Nutteloos
Vandaag eens een depressieve blog. En als je het niet bent wordt je het er misschien wel van.
Eigenlijk is het hele leven maar nutteloos. De zin van het leven is dat het er geen zin in heeft. Dat hele stukje van ontstaan ergens vanuit het niets, naar het ooit weer verdwijnen in dat niets, noemen we het leven. Ik heb altijd gedacht dat het nuttig was, maar naar mate ik ouder word, zie ik dat het eigenlijk maar een nutteloze bedoening is. Je begint leeg en onwetend, groeit op en leert het een en ander, je wordt oud en vergeet van alles en verdwijnt bijna leeg en onwetend. Wat heeft dat leren dan voor zin ? Ja leuk voor een baan of iets dergelijks. Het is goed dat je kunt lezen en schrijven. Echt ? Het is meer een nutteloos iets lijkt mij. Wat hebben mijn blogs voor nut ? Misschien een overlevering van mijzelf aan anderen voor als ik er ooit niet meer ben, maar of dat nuttig is, dat betwijfel ik. Ik denk niet dat de mensheid na mij er wat van opsteekt en kan gebruiken in de verre toekomst. Zal er ooit iemand in de toekomst zeggen; "Kijk eens wat ik gevonden heb in de overleveringen van het oude internet, een blog van Mario. Wat een wijsheden staan daar in, dat kan ik echt gebruiken om mijn leven in het hier en nu wat beter te maken. Zoals die jongen met zijn beperkingen omging, ik wou dat ik dat kon." We kunnen helaas niet in de toekomst kijken of dat ooit gaat gebeuren, maar ik denk zelf van niet. Mijn blogs hebben in mijn tijd van leven het nut als "van-mij-afschrijf-middel". Maar voor verder iets zijn ze eigenlijk nutteloos.
Het dierenrijk vind ik ook maar nutteloos. Wat heeft het voor zin dat er in oerwouden en in de zeeën dieren rondbanjeren en zwemmen. Ze verschijnen uit het niets, groeien op, alleen de sterkste paren en verdwijnen weer in het niets. Een grote aaneenschakeling van herhalingen. Lekker nuttig. En dat gaat door tot de Aarde ook weer in het niets verdwijnt of tot we ze hebben uitgeroeid.
Wat heeft de schepping voor nut, wat heeft de schepper voor nut ? Wat heeft dat hele geloof voor nut. Zo'n Jezus ook, totaal nutteloos. Stierf voor onze zonden, maar we zijn nog steeds zondaren en worden nog altijd gestraft omdat er ooit in den beginne de eerste twee mensjes van een boom gesnoept hebben waar ze niet aan mochten komen. Een volkomen nutteloos sprookje waar nog steeds miljoenen mensen in willen geloven. Als die vruchten van die boom de mensen dan zoveel wijsheid heeft gegeven, dan kunnen die toch wel anno tweeduizend-nu toch wel bedenken dat ze dom bezig zijn om in dat verhaal te blijven geloven. En alle beloften en mooiigheden krijg je pas als je terug bent in het niets, lekkere beloften dan, dan weet je toch dat je leven nutteloos is. Maar omdat ze niet zeker weten of die God er wel echt is in dat niets, vinden ze het toch te riskant om massaal er een einde aan te maken om dan al die (loze) beloften te ontvangen. Nutteloos geloof dus.
Ik roep altijd wel "Het leven is te mooi om zomaar weg te gooien." En ja, er zijn soms hele mooie gebeurtenissen in het leven. Maar eigenlijk roep ik het alleen maar omdat ik veel te bang ben voor dat niets. Dus leef ik, voor mijn gevoel, ook veel nutteloze dagen, aaneenschakelingen van herhalingen, geloof ik zo nu en dan een geloofje, zelf verzonnen of echt bestaand (door anderen bedacht) Maar ik krijg wel meer en meer het gevoel dat het leven een volkomen nutteloze aangelegenheid is. Eigenlijk net zo nutteloos als dat niets wat ook op mij wacht.
Maar goed het enige nut is dat deze blog tussen de regels door iets verdrietigs voor me op een rij heeft gezet en me enigszins wat blijer heeft gemaakt. Ik hoop dat het jou als lezer niet te droevig heeft gemaakt, maar mijn gevoel kon even geen rekening houden met het jouwe. Sorry.
