Mario's Blog

 In het beeld verscheen een jongeman, hij droeg een bordeaux rode pij. Een stem klonk, "Dit is het heden, maar dit is dezelfde jongeman in het verleden." Het beeld werd even zwart en toen kwam de jongeman weer in beeld. Hij las een groot dik boek. Naast hem zat een oude man, met een grijze baard. "Dat is tovenaar Merlijn Da Vinci." fluisterde de koning, die leefde ruim tweehonderd jaar geleden." Het beeld werd weer zwart en plots verscheen de fles 'Wijs en Reis' in beeld. En de stem zei, "Reis allen naar het Midden en vlug, red uw dierbaren en geliefde en keert vanuit het Midden weer terug." Er verscheen een beeld van een kamer vol kasten, opgezette vogels, een tafel vol paperassen. Toen werd het beeld weer zwart en verdween, de toverstaf gloeide niet meer. Stil zaten de koning en zijn dochters voor zich uit te kijken. Ze moesten deze informatie even verwerken. "Misschien moet ik wel een steen in het water gooien," zei Brannetti, ...

 De koning zat droevig achter de werktafel in het kasteel aan de bosrand. Verschillende bodes hadden nieuws, vanuit bijna alle delen van het koninkrijk gebracht, over hoe het er voor stond met het Doolhof. Een bode vertelde dat, kort na het vertrek, van de koning en zijn dochters, een duif in het grote kasteel landde, met het bericht van Duncijan. De bode vertelde dat, in het bericht van Duncijan stond, dat de Buitenweg bijna helemaal verdwenen was. De koning had een bericht terug gestuurd, dat Duncijan en Ynskylibar beter in Ynskil konden blijven, om daar de mensen bij te staan. Dat Ynskylibar zelf naar het Doolhof was gegaan, wist de koning nog niet. Zuchtend zette de koning de ganzenveer weer in het inktpotje en keek droevig voor zich uit. Hij dacht aan dat nare moment dat zijn vrouw, de koningin, verdween in het Doolhof. Hij schrok op uit zijn gedachten omdat Femelina binnenkwam. Ze gaf hem een knuffel en zei, "Ingilla is naar Vrouwe Nietschrie om te kijken of die weer thuis i...