De grote rode oude doos.
Op de kast, bij de kerstspullen. staat een grote rode doos. Daarin zitten herinneringen van vroeger. De rode doos bevat als het ware de rode draad van mijn leven. Hij is in verschillende blogs wel eens besproken of er is wel eens over een item in de doos verteld.
Het meeste in de doos is papier. Oude tekeningen voor de moeder- en vaderdagen. Gedichten die ik geschreven heb voor oma en opa hun verjaardagen. Oude schoolrapporten, zwemdiploma's en verkeersdiploma's. Maar ook oude boekjes waar we (mijn broertjes en ik) in hebben gelezen. Zoals "Waggeltje het eendje.", "Winkie", een soort kabouter die avonturen beleefde met zijn vriendjes de insecten in het bos. En zoals het boek over "Mannetje Windwijs", wat vroeger ook een soort hoorspel is geweest op de radio bij de KRO. Maar dat was voor ik geboren was. Mijn vaders Bijbel zit in de doos en van mijn moeder zitten er kokertjes in. In die kokertjes zitten kleine poppetjes, die Heiligen voorstellen uit de Katholieke kerk.
En zoals je op de foto ziet, zitten er ook bussen en een tram in de doos. Ik was vroeger (nog steeds een beetje) gek op bussen en trams. Als ik geen pretparkdirecteur zou kunnen worden, dan zou ik buschauffeur of trambestuurder geworden zijn.
Er zitten handpoppen in de doos van Sinterklaas en Zwarte Piet. De goede oude tijd dat er nog niet gezeurd werd over kleur. We hadden ook zwart-wit televisie, dus er is een tijd geweest dat die twee kleuren goed met elkaar overweg konden. De handpoppen leunen op mijn eerste bordje, waaruit ik netjes leerde eten. Naast het bord staat een verkleurd pakje pruimtabak. mijn grootvader en opa pruimden vroeger. Voor die tijd was tabak ook best prijzig, op het pakje staat dat het één gulden zestig kostte. Achter het bord staat een schilderijtje van een beertje. Dat heeft mijn moeder gemaakt. "Chinees breien" heette dat toen, al leek het op borduren. Naast het schilderijtje staat een Moederdag kaart met "Voor mama" erop. En daarnaast staat een foto in een lijstje van de Drievliet-bende. Alle jongens en meiden met wie ik samen heb gewerkt in het Familiepark Drievliet.
Op de bus, voor de foto, ligt mijn eerste babydoekje.
Daarvoor ligt een oud stuk gereedschap met een ketting. Die had ik altijd bij me in het park, in mijn zoektocht naar mezelf, om potenrammers en andere mensen die me lastig wilden vallen, op afstand te houden. Om mezelf te verdedigen. ik heb hem nooit nodig gehad, maar het was wel fijn om bij me te dragen. Er zit nog een item in de doos uit de tijd in het park en de hele homoscene. Alleen is die er nu even uit, ik heb hem nodig van de week, omdat ik een klein stukje vroeger mag herbeleven.
Vroeger kwam er meer in de doos dan tegenwoordig. Nu is het maar mondjesmaat dat ik er iets in doe om te bewaren als herinnering. Soms zijn het hele actuele items, maar het meer en deel zijn gedachten over vroeger, die ik opgeschreven heb. Zoals de hele uitgewerkte blog over "De jongen in het park". Of die over "De Befteling", die bekend staat onder de titel "Waarschuwing, niet geschikt voor kinderen" Maar ook het buskaartje (meer giro-achtige afschrift) van de dag dat ik samen met mijn moeder het hele eind moest lopen door de stortregen, omdat de Hengelolaan (de hoofdweg bij mijn moeder van en naar haar huis) open lag vanwege rioolvervanging. En we saampjes de bus, die ook over die laan rijdt, moesten hebben naar het ziekenhuis, omdat mijn moeder er onderzoeken moest laten doen.
En wie weet wordt ook deze blog ooit bewaard in de rode oude doos. Een grabbelton vol verhalen en herinneringen over mij. Maar ook over mijn ouders en broers. (en huisdieren)
En elke keer als de doos van de kast gehaald wordt, heb ik dat prettige gevoel van "Hé, heerlijk, zo was het, zo was ik en het heeft me gebracht tot wie ik nu ben"
Herinneringen met een glimlach, met enorme pijn en verdriet. Maar te mooi om weg te doen.
