De Efteling is weer open!!

Wat waren de bewoners van de Efteling blij verrast toen ze te horen kregen dat de quarantaine werd opgeheven en het park weer open mocht. Ze waren zo blij dat ze weer vrij waren, waardoor ze niet meer oplette toen de hele waslijst met maatregelen, die in zou gaan bij de heropening, niet hebben gehoord. 

En zo kwam het dat toen Sneeuwwitje, blij van vreugde, uit haar glazen kistje stapte. De dwergen knuffelde en een vreugdedansje met ze maakte, er een groepje BOA's op hen afstapte en hen wees op de anderhalve meter afstand. Toen zij en de dwergen daar na de waarschuwing nog steeds niet oplette, schreven de BOA's voor alle acht Sprookjesbos bewoners bekeuringen uit van elk vierhonderd euro. 

Ook de zeven geitjes hadden allemaal een bekeuring gekregen omdat ze te dicht bij elkaar zaten tijdens een spelletje Ganzenbord. Daarbij waren ze vergeten om na elke worp en elke zet de dobbelstenen en gansjespionnen te ontsmetten. 

En toen mocht het park weer open!! Met spanning zaten de Sprookjesbos bewoners te wachten op de miljoen bezoekers die zouden komen. Maar er kwamen helemaal geen miljoen bezoekers. Maar slechts een handjevol abonnementhouders, andere gasten waren nog niet welkom. Toch zat Lang Nek stomverbaasd te kijken dat de laatst wachtende voor de Droomvlucht op het pleintje stond waar hij zat. Lang Nek zakte met zijn hoofd omlaag en vroeg aan de laatst wachtende, "Hoeveel mensen staan er dan in de rij?" De jongeman keek Lang Nek aan en antwoordde; "Twintig mensen meneer, maar met elk anderhalve meter er tussen, dus daardoor is de rij langer dan hij normaal gesproken hoort te zijn." Lang Nek schudde zijn hoofd; "Ergens is dat wel erg gek hoor." mompelde hij. De jongeman knikte; "Ja, en elke keer als er een gondel terug komt op het station, wordt deze ontsmet en dan mag de volgende wachtende weer mee. Dus ik moet nog best een poos wachten." Lang Nek rees, al schuddend met zijn hoofd, weer omhoog; "Dit is werkelijk ongehoord, waar moet dat heen zo?"

Ook de familie Holle Bolle was aan het mopperen. "Het is toch ongehoord dat na elke prop papier wij onze tanden moeten poetsen en moeten spoelen met mondwater?! We eten de hele dag het vuil van de Efteling bezoekers en worden behandeld of we de engste ziekte bij ons dragen!!" Verbaasd, maar ook enigszins angstig, keek een meisje op bij Holle Bolle Gijs toen hij zei; "Gooi je troep maar daar, dan ruimt het personeel het wel op en is het klaar!" En hij hield zijn lippen stijf op elkaar. 

Toen de Python na zijn achtste rit het station binnen reed en weer werd ontsmet, bedacht hij zich dat het toch wel fijn was dat de verf, waarmee hij beschilderd is, waterproof is. Anders had hij na al dat ontsmetten, na pas acht ritten, kleurloos de rest van de dag rondgereden. 

De Sprookjesboom stond wat onwennig, met een mondkapje voor, zijn verhalen te vertellen. Het parkpersoneel vond dat hij teveel met consumptie praatte en dat is best gevaarlijk in deze Coronatijd. En hoewel kinderen en Corona niet veel met elkaar hebben volgens het RIVM, was het voor de volwassen toch beter dat hij een mondkapje zou omdoen. De Sprookjesboom voelde zich erg vernederd op deze manier. Ook de Trollenkoning moest er aan geloven, hij zat ook met een mondkapje voor. Normaal is hij al niet te verstaan, maar met het mondkapje was zijn gebrabbel helemaal niet meer te volgen. Iemand opperde nog het idee om hem les te laten nemen bij Irma Sluis, misschien zou hij dan meer te begrijpen zijn als hij gebarentaal zou doen. De Trollenkoning heeft de eerste dag alleen maar zitten mopperen, maar spijtig voor hem is er geen mens die dat begrepen heeft. 

's Avonds, toen het park gesloten was en de Sprookjesbos bewoners bij elkaar kwamen, werd er heel wat gemopperd en boosheid geuit. De dag werd besproken en de maatregelen die bij het nieuwe normaal horen. Maar allen waren het er over eens, dat dit nieuwe normaal nooit en te nimmer normaal zou mogen worden. Nee, het wordt tijd dat we weer echt normaal gaan doen. Zoals vroeger, gewoon gewoon Normaal. Ook in de Efteling of welk park dan ook. 

En elke dag weer, zitten de Sprookjesbos bewoners uit te kijken naar de miljoen bezoekers, maar tot nu toe worden ze elke dag weer teleurgesteld. 

Ook in Slagharen, kijkt het reuzenrad elke dag uit naar de honderden bezoekers die maar niet komen. Maar ook hij en alle andere attracties hopen dat het op een dag weer gewoon gewoon normaal zal zijn.

Volgende keer weer meer.