Verlangen naar.... tsja naar wat ?
Ik heb een groot verlangen bij me, een verlangen naar wat is geweest en toch misschien nog is. Ik verlang .... maar naar wat ? Iets ongrijpbaars, fantasierijk en toch echt of juist zo echt dat het fantasie lijkt.
Als de muziek mij meevoert door het grote park. Overal geheimzinnige wezens tussen de bomen. Ogen die me volgen boven de bomen uit. Vliegensvlug razen slangen langs me heen en buitelen in grote bochten en loopings. Wezentjes fladderen heen en weer, dansend op de muziek. Water spat vol kleur en vuur in grote stralen op uit het meer, waarin wezentjes dansen op grote leliebladeren. Een groot schepsel maakt zich los van de grond en stijgt op. Met een woeste brul en een vurige vlam glijdt hij door de lucht. Vanuit het Westen komt een ander schepsel, flonkerend roze en purper, zingend met een stem als bronzen klokken, aanvliegen. Op z'n rug draagt het een ruiter, een groenige jongen met ravenzwart haar. Te paard komt uit het de bergen een jongen, gekleed in het blauw met een mooi blauw wit schild en een enorm zilveren zwaard. Ik volg mijn weg vol verlangen door een enorme zuilenrij, waar een rijmende stem, antwoord probeert te geven op al mijn onuitgesproken vragen. Door een doolhof van duizenden deuren kom ik in de bibliotheek van een ambassade. Klokken zonder wijzers, maar zeeën van tijd. Toch vraag ik geen asiel aan, want ik wil weer naar buiten, naar buiten in het woud. Ik verlang naar de jongen in het woud, weg uit de koepel, weg van die kille Aarde. Het woud waar bolle, ondoorgrondelijke, zwarte ogen, je diepste geheimen lezen en hopelijk beantwoorden. Plots zie ik die grote kille glazen koepel, vol multiplex en ijzeren mannetjes. Ik verlang naar het groen en dan zweef ik langs een grote groene bol. Los van de grond en toch veilig vast aan een ketting. Constant veranderd de muziek en elke toon, elke melodie roept een ander verlangen op.
In een grote grot druipt de lava langs gesteente. Het is warm, maar de jongen met het zilveren zwaard, draagt beschermende kleding. Hij is niet bang en neemt me mee op avontuur, langs vrienden, maar ook vijanden. Met de groenige jongen sta ik voor een enorme kloof, daartussen is een web geweven. Met velen en razendsnel beweegt de vijand zich erin voort. Dan veranderd de muziek weer en zie ik beneden bij de bergen wezens die staan te baden in de rivier.
De jongen met de lange blonde haren komt naast me zitten "Je verlangt..." zegt hij, "Ik verlang..." zeg ik. Hij lacht en ik lach terug. Ik verlang naar het park, naakt vrij, blij. Ik verlang naar het woud, naakt, vrij, blij en iemand zijn. Ik verlang naar mijn park, vrij, blij, creëren en iemand zijn. Ik verlang naar het veld, iemand zijn, avontuur. Ik verlang naar het Rijk, vrij, blij, iemand zijn, creëren, avontuur en wie weet ook naakt. Ik verlang naar die wereld, bouwen, creëren, iemand zijn.
Verlangen naar wat is geweest, wat is en wat nooit komen zal.
Het verlangen is er omdat ik iets mis. Soms wordt het gemis tijdelijk opgevuld, maar het komt altijd wel weer bovendrijven. Als een badeendje wat niet wil verdrinken. Het wordt gevoed door gevoelens, waardoor het soms radeloos om zich heen spartelt en zich krampachtig vast probeert te houden aan mijn hart. En mijn hart wil wel, die kent het verlangen al van kinds af aan. Heeft het zien groeien en hier en daar wat zien veranderen. Zien vechten tegen teleurstelling, tegen de harde werkelijkheid. Mijn hart koestert dat verlangen, alleen weet mijn hoofd af en toe niet meer wat ze er mee aan moet.
