De liefde blijft moeilijk...
Alweer de liefde ? Ja joh, het blijft maar terugkomen in een mensenleven. Verliefd worden, tederheid, genegenheid, elkaar beminnen, vrijen, seks, in welke volgorde je het ook hebt, het komt steeds weer terug. Tenminste zo voelt het voor mij als vrijgezel, misschien houdt er eindelijk een hoop op als je al jaren met elkaar getrouwd bent. Raak je eindelijk op elkaar uitgekeken en is de behoefte aan vrijen en seks eindelijk weg. Excuus voor al die getrouwde stellen die al jaren lang en gelukkig samen zijn en nog elke dag verliefd naar elkaar kijken, met elkaar vrijen en seks hebben, maar het idee lijkt me zo heerlijk. (smiley)
Bij mannen schijnt er wel een midlifecrisis te bestaan, maar helaas geen penispauze of stop. Als die wel had bestaan dan had ik hem graag vandaag nog gekregen. Dan was ik in één klap van al die lust af, van al die drang naar mannenvlees, dan was er alleen nog plaats voor de liefde, de tederheid en en de genegenheid.
De tijd van "De jongen in het park" is allang voorbij en ik heb me als een beest gedragen toen. Maar dat is geweest, de bulten en mijn hart hebben er een eind aangemaakt. En ondanks de vele dieptepunten van die tijd, zou ik hem graag nog eens beleven. Maar wat geweest is, is geweest. Alleen is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Want waren de gevoelens ook maar in die tijd gebleven, maar nee, die zitten nog altijd in mij.
Vroeger was ik homo, tegenwoordig ben ik meer platonisch (geheimzinnig lachende smiley) Het blijft bij kijken maar verder niks. Dat is niet helemaal waar dat niks, er is vertrouwen. Op zich ook heel mooi, soms benauwend, en zeer zeker een streling voor mijn ego. Maar op liefdesgebied heb ik er geen pest aan en met die andere gevoelens helemaal niet. Vertrouwen is iets kostbaars, dat mag niet door andere gevoelens beschadigd worden. Misschien is vertrouwen wel een hele diepe vorm van liefde, dat daardoor de andere gevoelens zo protesteren en graag aan het woord willen komen.
Maar ja, als je dan het vertrouwen hebt en worstelt met de andere gevoelens en er komt dan iemand anders in het zicht, waar het vertrouwen wel de gevoelens aan wil tonen, ja dan steekt bij mij de jaloezie op. (lekker verwarrend weer hé ?)
Maar als dan het vertrouwen aan anderen over mijn mannelijkheid gaat vertellen, ja dan weten mijn gevoelens het helemaal niet meer waar ze het hebben. Dan voelt het als een vrijbrief tot daden, terwijl de liefde in het vertrouwen roept dat we ons allemaal in moeten houden.
(hoe bedoel je vage blog)
Echt de liefde blijft moeilijk. Geef mij maar een algehele penispauze, misschien wordt het dan allemaal een stuk duidelijker, of makkelijker. (of het wordt zo'n zooitje en zijn de gevoelens helemaal niet meer te overzien)
Ik zie dat het weer een lekkere cryptische blog is geworden. Maar leuk dat jullie er in mee willen delen, misschien herken je er toch wat in, wat bij jezelf kan helpen.
Volgende keer weer meer (zwaaiende smiley)
Bij mannen schijnt er wel een midlifecrisis te bestaan, maar helaas geen penispauze of stop. Als die wel had bestaan dan had ik hem graag vandaag nog gekregen. Dan was ik in één klap van al die lust af, van al die drang naar mannenvlees, dan was er alleen nog plaats voor de liefde, de tederheid en en de genegenheid.
De tijd van "De jongen in het park" is allang voorbij en ik heb me als een beest gedragen toen. Maar dat is geweest, de bulten en mijn hart hebben er een eind aangemaakt. En ondanks de vele dieptepunten van die tijd, zou ik hem graag nog eens beleven. Maar wat geweest is, is geweest. Alleen is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Want waren de gevoelens ook maar in die tijd gebleven, maar nee, die zitten nog altijd in mij.
Vroeger was ik homo, tegenwoordig ben ik meer platonisch (geheimzinnig lachende smiley) Het blijft bij kijken maar verder niks. Dat is niet helemaal waar dat niks, er is vertrouwen. Op zich ook heel mooi, soms benauwend, en zeer zeker een streling voor mijn ego. Maar op liefdesgebied heb ik er geen pest aan en met die andere gevoelens helemaal niet. Vertrouwen is iets kostbaars, dat mag niet door andere gevoelens beschadigd worden. Misschien is vertrouwen wel een hele diepe vorm van liefde, dat daardoor de andere gevoelens zo protesteren en graag aan het woord willen komen.
Maar ja, als je dan het vertrouwen hebt en worstelt met de andere gevoelens en er komt dan iemand anders in het zicht, waar het vertrouwen wel de gevoelens aan wil tonen, ja dan steekt bij mij de jaloezie op. (lekker verwarrend weer hé ?)
Maar als dan het vertrouwen aan anderen over mijn mannelijkheid gaat vertellen, ja dan weten mijn gevoelens het helemaal niet meer waar ze het hebben. Dan voelt het als een vrijbrief tot daden, terwijl de liefde in het vertrouwen roept dat we ons allemaal in moeten houden.
(hoe bedoel je vage blog)
Echt de liefde blijft moeilijk. Geef mij maar een algehele penispauze, misschien wordt het dan allemaal een stuk duidelijker, of makkelijker. (of het wordt zo'n zooitje en zijn de gevoelens helemaal niet meer te overzien)
Ik zie dat het weer een lekkere cryptische blog is geworden. Maar leuk dat jullie er in mee willen delen, misschien herken je er toch wat in, wat bij jezelf kan helpen.
Volgende keer weer meer (zwaaiende smiley)
Reacties
Een reactie posten