Meiden.

Ik heb, zo lang ik me kan herinneren, eigenlijk altijd wel tussen de meiden gezeten.Met meiden kan ik het beste overweg, heb ik de meeste lol, maar kan ik ook de diepzinnigste gesprekken voeren. Ik ging en ga beter met meiden om dan met jongens. Natuurlijk had ik ook wel jongens als vrienden, maar ik kon niet altijd met ze meekomen. Jongens zijn wilder, doen aan sport, hebben veel energie en dat alles had en heb ik niet. Dat betekend niet dat meiden niet wild kunnen zijn of aan sport doen, maar ze zijn toch anders dan jongens.

Ik heb best wel wat vriendinnetjes gehad. Op latere leeftijd ook verkering en ik heb best met een aantal meiden gezoend. En ondanks dat meiden leuk en gezellig waren, jongens hadden toch dat ene beetje meer wat ik reuze interessant vond en wat meiden niet hebben. Juist, .... de piemel. En die piemel zorgde ervoor dat ik toch naar de jongens zocht en soms nog zoek. Ik heb heel veel lol gehad met jongens, heel wat streken uitgehaald, maar alles draaide alleen maar om die piemel. Zelfs nu nog in de Rozer, draait alles om de piemel en wat je ermee zou kunnen. Van alles wat ik allang heb uitgevogeld en uitgeprobeerd heb. Dat gedoe met die piemel is eigenlijk niet meer interessant geworden. Ik heb dat gehad, die van mij doet allang niet meer wat ik er ooit wel allemaal mee kon. Dus het leuke raakt er van af. Het boeit me niet echt meer.

Wat wel boeit is datgene wat ik bij de meiden heb. De goede gesprekken, de lol en het gedonderjaag. Meiden hoeven niks van me op seksueel gebied. Al praten we de hele dag over piemels, ik weet dat ze niks met de mijne willen. Ze hebben thuis bijna allemaal een vriend(je) en spelen daar wel mee. En dat vind ik alleen maar fijn. Want ik hoef toch niks meer. Al blijf ik natuurlijk best verlangen naar een vriend, helemaal alleen voor mij. Eentje met een grote piemel, waar ik van alles mee mag. Alleen moet hij van de mijne afblijven. Maar ja, zoek maar eens een jongen die dat wil. Daarom heb ik van de week ook op mijn Facebook als nieuwe status gezet: "Wat zijn meiden toch ontzettend lief. Alleen zo jammer dat ze geen piemel hebben, anders was ik heus wel hetero gebleven."

Mijn vriend moet dus eigenlijk een soort meid zijn, lief, lekker gek kunnen doen, maar niet zoals jongens verlangen naar mijn piemel. Maar jongens (homo's) kennende, verlangen ze allemaal naar piemels. En ik wil er eentje alleen voor mezelf, maar denk dat als hij toch een andere piemel wil, dan toch buiten de deur moet gaan eten. Lastig hoor.
En een meid met een piemel zoek ik eigenlijk ook niet, dan heeft ze weer niet dat echte mannelijke, wat een jongen wel uitstraalt.

Op dat punt ben ik eigenlijk wel een zemelaar en is het ergens toch wel heel prettig dat ik nog steeds vrijgezel(lig) ben. Ook daar zal ik mijn weg (hopelijk) ooit wel in vinden. Het heeft alles te maken met het (eindelijk) accepteren van de Mario die ik nu ben. Zowel geestelijk als lichamelijk. En dus zal ook die "Jongen uit het park" (ik dus), alle gevoelens rond zijn seksualiteit in een ander daglicht moeten gaan plaatsen.

Dat werken aan mezelf is volgens mij wel een opgave die mijn hele leven duurt. Heb je net het ene gedaan, komt er weer een andere klus boven drijven. Hopelijk remt dat verlangen naar een piemel dan ook een keer. Zou een hoop rust geven.

Volgende keer weer meer........ Laters!!