen maken en dat onze Vader God. Maar ook die heeft andere plannen met me (smiley) En ook Hij staat achter mijn keuze.
Het is een spannende dag vandaag en ik hoop echt dat dat dialyse ding er vandaag bij Ons Jan erin gaat en dat het goed gaat. Dan kan hij beter worden, ik hem eindelijk ook eens geestelijk loslaten en kunnen we beiden ons eigen leven weer gaan leven.
Hele fijne dag allemaal en mocht je geloven, doe dan eens een klein gebed voor Onze Jan.
Laterssssssssssssssssss....
Reacties
Een reactie posten