Volgende keer weer meer.....
Eigenlijk is het hele leven maar nutteloos. De zin van het leven is dat het er geen zin in heeft. Dat hele stukje van ontstaan ergens vanuit het niets, naar het ooit weer verdwijnen in dat niets, noemen we het leven. Ik heb altijd gedacht dat het nuttig was, maar naar mate ik ouder word, zie ik dat het eigenlijk maar een nutteloze bedoening is. Je begint leeg en onwetend, groeit op en leert het een en ander, je wordt oud en vergeet van alles en verdwijnt bijna leeg en onwetend. Wat heeft dat leren dan voor zin ? Ja leuk voor een baan of iets dergelijks. Het is goed dat je kunt lezen en schrijven. Echt ? Het is meer een nutteloos iets lijkt mij. Wat hebben mijn blogs voor nut ? Misschien een overlevering van mijzelf aan anderen voor als ik er ooit niet meer ben, maar of dat nuttig is, dat betwijfel ik. Ik denk niet dat de mensheid na mij er wat van opsteekt en kan gebruiken in de verre toekomst. Zal er ooit iemand in de toekomst zeggen; "Kijk eens wat ik gevonden heb in de overleveringen van het oude internet, een blog van Mario. Wat een wijsheden staan daar in, dat kan ik echt gebruiken om mijn leven in het hier en nu wat beter te maken. Zoals die jongen met zijn beperkingen omging, ik wou dat ik dat kon." We kunnen helaas niet in de toekomst kijken of dat ooit gaat gebeuren, maar ik denk zelf van niet. Mijn blogs hebben in mijn tijd van leven het nut als "van-mij-afschrijf-middel". Maar voor verder iets zijn ze eigenlijk nutteloos.
Het dierenrijk vind ik ook maar nutteloos. Wat heeft het voor zin dat er in oerwouden en in de zeeën dieren rondbanjeren en zwemmen. Ze verschijnen uit het niets, groeien op, alleen de sterkste paren en verdwijnen weer in het niets. Een grote aaneenschakeling van herhalingen. Lekker nuttig. En dat gaat door tot de Aarde ook weer in het niets verdwijnt of tot we ze hebben uitgeroeid.
Wat heeft de schepping voor nut, wat heeft de schepper voor nut ? Wat heeft dat hele geloof voor nut. Zo'n Jezus ook, totaal nutteloos. Stierf voor onze zonden, maar we zijn nog steeds zondaren en worden nog altijd gestraft omdat er ooit in den beginne de eerste twee mensjes van een boom gesnoept hebben waar ze niet aan mochten komen. Een volkomen nutteloos sprookje waar nog steeds miljoenen mensen in willen geloven. Als die vruchten van die boom de mensen dan zoveel wijsheid heeft gegeven, dan kunnen die toch wel anno tweeduizend-nu toch wel bedenken dat ze dom bezig zijn om in dat verhaal te blijven geloven. En alle beloften en mooiigheden krijg je pas als je terug bent in het niets, lekkere beloften dan, dan weet je toch dat je leven nutteloos is. Maar omdat ze niet zeker weten of die God er wel echt is in dat niets, vinden ze het toch te riskant om massaal er een einde aan te maken om dan al die (loze) beloften te ontvangen. Nutteloos geloof dus.
Ik roep altijd wel "Het leven is te mooi om zomaar weg te gooien." En ja, er zijn soms hele mooie gebeurtenissen in het leven. Maar eigenlijk roep ik het alleen maar omdat ik veel te bang ben voor dat niets. Dus leef ik, voor mijn gevoel, ook veel nutteloze dagen, aaneenschakelingen van herhalingen, geloof ik zo nu en dan een geloofje, zelf verzonnen of echt bestaand (door anderen bedacht) Maar ik krijg wel meer en meer het gevoel dat het leven een volkomen nutteloze aangelegenheid is. Eigenlijk net zo nutteloos als dat niets wat ook op mij wacht.
Maar goed het enige nut is dat deze blog tussen de regels door iets verdrietigs voor me op een rij heeft gezet en me enigszins wat blijer heeft gemaakt. Ik hoop dat het jou als lezer niet te droevig heeft gemaakt, maar mijn gevoel kon even geen rekening houden met het jouwe. Sorry.
Volgende keer weer meer.....
Reacties
Een reactie posten