Dag Meneer Aart.
Vandaag hoorde ik het droevige nieuws dat Aart Staartjes op 81 jarige leeftijd is overleden. Vrijdag heeft hij een ongeluk gehad met zijn brommobiel (zo'n 45 km wagentje) en vandaag is hij in het ziekenhuis aan zijn verwondingen overleden.
Ik heb gehuild en nog steeds rollen er af en toe tranen langs mijn wangen. Aart Staartjes was de man die kindertelevisie groot gemaakt heeft. Van peuter tot 50 jarig kind ben ik opgegroeid met Aart Staartjes. Mijn broer(tje) en ik zaten als kleine ventjes woensdagmiddag te wachten op "De film van Ome Willem". Met natuurlijk Ome Willem en Teun, Toon en August en de grote grijze hoofd geitenbreier Harry Bannink. "joepie de poepie!!" We zijn zelfs een keer bij Ome Willem geweest in het Zuiderpark, in het openluchttheater. Alle kindertjes waren geschminkt, behalve ik. Ik hield niet van verf op mijn gezicht. Nu trouwens nog steeds niet. Ik heb altijd al mijn eigen maskers gehad.
En toen kwam "De stratenmaker op zee show", waar ik nog net te klein voor was, maar toen de opvolger er van kwam "JJ de Bom (voorheen Kindervriend)", toen heb ik wel eens een halve aflevering gezien. Daarna mochten we er niet meer naar kijken, want mijn moeder vond dat in het programma hele verkeerde dingen aan kinderen geleerd werd. En het leuke is (ondanks het nare bericht over Aart Staartjes), dat bij de duizenden reacties heel vaak staat dat andere mensen er als kind ook niet naar mochten kijken.
Ja en toen kwam de bekendste straat van Nederland, Sesamstraat. En na een aantal jaar kwam er een nieuwe bewoner, Meneer Aart. Van de dieren vind ik Pino de liefste, van de mensen Sien en Meneer Aart. Ik herken mezelf zo erg in Meneer Aart. Zo'n mopperkont met een hart van goud en zelf het grootste kind onder de kinderen. En dat het kind in Aart Staartjes leefde zag je maar al te goed. Jarenlang heeft hij Sint Nicolaas ontvangen in Nederland. En zoals Sint Nicolaas zou zeggen "Voor wie in mij gelooft, besta ik echt". Zo echt was de sint voor Aart Staartjes.
Helaas zijn de sinterklaasintochten ook niet meer wat ze geweest zijn. En ik ben heel benieuwd hoe het kindertelevisie landschap er uit gaat zien zonder Aart Staartjes. Het is te hopen dat er mensen zijn die in zijn visie verder gaan, anders ziet het er slecht uit voor de allerkleinsten. Ik denk dat Sesamstraat nu echt nooit meer terug komt.
Meneer Aart, in een van mijn vorige blogs, wilde ik u nog adopteren. U bevrijden uit het vervallen Sesamstraat wat de NTR op vreemde wijze de nek had omgedraaid. En nu bent u er niet meer.
Nederland rouwt en zal verder moeten met alle mooie herinneringen waar aan u heeft meegewerkt. U was mijn held, u bent mijn held en u zult voortleven in mijn hart.
Rust zacht lieve Meneer Aart.
Volgende keer weer meer......
Ik heb gehuild en nog steeds rollen er af en toe tranen langs mijn wangen. Aart Staartjes was de man die kindertelevisie groot gemaakt heeft. Van peuter tot 50 jarig kind ben ik opgegroeid met Aart Staartjes. Mijn broer(tje) en ik zaten als kleine ventjes woensdagmiddag te wachten op "De film van Ome Willem". Met natuurlijk Ome Willem en Teun, Toon en August en de grote grijze hoofd geitenbreier Harry Bannink. "joepie de poepie!!" We zijn zelfs een keer bij Ome Willem geweest in het Zuiderpark, in het openluchttheater. Alle kindertjes waren geschminkt, behalve ik. Ik hield niet van verf op mijn gezicht. Nu trouwens nog steeds niet. Ik heb altijd al mijn eigen maskers gehad.
En toen kwam "De stratenmaker op zee show", waar ik nog net te klein voor was, maar toen de opvolger er van kwam "JJ de Bom (voorheen Kindervriend)", toen heb ik wel eens een halve aflevering gezien. Daarna mochten we er niet meer naar kijken, want mijn moeder vond dat in het programma hele verkeerde dingen aan kinderen geleerd werd. En het leuke is (ondanks het nare bericht over Aart Staartjes), dat bij de duizenden reacties heel vaak staat dat andere mensen er als kind ook niet naar mochten kijken.
Ja en toen kwam de bekendste straat van Nederland, Sesamstraat. En na een aantal jaar kwam er een nieuwe bewoner, Meneer Aart. Van de dieren vind ik Pino de liefste, van de mensen Sien en Meneer Aart. Ik herken mezelf zo erg in Meneer Aart. Zo'n mopperkont met een hart van goud en zelf het grootste kind onder de kinderen. En dat het kind in Aart Staartjes leefde zag je maar al te goed. Jarenlang heeft hij Sint Nicolaas ontvangen in Nederland. En zoals Sint Nicolaas zou zeggen "Voor wie in mij gelooft, besta ik echt". Zo echt was de sint voor Aart Staartjes.
Helaas zijn de sinterklaasintochten ook niet meer wat ze geweest zijn. En ik ben heel benieuwd hoe het kindertelevisie landschap er uit gaat zien zonder Aart Staartjes. Het is te hopen dat er mensen zijn die in zijn visie verder gaan, anders ziet het er slecht uit voor de allerkleinsten. Ik denk dat Sesamstraat nu echt nooit meer terug komt.
Meneer Aart, in een van mijn vorige blogs, wilde ik u nog adopteren. U bevrijden uit het vervallen Sesamstraat wat de NTR op vreemde wijze de nek had omgedraaid. En nu bent u er niet meer.
Nederland rouwt en zal verder moeten met alle mooie herinneringen waar aan u heeft meegewerkt. U was mijn held, u bent mijn held en u zult voortleven in mijn hart.
Rust zacht lieve Meneer Aart.
Volgende keer weer meer......
Reacties
Een reactie posten