Tijd
De tijd is eigenlijk maar een vreemd begrip. Natuurlijk is tijd ook handig, maar als je echt over de tijd nadenkt is het maar iets vreemds. We dromen allemaal over later en volgens vele gezegdes en spreekwoorden moet je het verleden achter je laten. Maar wat houdt dat later en dat verleden nou in? En dan roepen mensen weer dat je het lekker bij het hier en nu moet laten, maar wat is nu eigenlijk? Zodra je het woord "nu" uitspreekt ligt het eigenlijk alweer in het verleden. Ik schrijf nu een blog, maar de letters die er al staan heb ik eigenlijk alweer in het verleden op geschreven.
Er zitten vierentwintig uren in een dag, een uur bestaat uit zestig minuten en een minuut uit zestig seconden. En die seconden bestaan uit weer andere getallen die tot ergens in de honderd of duizend lopen. Ooit heeft iemand zo de tijd bedacht of meerdere mensen die het bedacht hebben. Er zijn zelfs mensen die maar tien uren in een dag willen stoppen omdat dat beter bij deze tijd waarin we leven zou passen. En het veel beter uit zou komen bij sportprestaties, dan kunnen oude records nog beter en sneller verbroken worden. Maar als je er zelf even voor gaat zitten, dan kun je vast ook honderd uren in een dag stoppen. Je moet er dan wel voor zorgen dat je een goed verhaal hebt waardoor andere mensen dan ook jouw honderd urige klok willen gaan gebruiken. En soms vliegt de tijd voor je gevoel zo hard voorbij, dat de dag misschien ook wel in vijf uren kan worden ingedeeld.
Ergens op de wereld is het al morgen, één dag verder dan de dag die onze kalender hier aangeeft. Dus tijdreizen kunnen we allang, ook al dromen we er vaak over. We kunnen naar de toekomst en terug naar het verleden. Dat vervoersmiddelen nog niet zo snel zijn dat we dat op één dag kunnen, is een kwestie van tijd. De tijd die we nodig hebben om die vervoersmiddelen uit te vinden. Al hoeft dat niet perse, je kunt ook naar een land gaan die een meridiaan verder ligt dan onze tijdmeridiaan. Als je dan in het land aankomt, mag je je horloge een uur verder zetten of een uurtje terug zetten. Heb je kleinschalig toch aan tijdreizen gedaan.
Maar dan, het heden, het verleden en de toekomst. Volgens mij bestaan er maar twee van de drie. Want zoals ik al in het begin vroeg, "Wat houden verleden, de toekomst en het nu nou eigenlijk in?" In principe zijn we voortdurend onderweg naar morgen. Maar hoe lang we ook leven, nooit zullen we morgen vinden, want op het moment dat het morgen en dus de toekomst is, ervaren we het als het hier en nu. Maar wat nu het hier en nu is, dat is ook niet duidelijk te zeggen. het nu gaat zo snel, dat zodra je het doet of er mee bezig bent, het grootste gedeelte alweer veeledentijd is. Ik typ nu de letter M, maar in het verleden was het even het nu toen ik de letter ook daadwerkelijk typte.
Dus ergens bestaat alleen het verleden en is het hier en nu zo verschrikkelijk snel, dat we er niet echt van kunnen genieten. Het gaat eigenlijk te snel om te bestaan. Maar het bestaat natuurlijk wel, anders zouden we hier nu niet zijn.
Dus waarom het verleden laten voor wat het was? Er is niets anders waar we op terug kunnen kijken. Allemaal herinneringen aan al die nu momenten die geweest zijn. Dus laten we voortaan stoppen met dromen over morgen. Laat de toekomst voor die is, want zodra die er is, is het alweer verleden op het moment dat je het opmerkt.
Tijd blijft een vreemd begrip. Een heerlijk filosofisch onderwerp. Blijknaar heb ik tijd genoeg om er over te denken.
Volgende keer weer meer................. Laters!
Wil je meer blogs van mij lezen? Kijk dan op https://blogvanmario.blogspot.com/
Er zitten vierentwintig uren in een dag, een uur bestaat uit zestig minuten en een minuut uit zestig seconden. En die seconden bestaan uit weer andere getallen die tot ergens in de honderd of duizend lopen. Ooit heeft iemand zo de tijd bedacht of meerdere mensen die het bedacht hebben. Er zijn zelfs mensen die maar tien uren in een dag willen stoppen omdat dat beter bij deze tijd waarin we leven zou passen. En het veel beter uit zou komen bij sportprestaties, dan kunnen oude records nog beter en sneller verbroken worden. Maar als je er zelf even voor gaat zitten, dan kun je vast ook honderd uren in een dag stoppen. Je moet er dan wel voor zorgen dat je een goed verhaal hebt waardoor andere mensen dan ook jouw honderd urige klok willen gaan gebruiken. En soms vliegt de tijd voor je gevoel zo hard voorbij, dat de dag misschien ook wel in vijf uren kan worden ingedeeld.
Ergens op de wereld is het al morgen, één dag verder dan de dag die onze kalender hier aangeeft. Dus tijdreizen kunnen we allang, ook al dromen we er vaak over. We kunnen naar de toekomst en terug naar het verleden. Dat vervoersmiddelen nog niet zo snel zijn dat we dat op één dag kunnen, is een kwestie van tijd. De tijd die we nodig hebben om die vervoersmiddelen uit te vinden. Al hoeft dat niet perse, je kunt ook naar een land gaan die een meridiaan verder ligt dan onze tijdmeridiaan. Als je dan in het land aankomt, mag je je horloge een uur verder zetten of een uurtje terug zetten. Heb je kleinschalig toch aan tijdreizen gedaan.
Maar dan, het heden, het verleden en de toekomst. Volgens mij bestaan er maar twee van de drie. Want zoals ik al in het begin vroeg, "Wat houden verleden, de toekomst en het nu nou eigenlijk in?" In principe zijn we voortdurend onderweg naar morgen. Maar hoe lang we ook leven, nooit zullen we morgen vinden, want op het moment dat het morgen en dus de toekomst is, ervaren we het als het hier en nu. Maar wat nu het hier en nu is, dat is ook niet duidelijk te zeggen. het nu gaat zo snel, dat zodra je het doet of er mee bezig bent, het grootste gedeelte alweer veeledentijd is. Ik typ nu de letter M, maar in het verleden was het even het nu toen ik de letter ook daadwerkelijk typte.
Dus ergens bestaat alleen het verleden en is het hier en nu zo verschrikkelijk snel, dat we er niet echt van kunnen genieten. Het gaat eigenlijk te snel om te bestaan. Maar het bestaat natuurlijk wel, anders zouden we hier nu niet zijn.
Dus waarom het verleden laten voor wat het was? Er is niets anders waar we op terug kunnen kijken. Allemaal herinneringen aan al die nu momenten die geweest zijn. Dus laten we voortaan stoppen met dromen over morgen. Laat de toekomst voor die is, want zodra die er is, is het alweer verleden op het moment dat je het opmerkt.
Tijd blijft een vreemd begrip. Een heerlijk filosofisch onderwerp. Blijknaar heb ik tijd genoeg om er over te denken.
Volgende keer weer meer................. Laters!
Wil je meer blogs van mij lezen? Kijk dan op https://blogvanmario.blogspot.com/
Reacties
Een reactie posten