Staat er al een nieuwe blog?

 Iedere week hoor ik weer diezelfde vraag. Staat er een nieuwe blog? Want steeds meer mensen willen graag mijn blogs lezen. Ik kan in een overzicht zien hoeveel mensen mijn blog gelezen hebben en welke blogs het populairste zijn. De blog dat ik van de Efteling de Befteling heb gemaakt, (Waarschuwing, geen blog voor kinderen) staat al anderhalf jaar op nummer één en is al vijfenzeventig keer gelezen. Op twee staat de blog, De naakte waarheid, waarin ik vertel over de fotoshoot die ik heb mogen beleven. En op drie staat het gedicht "Hee, muur...", over de tijd dat we in een lockdown zaten tijdens de coronacrisis. De nummers twee en drie veranderen nog wel eens. Lange tijd heeft de blog, "Van Zwarte Piet tot Schoorsteen Miep" op twee gestaan. 

En het valt heel erg op dat blogs die over het Zeehos of het Raamwerk gaan, dat die erg vaak gelezen worden. In het begin werden de blog nauwlettend in de gaten gehouden door hogerhand en heb ik vaak op matjes moeten verschijnen, omdat ik het Zeehos/Raamwerk wel heel erg afkraakte. Ook moesten er blogs worden verwijderd omdat ik begeleiding, van mijn eigen of andere, afdeling(en) behoorlijk onderuit haalde. Tegenwoordig lezen Zeehos/Raamwerk personeel de blogs met plezier, omdat ik niet meer de rebelse jongen ben als in het begin. Nu plaats ik bewoners en/of begeleiding in grappige, soms sprookjesachtige verhalen. Maar ook de gewone blogs over het dagelijkse leven en het ongewone leven in coronatijd worden met plezier door ze gelezen. maar de laatste twee blogs spannen wel de kroon. Daarin hebben mijn medebewoners en een deel begeleiding en ander personeel, een rol gekregen. Het koninkrijk Iramirch is ontstaan in een serieus gesprek met een begeleidster. Met heel veel grappen en grollen is het gegroeid tijdens een gezellige avond. En na enig denkwerk, werd het koninkrijk geboren in een blog. Het enthousiasme waarmee de blog ontvangen werd schreeuwde om een vervolg. Die heb ik geschreven en ook die blog werd enthousiast ontvangen.

Maar mijn lezers willen meer, nog een vervolg en nog een. En waarom geen boek? Een boek over het koninkrijk Iramirch. Hoe vaak ik de laatste tijd niet hoor dat ik een boek moet gaan schrijven. Eerst is het nog een begeleidster die het vraagt, maar nu hoor ik het steeds meer van anderen ook. 

Een boek schrijven, pfff, ik heb het zo vaak geprobeerd. Maar als ik hoofdstuk één aan het schrijven ben, dan zie ik al levendig voor me wat er in hoofdstuk vier gaat gebeuren. Dan raak ik de weg kwijt in mijn verhaal en mijn vingers weten niet meer waar welke letter staat. Ik heb het wel eens geprobeerd zoals echte schrijvers het doen, eerst een opmaak maken van het verhaal, het begin, het midden en het einde. Maar ook dat ging mis bij me, ik heb daar veel te veel fantasie voor. Tijdens het schrijven en me aan de opzet proberend te houden, sla ik toch andere wegen in en wordt het verhaal alleen maar mooier en wilder  en wordt het begin het einde of midden. En ik heb heus wel meerdere keren verhaaltjes en gedichten naar uitgeverijen gestuurd. Maar Sesamstraat en de Bobo werkten alleen met gerenommeerde schrijvers(ters). Uitgeverijen vonden mijn gedichten te zwak opgebouwd, alsof ik een rijmwoordenboek gebruikt had en mijn verhaaltjes te eenvoudig voor een groot publiek. Dat heeft een hoop vertrouwen om ooit een boek te maken behoorlijk ingedeukt. 

Maar!!! Even terugkomend op twee vragen, ja, er is een nieuwe blog, die lees je nu. En ja, er is een vervolg van Het koninkrijk Iramirch in de maak. Alleen loopt die ietwat uit de hand, omdat ik hem al op de computer schrijf. Dus ik zie alweer dingen die niet in dit vervolg horen, maar in een volgend vervolg. Normaal gesproken pers ik in ongeveer een uur een blog tevoorschijn, die ik dan meteen upload, zodat ik er niets meer aan veranderen kan. En werkend op de computer kan ik alle kanten op, dus wordt er nog wel eens het een en ander veranderd of komt er hier en daar iets extra's bij. 

Volgende keer weer meer, al weet ik niet wat het zal worden (knipogende smiley)