Over van alles en nog niks
Ik heb weer eens geen idee waar de blog over zou moeten gaan. Sinterklaas is naar huis en nog even dan komt zijn broer weer Santa Claus. Ik zag van de week alweer een glimp van een grote Coca Cola truck tijdens een reclameblok.
Over reclameblokken gesproken, ik irriteer me mateloos aan die vrouw (al heb ik de neiging dat wijf te zeggen) van de Oral-B reclame. Dat ze zeer tandvlees heeft en dan heel dom aan ons de kijkers vraagt of dat niet erg is. Dan denk ik, "Nee hoor muts, voor ieder weldenkend mens die weet wat daarvan kan komen wel, maar voor jou niet. Hopelijk rotten al je tanden uit je bek!!" Ik vraag me af wie die achterlijke reclame bedacht heeft. En welke vrouw dat ingesproken heeft. Want je ziet dat het hartstikke nagesynchroniseerd is. Of dat andere domme mens van Oral-B, met die tandenborstel. Het wordt gebracht alsof ze het wiel heeft uitgevonden. "Een Oral-B borstel is rond." Joh, echt ? En ik maar denken dat ze zeshoekig waren.
Kerstmis komt er weer aan en hoewel bij de meeste mensen de boom al staat of wordt opgetuigd, heb ik er helemaal nog geen zin in. Ik zit weer heerlijk in het lappenmandje (not) Een dikke knie, jicht en vocht en een heleboel bijverschijnselen waarvan de dokters geen idee hebben waar het vandaan zou komen. Mijn been ziet eruit alsof ik van een trap gelazerd ben en geen enkele tree heb overgeslagen. Hij is bont en blauw, al begint het wel weer wat weg te trekken. En het begon op achtentwintig november, juist, de dag waarop ik tweeëndertig geleden ben geopereerd aan mijn hart. De hele dag in een feeststemming geweest tot 's avonds plotseling mijn been pijn deed en mijn knie ontzettend dik werd. Avond/nacht dokter gebeld, begeleiding heeft foto's van mijn been gemaakt, de nachtdienst die twee maal kwam controleren. De volgende dag bloed laten prikken voor de dokter en daar kwam jicht uit de uitslag. Maar daar bleef het dus niet bij want (weer) 's avonds zit er begeleiding bij me en die schrok toen ze mijn knie controleerde. Mijn bovenbeen en knieholte waren blauw/paars, alsof ik onderuit getrapt was tijdens een voetbalwedstrijd. Dus weer werd de avond/nacht dokter gebeld, weer heeft de begeleiding foto's gemaakt, weer kwam de nachtdienst controleren en weer zat ik de volgende dag bij de dokter.
Mijn humeur wordt er ook niet beter op zo op deze manier. Had ik eerst alle spanningen door alle ziekenhuisbezoeken met mijn moeder. Toen gebeurde op de groep van alles en nog niks i.v.m. ziekte bij een medebewoner wat enorme spanningen gaf. (nog steeds geeft omdat voor mijn gevoel de zaak nog steeds niet is afgesloten) en nou dit weer. Dus zin in kerst en aan die rotzooi van versiering te beginnen, nee dat heb ik niet echt. Ik heb eerder zin om iets kort en klein te slaan, maar het nadeel daarvan is dat ik het zelf daarna weer moet opruimen. En ik merk zelf dat mijn humeur al een hele tijd beneden peil is, want ook de laatste twee/drie blogs zitten vol gemopper. Van de week bedacht ik me opeens dat ik moet uitkijken dat ik niet in een depressie zak. Al zijn er al dagen geweest dat het leven van mij niet meer zo nodig hoefde. Dus nu wordt er een afspraak voor me gemaakt bij een vertrouwenspersoon. Dat schijnt iets anders te zijn dan onze gedragsdeskundige/psychologe. Anders praat ik nog wel een keer met mijn zieke buurman, die wist beter door mijn muren heen te prikken dan ik gehoopt had.
Nou, voor iemand die niet weet wat hij in zijn blog zou bloggen, heb ik hem al aardig vol gekregen.
Ik wil nog even terugkomen op dat mens van Oral-B. Hoeveel zou ze voor die ongein verdiend hebben? En dat Nederlandse mens om die domme zin in te spreken?
Voor ik ga stoppen haal ik ook de vraagtekens maar even aan. Ik plak die tegenwoordig meteen aan het laatste woord. Eigenlijk hoort dat niet, maar in enkele blogs kom ik hem tegen aan het begin van een nieuwe regel. Dat vind ik eerlijk gezegd nogal slordig staan. Maar tegenwoordig is het al vrij normaal dat het vraagteken of uitroepteken meteen achter een woord staan, want bij Whatsapp. sms en meer van die tekstberichten op de mobiele telefoon, worden ze er automatisch achter geplakt. Dus is het in een blog ook niet erg vind ik.
Goed dat was het dan weer voor deze keer.
