Zeg het maar in gewoon Nederlands...
Ik ben al een tijdje opzoek naar lotgenoten. Naar mensen die ook hartfalen hebben of een aangeboren hartafwijking. En dan in het bijzonder naar mensen die, net als ik, worstelen met hun vochtlijst.
Ik ben in mijn zoektocht langs de site van de Hartstichting geweest. op Facebookpagina's van verschillende hart en vaatziekten groepen en op sites van ziekenhuizen. En overal valt me een ding op, alle patiënten praten in de medische termen over hun hartafwijking.
En dan zit ik zo eens het een en ander door te lezen, met al die ingewikkelde termen. En dan denk ik bij mezelf; "Waar hebben ze het nou over?".
Ik heb me nooit verdiept in al die medische termen. Mijn ouders zeiden altijd bij dokters; "Zeg het maar in gewoon Nederlands, dan begrijpen wij het ook." En alle dokters hebben alles ook altijd uitgelegd in gewoon Nederlands.
Daar komt bij, ik heb die afwijking nou eenmaal, dus waarom zou je dan al die mooie en moeilijke termen dan moeten kennen. Het gaat er toch om dat het hart klopt en hopelijk zo lang mogelijk blijft kloppen.
Maar ja, als ik lotgenoten wil ontmoeten zal ik me waarschijnlijk toch in die termen moeten gaan verdiepen. Want ik spreek duidelijk een heel andere taal dan zij (hun). Ik zeg meestal mijn bekende riedeltje; "Mijn hart ligt ondersteboven, met een afwijking naar rechts. De Aorta had ook de taak van de Longslagader. En dat hebben ze gescheiden, door van de linkerkamer een soort Longslagader te maken, waarop een constante druk staat, zodat het bloed in de longen wordt gespoten. Foutje van Moeder Natuur of God heeft een avond voor hij me maakte een feestje gehad en teveel gedronken. En toen de blauwdruk van het hart ondersteboven gehouden."
Nou zeg dat dan maar eens in die mooie en moeilijke Latijnse benamingen. Ik ben dan vooral benieuwd naar de laatste zin over Moeder Natuur en God (schaterlachende smiley)
Nou heb ik op een papier die ik in mijn jas bij me draag, wel de medische termen staan. Dus die kan ik er altijd bij pakken. Maar er is natuurlijk wel een verschil tussen hebben en echt weten waar je het over hebt. Dus ik reageer soms maar op iets wat op het blaadje staat, in de hoop dat ik iets goeds zeg.
Maar toch heb ik liever dat die mensen het ook in gewoon Nederlands houden. Of staat het interessanter als je al je kwalen in de medische termen kunt benoemen? Zouden die mensen bij een gezellig kopje thee, babbelen over hun transpositie van hun grote vaten en over hun atritus spiritus complexus? Ik denk dat ik dan heel snel afhaak en gewoon net als mijn ouders, zou zeggen; "Zeg het maar in gewoon Nederlands, dan begrijp ik het ook."
En misschien is het wel mijn manier van "weglopen"van het hele probleem. Al die medische termen maken een kwaal meteen zo echt. In gewoon Nederlands valt het allemaal wel mee.
En misschien maakt het gewone Nederlands het wel, dat ik makkelijker met mijn afwijking om ga. Dan dat het door alle bijkomende medische termen, alleen maar erger lijkt te worden.
Ik ga gewoon door met de zoektocht en wie weet vind ik wel iemand die het ook liever bij gewoon Nederlands houdt.
Volgende keer weer meer..... Latersss!!
Ik ben in mijn zoektocht langs de site van de Hartstichting geweest. op Facebookpagina's van verschillende hart en vaatziekten groepen en op sites van ziekenhuizen. En overal valt me een ding op, alle patiënten praten in de medische termen over hun hartafwijking.
En dan zit ik zo eens het een en ander door te lezen, met al die ingewikkelde termen. En dan denk ik bij mezelf; "Waar hebben ze het nou over?".
Ik heb me nooit verdiept in al die medische termen. Mijn ouders zeiden altijd bij dokters; "Zeg het maar in gewoon Nederlands, dan begrijpen wij het ook." En alle dokters hebben alles ook altijd uitgelegd in gewoon Nederlands.
Daar komt bij, ik heb die afwijking nou eenmaal, dus waarom zou je dan al die mooie en moeilijke termen dan moeten kennen. Het gaat er toch om dat het hart klopt en hopelijk zo lang mogelijk blijft kloppen.
Maar ja, als ik lotgenoten wil ontmoeten zal ik me waarschijnlijk toch in die termen moeten gaan verdiepen. Want ik spreek duidelijk een heel andere taal dan zij (hun). Ik zeg meestal mijn bekende riedeltje; "Mijn hart ligt ondersteboven, met een afwijking naar rechts. De Aorta had ook de taak van de Longslagader. En dat hebben ze gescheiden, door van de linkerkamer een soort Longslagader te maken, waarop een constante druk staat, zodat het bloed in de longen wordt gespoten. Foutje van Moeder Natuur of God heeft een avond voor hij me maakte een feestje gehad en teveel gedronken. En toen de blauwdruk van het hart ondersteboven gehouden."
Nou zeg dat dan maar eens in die mooie en moeilijke Latijnse benamingen. Ik ben dan vooral benieuwd naar de laatste zin over Moeder Natuur en God (schaterlachende smiley)
Nou heb ik op een papier die ik in mijn jas bij me draag, wel de medische termen staan. Dus die kan ik er altijd bij pakken. Maar er is natuurlijk wel een verschil tussen hebben en echt weten waar je het over hebt. Dus ik reageer soms maar op iets wat op het blaadje staat, in de hoop dat ik iets goeds zeg.
Maar toch heb ik liever dat die mensen het ook in gewoon Nederlands houden. Of staat het interessanter als je al je kwalen in de medische termen kunt benoemen? Zouden die mensen bij een gezellig kopje thee, babbelen over hun transpositie van hun grote vaten en over hun atritus spiritus complexus? Ik denk dat ik dan heel snel afhaak en gewoon net als mijn ouders, zou zeggen; "Zeg het maar in gewoon Nederlands, dan begrijp ik het ook."
En misschien is het wel mijn manier van "weglopen"van het hele probleem. Al die medische termen maken een kwaal meteen zo echt. In gewoon Nederlands valt het allemaal wel mee.
En misschien maakt het gewone Nederlands het wel, dat ik makkelijker met mijn afwijking om ga. Dan dat het door alle bijkomende medische termen, alleen maar erger lijkt te worden.
Ik ga gewoon door met de zoektocht en wie weet vind ik wel iemand die het ook liever bij gewoon Nederlands houdt.
Volgende keer weer meer..... Latersss!!
Reacties
Een reactie posten