Niet echt een onderwerp en toch serieus
Eigenlijk is het allang weer tijd voor een blog. Maar ik weet niet waar over ik het eens zal hebben.
Ik ga weer eens werken aan mezelf. Het hele leven leer je te leven en als je dan eindelijk weet hoe je leven moet, dan ga je dood (bedenkelijk kijkende smiley) Ik ga weer eens met die vochtbeperking aan de gang (ja, alweer). Maar!!...Het is geen beperking, maar een vochtadvies. Ja, dat is weer nieuw, ik moet er anders naar leren kijken. En daar ga ik dan maar weer mee aan de slag, met de verpleegkundige en de psychologe. Al zal het grootste gedeelte natuurlijk weer bij mij zelf liggen.
Het voorstel van een oud-begeleidster vind ik nog steeds het beste idee. Gewoon een tijdsslot op de koelkast en de kraan, kan ik na tienen 's avonds niks meer pikken.
Het was een beladen week. Dinsdag had mijn vader zevenentachtig geworden, als hij nog leefde. Het is alweer bijna twintig jaar geleden dat hij stierf. Meestal zet ik op zijn verjaardag een filmpje net accordeon muziek of een Schlagerfestival nummer op mijn Facebook. Maar dinsdagochtend kreeg ik te horen dat er een bewoner was overleden. Toen heb ik niet meer aan een filmpje gedacht.
Was een aardige bewoner, eentje waar ik wel een zwak voor had. Een man die graag aan me zat en van hem kon ik dat wel hebben. Vooral in het begin, toen ik hier net woonde, zei hij vaak "Ik moet even aan je zitten hoor." En dan zei ik altijd, "Allen jij mag dat, de anderen moeten er voor betalen". En dan lachte hij altijd. Bij de bingo avonden echode hij heel luid, tot soms grote irritatie bij velen, alle getallen na.
En net als mijn vader, kreeg hij die rot ziekte, alleen kreeg hij er een longontsteking overheen en daar was hij nou net te zwak voor om die er bij te hebben.
Van de week hebben mijn medebewoners en ik, lekker zitten donderjagen op de FTP-groepsapp. Heerlijk zemelen over de begeleiding, heerlijk mopperen op elkaar. Ik heb in een deuk gelegen om sommige antwoorden. We waren net zo'n stel pubers die zich stierlijk vervelen (schaterlachende smiley) Moeten we vaker doen, ik fleur daar echt van op.
Tsja, en verder? Verder vind ik het maar koud en somber buiten, blegh! Geef dan gewoon vorst, maar niet dat bijna wel en toch niet miezerige druilerige weer. Maar ja, ik zag van de week iets over het KNMI dat ze sjoemelen met hittegolven. Ze tellen er meer dan er geweest zijn of zo iets. Dus misschien verzwijgen ze nu wel dat het winter is en zitten we daarom met dit rare weer. (bedenkelijk kijkende en schaterlachende smiley) (2 smiley's dus, ter verduidelijking voor de mensen die begrijpend lezen nogal lastig vinden)
En verder voel ik me eigenlijk wel prima, ik heb niks te klagen eigenlijk.
Al voelde die vijftig jaar in het begin wel moeilijk hoor. Vind het maar een beladen leeftijd die vijftig. ik ben van mezelf al niet honderd procent wat gezondheid betreft. En natuurlijk is het een hele prestatie dat ik met mijn rammelende hart de vijftig heb bereikt. Maar het is wel beangstigend hoor die vijftig. Bij gezondere mensen zeggen we gauw, "Je bent op de helft". Maar ben ik ook op de helft of heb ik mijn langste tijd nu wel gehad? Ik heb tenslotte al meerdere houdbaarheidsdata overschreden. Dus hoe lang of kort is mijn plank nog, voor ik er af val?! Soms wil ik wel dat iemand mij gerust zou stellen, dat er nog een heel lang stuk voor me is. Maar ik denk dat die iemand, en nee dan denk ik niet aan een mens, pas komt, als het mijn tijd is.
Dus sta ik er maar niet te vaak bij stil. Ik ben van plan vierennegentig te worden, dus focus ik me daar maar op.