Tot de volgende keer en dan hopelijk zonder al dat gemopper van mij..... Laters (zwaaiende smiley)
Over reclameblokken gesproken, ik irriteer me mateloos aan die vrouw (al heb ik de neiging dat wijf te zeggen) van de Oral-B reclame. Dat ze zeer tandvlees heeft en dan heel dom aan ons de kijkers vraagt of dat niet erg is. Dan denk ik, "Nee hoor muts, voor ieder weldenkend mens die weet wat daarvan kan komen wel, maar voor jou niet. Hopelijk rotten al je tanden uit je bek!!" Ik vraag me af wie die achterlijke reclame bedacht heeft. En welke vrouw dat ingesproken heeft. Want je ziet dat het hartstikke nagesynchroniseerd is. Of dat andere domme mens van Oral-B, met die tandenborstel. Het wordt gebracht alsof ze het wiel heeft uitgevonden. "Een Oral-B borstel is rond." Joh, echt ? En ik maar denken dat ze zeshoekig waren.
Kerstmis komt er weer aan en hoewel bij de meeste mensen de boom al staat of wordt opgetuigd, heb ik er helemaal nog geen zin in. Ik zit weer heerlijk in het lappenmandje (not) Een dikke knie, jicht en vocht en een heleboel bijverschijnselen waarvan de dokters geen idee hebben waar het vandaan zou komen. Mijn been ziet eruit alsof ik van een trap gelazerd ben en geen enkele tree heb overgeslagen. Hij is bont en blauw, al begint het wel weer wat weg te trekken. En het begon op achtentwintig november, juist, de dag waarop ik tweeëndertig geleden ben geopereerd aan mijn hart. De hele dag in een feeststemming geweest tot 's avonds plotseling mijn been pijn deed en mijn knie ontzettend dik werd. Avond/nacht dokter gebeld, begeleiding heeft foto's van mijn been gemaakt, de nachtdienst die twee maal kwam controleren. De volgende dag bloed laten prikken voor de dokter en daar kwam jicht uit de uitslag. Maar daar bleef het dus niet bij want (weer) 's avonds zit er begeleiding bij me en die schrok toen ze mijn knie controleerde. Mijn bovenbeen en knieholte waren blauw/paars, alsof ik onderuit getrapt was tijdens een voetbalwedstrijd. Dus weer werd de avond/nacht dokter gebeld, weer heeft de begeleiding foto's gemaakt, weer kwam de nachtdienst controleren en weer zat ik de volgende dag bij de dokter.
Mijn humeur wordt er ook niet beter op zo op deze manier. Had ik eerst alle spanningen door alle ziekenhuisbezoeken met mijn moeder. Toen gebeurde op de groep van alles en nog niks i.v.m. ziekte bij een medebewoner wat enorme spanningen gaf. (nog steeds geeft omdat voor mijn gevoel de zaak nog steeds niet is afgesloten) en nou dit weer. Dus zin in kerst en aan die rotzooi van versiering te beginnen, nee dat heb ik niet echt. Ik heb eerder zin om iets kort en klein te slaan, maar het nadeel daarvan is dat ik het zelf daarna weer moet opruimen. En ik merk zelf dat mijn humeur al een hele tijd beneden peil is, want ook de laatste twee/drie blogs zitten vol gemopper. Van de week bedacht ik me opeens dat ik moet uitkijken dat ik niet in een depressie zak. Al zijn er al dagen geweest dat het leven van mij niet meer zo nodig hoefde. Dus nu wordt er een afspraak voor me gemaakt bij een vertrouwenspersoon. Dat schijnt iets anders te zijn dan onze gedragsdeskundige/psychologe. Anders praat ik nog wel een keer met mijn zieke buurman, die wist beter door mijn muren heen te prikken dan ik gehoopt had.
Nou, voor iemand die niet weet wat hij in zijn blog zou bloggen, heb ik hem al aardig vol gekregen.
Ik wil nog even terugkomen op dat mens van Oral-B. Hoeveel zou ze voor die ongein verdiend hebben? En dat Nederlandse mens om die domme zin in te spreken?
Voor ik ga stoppen haal ik ook de vraagtekens maar even aan. Ik plak die tegenwoordig meteen aan het laatste woord. Eigenlijk hoort dat niet, maar in enkele blogs kom ik hem tegen aan het begin van een nieuwe regel. Dat vind ik eerlijk gezegd nogal slordig staan. Maar tegenwoordig is het al vrij normaal dat het vraagteken of uitroepteken meteen achter een woord staan, want bij Whatsapp. sms en meer van die tekstberichten op de mobiele telefoon, worden ze er automatisch achter geplakt. Dus is het in een blog ook niet erg vind ik.
Goed dat was het dan weer voor deze keer.
Tot de volgende keer en dan hopelijk zonder al dat gemopper van mij..... Laters (zwaaiende smiley)
Hallo. ik kwam onverwachts op je mopper blogje terecht maar je mag best ook wel eens mopperen. Heb ik laatste tijd ook zin in alleen helpt het niet. Ja maar even. Ik schrijf het ook vaak van mij zelf af maar dan in gedicht of rijm met een boodschap er zo in want dan ben ik het ook kwijt. Ik kom nog eens buurten als je het niet erg vind. Ik zag wel dat de site niet beveiligd is. Heb je de https wellicht niet ingevoerd? In elk geval wens ik je veel goeds toe en je blog mag er wezen hoor. Heel menselijk dat je eens je wroeging op papier zet. Groetjes, Tine
BeantwoordenVerwijderen