Volgende keer weer meer............... Latersssssssss!!
Het meeste in de doos is papier. Oude tekeningen voor de moeder- en vaderdagen. Gedichten die ik geschreven heb voor oma en opa hun verjaardagen. Oude schoolrapporten, zwemdiploma's en verkeersdiploma's. Maar ook oude boekjes waar we (mijn broertjes en ik) in hebben gelezen. Zoals "Waggeltje het eendje.", "Winkie", een soort kabouter die avonturen beleefde met zijn vriendjes de insecten in het bos. En zoals het boek over "Mannetje Windwijs", wat vroeger ook een soort hoorspel is geweest op de radio bij de KRO. Maar dat was voor ik geboren was. Mijn vaders Bijbel zit in de doos en van mijn moeder zitten er kokertjes in. In die kokertjes zitten kleine poppetjes, die Heiligen voorstellen uit de Katholieke kerk.
En zoals je op de foto ziet, zitten er ook bussen en een tram in de doos. Ik was vroeger (nog steeds een beetje) gek op bussen en trams. Als ik geen pretparkdirecteur zou kunnen worden, dan zou ik buschauffeur of trambestuurder geworden zijn.
Er zitten handpoppen in de doos van Sinterklaas en Zwarte Piet. De goede oude tijd dat er nog niet gezeurd werd over kleur. We hadden ook zwart-wit televisie, dus er is een tijd geweest dat die twee kleuren goed met elkaar overweg konden. De handpoppen leunen op mijn eerste bordje, waaruit ik netjes leerde eten. Naast het bord staat een verkleurd pakje pruimtabak. mijn grootvader en opa pruimden vroeger. Voor die tijd was tabak ook best prijzig, op het pakje staat dat het één gulden zestig kostte. Achter het bord staat een schilderijtje van een beertje. Dat heeft mijn moeder gemaakt. "Chinees breien" heette dat toen, al leek het op borduren. Naast het schilderijtje staat een Moederdag kaart met "Voor mama" erop. En daarnaast staat een foto in een lijstje van de Drievliet-bende. Alle jongens en meiden met wie ik samen heb gewerkt in het Familiepark Drievliet.
Op de bus, voor de foto, ligt mijn eerste babydoekje.
Daarvoor ligt een oud stuk gereedschap met een ketting. Die had ik altijd bij me in het park, in mijn zoektocht naar mezelf, om potenrammers en andere mensen die me lastig wilden vallen, op afstand te houden. Om mezelf te verdedigen. ik heb hem nooit nodig gehad, maar het was wel fijn om bij me te dragen. Er zit nog een item in de doos uit de tijd in het park en de hele homoscene. Alleen is die er nu even uit, ik heb hem nodig van de week, omdat ik een klein stukje vroeger mag herbeleven.
Vroeger kwam er meer in de doos dan tegenwoordig. Nu is het maar mondjesmaat dat ik er iets in doe om te bewaren als herinnering. Soms zijn het hele actuele items, maar het meer en deel zijn gedachten over vroeger, die ik opgeschreven heb. Zoals de hele uitgewerkte blog over "De jongen in het park". Of die over "De Befteling", die bekend staat onder de titel "Waarschuwing, niet geschikt voor kinderen" Maar ook het buskaartje (meer giro-achtige afschrift) van de dag dat ik samen met mijn moeder het hele eind moest lopen door de stortregen, omdat de Hengelolaan (de hoofdweg bij mijn moeder van en naar haar huis) open lag vanwege rioolvervanging. En we saampjes de bus, die ook over die laan rijdt, moesten hebben naar het ziekenhuis, omdat mijn moeder er onderzoeken moest laten doen.
En wie weet wordt ook deze blog ooit bewaard in de rode oude doos. Een grabbelton vol verhalen en herinneringen over mij. Maar ook over mijn ouders en broers. (en huisdieren)
En elke keer als de doos van de kast gehaald wordt, heb ik dat prettige gevoel van "Hé, heerlijk, zo was het, zo was ik en het heeft me gebracht tot wie ik nu ben"
Herinneringen met een glimlach, met enorme pijn en verdriet. Maar te mooi om weg te doen.
Volgende keer weer meer............... Latersssssssss!!
Reacties
Een reactie posten