Agressief... tijd voor agressietherapie ?

Ik heb al maanden een ondergrondse boosheid bij me. Een boosheid die aangewakkerd is door een aantal gebeurtenissen en veelal het hoofdthema "kanker" heeft. Nee, ik heb zelf geen kanker, maar om me heen heb ik er veel mee te maken. Over het hoe en wat en vooral het waarom of waarom niet, zou ik soms graag willen schrijven. Maar dat is door veiligheidsredenen en bescherming van personen om me heen niet slim om te doen. Hoewel ik het soms wel enigszins cryptisch verpak, zoals in de blog "Laten we lekker moeilijk doen.", waarin de Sprookjesboom bizarre situaties aanhaalt bij het schrijven van sprookjes. Mijn boosheid kan ik voor een groot gedeelte kwijt als ik schrijf.

Maar wat zal het eens lekker zijn om gewoon, al donderjagend, scheldend en schreeuwend en met enig fysiek geweld, mijn boosheid eens naar buiten te brengen. Toen ik jonger was vond ik het heerlijk om mijn agressie af te reageren op de winkelwagentjes van Albert Heijn. Maar dat zie ik me in het dorp nu bij de Hoogvliet niet meer zo gauw doen. 
Eigenlijk ben ik een schijtert, ik durf niet eens te reageren op een reactie van een vreemde op de sociale media. Terwijl ik ze in mijn gedachten de huid vol zit te schelden. Zo had een zielig knulletje gereageerd op een blog "Je lijkt op een homo.", dan denk ik, "Leer lezen lul, dan weet je dat ik er eentje ben.". Maar dan verwijder ik alleen maar zo'n reactie en komt dat kleine beetje irritatie op de grote innerlijke hoop van boosheid erbij. En dat kookt en kolkt dan heerlijk door mijn aderen. Paracetamol extra om de buik rustig te houden, anders gaat die weer zemelen, krijg ik er weer gezellig lichamelijke klachten van.

Soms zou ik wel eens een dictator willen zijn, lekker mijn bevelen aan anderen opleggen en voer je ze niet uit, nou dan gaat gewoon je kop eraf. Of een legeraanvoerder willen zijn. Alle boze, enge landen zou ik aanpakken. Ik zou er geen lullig legertje op af sturen, maar er gewoon meteen een atoombom op gooien, je kan het maar kwijt zijn. Gelukkig voor de wereld ben ik dat dus niet, maar het zal wel helpen mijn boosheid op te doen lossen.
Hoewel..., als ik eens uit mijn vel spring en echt boos ben, iemand de huid vol scheld, dan is die boosheid wel weg, maar komt daar een ander gevoel voor in de plaats. Zo'n gevoel van schuld, met een randje medelijden. Dan komen de gedachten dat het niet zo aardig van me was wat ik deed. Kom ik weer in zo'n zeikspiraal van schuld en zieligheid en.. ook weer boosheid, maar dan naar mezelf toe. En dan is een extra Paracetamol wel weer prettig om mijn buik wat rust te brengen, zodat ik er geen lichamelijke klachten van krijg.

Is agressietherapie geen oplossing dan ? Gezellig bij de fysio een beetje doelloos tegen een boksbal aan meppen. (je leest het antwoord al in deze zin) Misschien wordt het zinniger als er foto's opgeplakt mogen worden van mensen waar ik boos op ben. En lekker een potje bekvechten is ook niet echt een oplossing. Het nadeel van bekvechten is dat je antwoord terug krijgt en daar kan ik dan niet zo goed mee omgaan. Dat zet me dan weer aan het denken en voor ik het weet zit ik weer in die zeikspiraal.
Ik moet gewoon alleen boos bij iemand kunnen zijn, die niet terug slaat en geen antwoorden geeft, maar ja, vindt maar eens zo'n iemand. En aan de andere kant, een beetje verzet is toch wel leuk, anders wordt het net zo zinloos als een boksbal.
Ik kan daar zo kwaad om worden hé, dat er nou niet een leuke oplossing voor die boosheid is.

Dan houd ik die kolkende massa maar binnen, pleur ik af en toe wat zwart op wit (of welke kleur dan ook op welke andere kleur dan ook) in een blog. Ik loop hier al jaren mee, dus die jaren die komen zal het vast ook nel gaan lukken.

En ja jochie, ik lijk wel een homo, je hebt helemaal gelijk. Goed opgemerkt van je (smiley die een knipoog geeft) Alleen jammer dat ik je nu geblokkeerd heb.

Volgende keer weer meer....