"........ wat maakt het eigenlijk uit"
Er viel me vandaag iets op, iets wat me eigenlijk al vaker is opgevallen, maar vandaag viel het weer eens voor zodat het weer opviel. (lekker duidelijke zin)
Als ik met een jongen praat/chat/ben, dan lijkt het wel of veel mensen meteen denken dat ik met die jongen een (seksuele)relatie heb. Geen idee waar ze dat op baseren, of hoe ze op het idee zijn gekomen, maar "Mario + een jongen = (seksuele)relatie". Wie weet komt dat omdat ik vroeger niet vies van seks was en ik alles op dat gebied gedaan heb wat God/Allah/of welke Almacht ook verboden heeft, (onder het motto "Eens een hoer altijd een hoer") Maar dan nog vind ik de redenering dat "Mario + een jongen = (seksuele)relatie"uitermate merkwaardig. Want er is zo ontiegelijk veel veranderd in de afgelopen jaren.
Mijn hele medische map vol wanstaltige aangroeisels heb ik vaak genoeg uitgemeten in mijn blogs. Het erkennen, accepteren en vooral blijven leren accepteren van de vele veranderingen van mijn lichaam zijn veelvuldig langs gekomen.
Wat mijn praten betreft ben ik misschien nog wel zoals vroeger, seks vind ik alleen maar leuk en ik praat er makkelijk over. Ik daag graag jongens uit en flirt graag met ze. Wat uitvoering betreft, daar is een flinke kink in de kabel gekomen. Vroeger zou ik er niet zo lang over nadenken om een jongen mee te nemen of met hem mee te gaan. Maar tegenwoordig bedenk ik me liever een keer of tien en haak ik af. Geen gedoe aan mijn lijf. Niet zolang ik mijn eigen lijf met regelmatige afwisseling accepteer en dan weer vervloek. Maar ook op de momenten dat ik mijn lijf accepteer dan weet ik en voel ik dat wat ik wil niet kan. Ik kan het niet meer. Dat hoort bij de vele veranderingen die mijn lichaam doormaakt. En ook dat accepteer is soms en vervloek ik vaak.
Ik heb het hier wel geprobeerd hoor en beide jongens met wie ik wat had waren zeer discreet over wat zij van mijn lichaam vonden. Zelfs de laatste, want ook al negeer ik hem, zeg ik boze dingen over hem, op dat gebied was hij wel eerlijk en open en dat zal ik ook nooit tegenspreken.
Maar na het fiasco, dat het weer (om welke reden ook) stuk liep hoeft het niet meer. Ik wil diep van binnen best..... maar wat maakt het eigenlijk uit, het kan niet meer op is op.
Tegenwoordig kijk ik met dezelfde interesse naar meisjes als naar jongens. Dat viel mijn broer van de week op. Dat kan ook, omdat ik ook met hen niks kan. Al heb ik wel meer het gevoel bij meiden dat ik niks bij ze hoef. Bij jongens voel ik me toch enigszins verplicht. Omdat ik niet beter weet, omdat het altijd zo hoorde.
Maar goed "Mario + een jongen = (seksuele)relatie".
Zouden de mensen die dat meteen denken, bedenken, in hun hoofd halen, dat misschien willen afleren. Of voortaan alleen willen denken maar niet meer willen uitspreken. Of (en dat zou fijner zijn) meteen willen vertellen waarop zij dat baseren, dan kunnen we er over praten. Want ik begin me er lichtelijk aan te irriteren.
Volgende keer weer meer.............. Laterssss !!!!
Als ik met een jongen praat/chat/ben, dan lijkt het wel of veel mensen meteen denken dat ik met die jongen een (seksuele)relatie heb. Geen idee waar ze dat op baseren, of hoe ze op het idee zijn gekomen, maar "Mario + een jongen = (seksuele)relatie". Wie weet komt dat omdat ik vroeger niet vies van seks was en ik alles op dat gebied gedaan heb wat God/Allah/of welke Almacht ook verboden heeft, (onder het motto "Eens een hoer altijd een hoer") Maar dan nog vind ik de redenering dat "Mario + een jongen = (seksuele)relatie"uitermate merkwaardig. Want er is zo ontiegelijk veel veranderd in de afgelopen jaren.
Mijn hele medische map vol wanstaltige aangroeisels heb ik vaak genoeg uitgemeten in mijn blogs. Het erkennen, accepteren en vooral blijven leren accepteren van de vele veranderingen van mijn lichaam zijn veelvuldig langs gekomen.
Wat mijn praten betreft ben ik misschien nog wel zoals vroeger, seks vind ik alleen maar leuk en ik praat er makkelijk over. Ik daag graag jongens uit en flirt graag met ze. Wat uitvoering betreft, daar is een flinke kink in de kabel gekomen. Vroeger zou ik er niet zo lang over nadenken om een jongen mee te nemen of met hem mee te gaan. Maar tegenwoordig bedenk ik me liever een keer of tien en haak ik af. Geen gedoe aan mijn lijf. Niet zolang ik mijn eigen lijf met regelmatige afwisseling accepteer en dan weer vervloek. Maar ook op de momenten dat ik mijn lijf accepteer dan weet ik en voel ik dat wat ik wil niet kan. Ik kan het niet meer. Dat hoort bij de vele veranderingen die mijn lichaam doormaakt. En ook dat accepteer is soms en vervloek ik vaak.
Ik heb het hier wel geprobeerd hoor en beide jongens met wie ik wat had waren zeer discreet over wat zij van mijn lichaam vonden. Zelfs de laatste, want ook al negeer ik hem, zeg ik boze dingen over hem, op dat gebied was hij wel eerlijk en open en dat zal ik ook nooit tegenspreken.
Maar na het fiasco, dat het weer (om welke reden ook) stuk liep hoeft het niet meer. Ik wil diep van binnen best..... maar wat maakt het eigenlijk uit, het kan niet meer op is op.
Tegenwoordig kijk ik met dezelfde interesse naar meisjes als naar jongens. Dat viel mijn broer van de week op. Dat kan ook, omdat ik ook met hen niks kan. Al heb ik wel meer het gevoel bij meiden dat ik niks bij ze hoef. Bij jongens voel ik me toch enigszins verplicht. Omdat ik niet beter weet, omdat het altijd zo hoorde.
Maar goed "Mario + een jongen = (seksuele)relatie".
Zouden de mensen die dat meteen denken, bedenken, in hun hoofd halen, dat misschien willen afleren. Of voortaan alleen willen denken maar niet meer willen uitspreken. Of (en dat zou fijner zijn) meteen willen vertellen waarop zij dat baseren, dan kunnen we er over praten. Want ik begin me er lichtelijk aan te irriteren.
Volgende keer weer meer.............. Laterssss !!!!
Reacties
Een reactie posten