Dus luistert het maar weer naar de muziek en laat het zich maar weer meevoeren door die grote wereld, hopende dat het verlangen zichzelf in slaap verlangt en zich weer een lange tijd stil houdt.
Volgende keer weer meer....
Als de muziek mij meevoert door het grote park. Overal geheimzinnige wezens tussen de bomen. Ogen die me volgen boven de bomen uit. Vliegensvlug razen slangen langs me heen en buitelen in grote bochten en loopings. Wezentjes fladderen heen en weer, dansend op de muziek. Water spat vol kleur en vuur in grote stralen op uit het meer, waarin wezentjes dansen op grote leliebladeren. Een groot schepsel maakt zich los van de grond en stijgt op. Met een woeste brul en een vurige vlam glijdt hij door de lucht. Vanuit het Westen komt een ander schepsel, flonkerend roze en purper, zingend met een stem als bronzen klokken, aanvliegen. Op z'n rug draagt het een ruiter, een groenige jongen met ravenzwart haar. Te paard komt uit het de bergen een jongen, gekleed in het blauw met een mooi blauw wit schild en een enorm zilveren zwaard. Ik volg mijn weg vol verlangen door een enorme zuilenrij, waar een rijmende stem, antwoord probeert te geven op al mijn onuitgesproken vragen. Door een doolhof van duizenden deuren kom ik in de bibliotheek van een ambassade. Klokken zonder wijzers, maar zeeën van tijd. Toch vraag ik geen asiel aan, want ik wil weer naar buiten, naar buiten in het woud. Ik verlang naar de jongen in het woud, weg uit de koepel, weg van die kille Aarde. Het woud waar bolle, ondoorgrondelijke, zwarte ogen, je diepste geheimen lezen en hopelijk beantwoorden. Plots zie ik die grote kille glazen koepel, vol multiplex en ijzeren mannetjes. Ik verlang naar het groen en dan zweef ik langs een grote groene bol. Los van de grond en toch veilig vast aan een ketting. Constant veranderd de muziek en elke toon, elke melodie roept een ander verlangen op.
In een grote grot druipt de lava langs gesteente. Het is warm, maar de jongen met het zilveren zwaard, draagt beschermende kleding. Hij is niet bang en neemt me mee op avontuur, langs vrienden, maar ook vijanden. Met de groenige jongen sta ik voor een enorme kloof, daartussen is een web geweven. Met velen en razendsnel beweegt de vijand zich erin voort. Dan veranderd de muziek weer en zie ik beneden bij de bergen wezens die staan te baden in de rivier.
De jongen met de lange blonde haren komt naast me zitten "Je verlangt..." zegt hij, "Ik verlang..." zeg ik. Hij lacht en ik lach terug. Ik verlang naar het park, naakt vrij, blij. Ik verlang naar het woud, naakt, vrij, blij en iemand zijn. Ik verlang naar mijn park, vrij, blij, creëren en iemand zijn. Ik verlang naar het veld, iemand zijn, avontuur. Ik verlang naar het Rijk, vrij, blij, iemand zijn, creëren, avontuur en wie weet ook naakt. Ik verlang naar die wereld, bouwen, creëren, iemand zijn.
Verlangen naar wat is geweest, wat is en wat nooit komen zal.
Het verlangen is er omdat ik iets mis. Soms wordt het gemis tijdelijk opgevuld, maar het komt altijd wel weer bovendrijven. Als een badeendje wat niet wil verdrinken. Het wordt gevoed door gevoelens, waardoor het soms radeloos om zich heen spartelt en zich krampachtig vast probeert te houden aan mijn hart. En mijn hart wil wel, die kent het verlangen al van kinds af aan. Heeft het zien groeien en hier en daar wat zien veranderen. Zien vechten tegen teleurstelling, tegen de harde werkelijkheid. Mijn hart koestert dat verlangen, alleen weet mijn hoofd af en toe niet meer wat ze er mee aan moet.
Dus luistert het maar weer naar de muziek en laat het zich maar weer meevoeren door die grote wereld, hopende dat het verlangen zichzelf in slaap verlangt en zich weer een lange tijd stil houdt.
Volgende keer weer meer....
Reacties
Een reactie posten