En nu weet ik echt niks meer, dus groet ik u allen en tot de volgende keer.
Latersss.....!
Ik ga weer eens werken aan mezelf. Het hele leven leer je te leven en als je dan eindelijk weet hoe je leven moet, dan ga je dood (bedenkelijk kijkende smiley) Ik ga weer eens met die vochtbeperking aan de gang (ja, alweer). Maar!!...Het is geen beperking, maar een vochtadvies. Ja, dat is weer nieuw, ik moet er anders naar leren kijken. En daar ga ik dan maar weer mee aan de slag, met de verpleegkundige en de psychologe. Al zal het grootste gedeelte natuurlijk weer bij mij zelf liggen.
Het voorstel van een oud-begeleidster vind ik nog steeds het beste idee. Gewoon een tijdsslot op de koelkast en de kraan, kan ik na tienen 's avonds niks meer pikken.
Het was een beladen week. Dinsdag had mijn vader zevenentachtig geworden, als hij nog leefde. Het is alweer bijna twintig jaar geleden dat hij stierf. Meestal zet ik op zijn verjaardag een filmpje net accordeon muziek of een Schlagerfestival nummer op mijn Facebook. Maar dinsdagochtend kreeg ik te horen dat er een bewoner was overleden. Toen heb ik niet meer aan een filmpje gedacht.
Was een aardige bewoner, eentje waar ik wel een zwak voor had. Een man die graag aan me zat en van hem kon ik dat wel hebben. Vooral in het begin, toen ik hier net woonde, zei hij vaak "Ik moet even aan je zitten hoor." En dan zei ik altijd, "Allen jij mag dat, de anderen moeten er voor betalen". En dan lachte hij altijd. Bij de bingo avonden echode hij heel luid, tot soms grote irritatie bij velen, alle getallen na.
En net als mijn vader, kreeg hij die rot ziekte, alleen kreeg hij er een longontsteking overheen en daar was hij nou net te zwak voor om die er bij te hebben.
Van de week hebben mijn medebewoners en ik, lekker zitten donderjagen op de FTP-groepsapp. Heerlijk zemelen over de begeleiding, heerlijk mopperen op elkaar. Ik heb in een deuk gelegen om sommige antwoorden. We waren net zo'n stel pubers die zich stierlijk vervelen (schaterlachende smiley) Moeten we vaker doen, ik fleur daar echt van op.
Tsja, en verder? Verder vind ik het maar koud en somber buiten, blegh! Geef dan gewoon vorst, maar niet dat bijna wel en toch niet miezerige druilerige weer. Maar ja, ik zag van de week iets over het KNMI dat ze sjoemelen met hittegolven. Ze tellen er meer dan er geweest zijn of zo iets. Dus misschien verzwijgen ze nu wel dat het winter is en zitten we daarom met dit rare weer. (bedenkelijk kijkende en schaterlachende smiley) (2 smiley's dus, ter verduidelijking voor de mensen die begrijpend lezen nogal lastig vinden)
En verder voel ik me eigenlijk wel prima, ik heb niks te klagen eigenlijk.
Al voelde die vijftig jaar in het begin wel moeilijk hoor. Vind het maar een beladen leeftijd die vijftig. ik ben van mezelf al niet honderd procent wat gezondheid betreft. En natuurlijk is het een hele prestatie dat ik met mijn rammelende hart de vijftig heb bereikt. Maar het is wel beangstigend hoor die vijftig. Bij gezondere mensen zeggen we gauw, "Je bent op de helft". Maar ben ik ook op de helft of heb ik mijn langste tijd nu wel gehad? Ik heb tenslotte al meerdere houdbaarheidsdata overschreden. Dus hoe lang of kort is mijn plank nog, voor ik er af val?! Soms wil ik wel dat iemand mij gerust zou stellen, dat er nog een heel lang stuk voor me is. Maar ik denk dat die iemand, en nee dan denk ik niet aan een mens, pas komt, als het mijn tijd is.
Dus sta ik er maar niet te vaak bij stil. Ik ben van plan vierennegentig te worden, dus focus ik me daar maar op.
En nu weet ik echt niks meer, dus groet ik u allen en tot de volgende keer.
Latersss.....!
Reacties
Een reactie posten